DÖRT MEVSİM
Eriyince karlar Anadolu’da.
Ovalar yaylalar bana yar olur.
Güller açar benim baba yurdumda.
Çiçek dağı benek benek kar olur.
Ardahan’dan arşa şafak sökünce,
Çamlıbele beyaz duman çökünce,
Akdenizde güller boyun bükünce,
Sakarya’da ayva turunç nar olur.
Kalecikte kara üzüm karası,
Zeybek çalar efelerin curası,
Elazığ’ın yanar çayda çırası,
Dadaş ili davul zurna bar olur.
Kastamonu Ilgaz dağın arkası,
Domaniç’te Osman beyin hırkası,
Çanakkale koca Seyit fırkası,
Bayrak bize namus olur ar olur.
Güneş doğup erciyese düşünce,
Kayderide içli mantı pişince,
Sürmeli kız muslu beli aşınca,
Yozgat ili yiğitlere dar olur,
Veysel vardır her aşığın dilinde,
Sazlar çalar Ertaşların ilinde,
Güney doğu Urfa,Antep elinde,
Sazlı sözlü cümbüş ile tar olur.
Seymenleri sarar kemer kuşağı.
Horan teper karadeniz uşağı,
Bal kaymak ye toroslardan aşağı,
Avşar eli çayır çimen mor olur.
Bayrağımı süsler istiklal marşı,
Okunan Ezanlar nurlu yor arşı,
Yedi tepesiyle dünyaya karşı,
Gönlümde İstanbul gözde kor olur.
İsyanım var sarı kamış kışına!
Doksan bin şehidi aldı boşuna!
Ramazan'ım ağrı dağın başına!
Çıksan bile inilmesi zor olur.
Kasım 1982
Bu şiir Abdurrahim Karakoç hocamın akdeniz akşamları isimli şiirine nazire olarak yazılmıştır kendisini Rahmetle anıyorum.
