Online Üye
Online Ziyaretçi
77.KUŞKU
Ben mutlu oldum yıllarca , seni bilemem ,
Böyle güzel yılları , kolay , kolay silemem .
Senin derdin benimdi , gözyaşı döktük ,
Sarıldı kollar hasretle , sıcacık öptük .
Zaman oldu incittim , kâlbini kırdım ,
Senin için muamma , çözülmez sırdım .
Bilesin ki ömrümce sana bağlandım ,
Sende kuşku ve kuruntu , bense dağlandım .
İçime akıttım yıllarca , gizli yaşımı ,
Göğsüne koysaydım bu dertli başımı,
İstedim seninle paylaşmak sıcak aşımı .
Yazık ki kırmışım , can yoldaşımı .
Şiir bile yazamadım , kuşku ve baskıdan ,
Çiçek dahi koklayamam , bahçemde ki saksıdan .
Kişinin bilinmez hiç bir zaman , kişilik yapısı .
Hele , hele kapalıysa herkese , gönül kapısı .
Yıllar yılı silemedim , kâlbindeki kuşkuyu ,
Sadâkat vaadimi bozdun mu sandın ?
Sen zorlama kendini , TANRI bilir suçluyu !
Günaha girdimse MAHŞERDE , bil ki ben yandım .
Neden , kuşku , kuruntu , bir kere de hayra yor !
Seni sevmek kolay sanma , bence bir hayli zor .!
Yüreğimi yakan ateş artık oldu şimdi kor ,
Duygularım ne âlemde , gel bir de bana sor
(Şiirlerime güzel sesiyle değer kattığı için
Güzin hanıma teşekkürler)