Tut ki
Bu dünyada yapayalnız kalmışız
Tüm renklerin nefesini almışız
Ruhumuzu tek nehire salmışız
Hiç solmayan bir rüyaya dalmışız
Gözden göze damlayınca varmışız
Yaramızı susuşlarla sarmışız
Tut ki;
Yarınları olmayan dünyadayız
Gerçeği kucaklayan hülyadayız
Tut ki
Hiç gülmeyi öğrenmemiş gözlerim
Gülüşünü isteyendir sözlerim
Yürek atışınla serinlerim
Ruhumuz sahibidir derinlerin
Tut ki;
Yarınları olmayan dünyadayız
Gerçeği kucaklayan hülyadayız
Tut ki
“Gel” demeyen gidişleri özleriz
“Git” demeyen kalışları dileriz
Yolumuzda bu aşkımız bizden iz
Bir atışlık “yürek ân’ı” bekleriz
Tut ki;
Yarınları olmayan dünyadayız
Gerçeği kucaklayan hülyadayız
Tut ki;
Üç vakitte bitecektir bu ömür
Benle seni biz yapan o ân gelir
Yürek aşkın ateşiyle kor kömür
Tüm âlemde yalnız bize aşk denir
Şu evrende böylesi aşk istenir
Tut ki;
Yarınları olmayan dünyadayız
Gerçeği kucaklayan hülyadayız
Tut ki
Ruhlarımız denizdeki o fener
Senle benin inadını biz yener
Dilenirse anlar sonsuza döner
Bizle kalmak ancak el ele değer
Tut ki;
Yarınları olmayan dünyadayız
Gerçeği kucaklayan hülyadayız
Tut ki
Bu ân’dan başkası olmayacak
Her nefes bir rüyadır ancak
Bu hülya sen gelince var olacak
Tut ki…Tut ki, Aşk!
Yarın hiç kalmayacak
Tut ki;
Yarınları kalmayan dünyadayız
Gerçeği ölümsüz tek andayız
Tut ki
Dünyamızın sonuna gelmişiz
Yalnızca birer hayalmişiz
Şu demde can vermişiz
Son nefesle “ölümsüz aşk” demişiz
Tut ki…Tut ki,Aşk!..
Aşka ruhunu biz sermişiz
.
Tut ki…
Yarınları kalmayan dünyadayız
Gerçeği ölümsüz tek andayız
Tut ki…
Tut ki Aşk!
Aşk denen; gerçek hülyadayız!..
Mayıs 2011- Karşıyaka- İZMİR
Yegah Elif Mirzade
Ranâ İSLÂM DEĞİRMENCİ EĞİTİMCİ/ŞAİR-YAZAR
