Üşüt beni zemheri nefesinle
Efsunlu bahar uzak yüreğinden
Umut demişsin yemişli bahçelere
Zehir ekilirken toprağın ana rahmine
Sol yakamı çökert
Döşüme kur çilingir sofranı
Kâlû Beladan beri susmadım.
Susmak yaraşmaz bana T a r a
Ellerindeki sıcaklığı özler oldum
Gözlerime çizdiğin ufuksuz ve derin sevi haritasını
Önce yapraklar düşecekti ömrümüzden
Sonrası malum
T a r a
Bana ellerinin kiriyle dokun
Solsun karanfiller dudak kenarında
Ki kanıyordu dişim
Bana gözlerinin g/ecesiyle dokun tara
Ağlarım bilirsin geceden ve karanlıktan--
Hele yağmur yağıyorsa saçlarına hıçkırırım
Bana teninle dokun Tara
Yeniden doğum sancısı ç/eksin bebekliğim...
Gözlerindeki yolculukla büyüyeyim
Genişlesin uhdemdeki sen memleketim
Sitemini aşk bellediğim
Suyun hükümlü tarafından susuzluğu zor söylendiğim
Seni ölme anımdır tara
Sür gözlerime şimdi yokluğu—d a ğ ı n ı ğ ı m
Ey boğazımda ki aşka dair çığlık dehlizi
Sür sözlerin en katmerlisini mısralarına
Tuhaf bir ülke belliyorum tenindeki her rengi
Alaca her düşe gebe
Ruhumdaki güneşe soyun şimdi
Oynaşsın geceye firavun ruhlu bir gevşeme
D u r .!!!
Düşün sonra adımla tespihin imamesindeki ahenge
Tara
Sükûtu uyandır
Kalmasın dilinde sözlerin gebe
Yüreğime ihti/lâl bir çukur
Düşerim avuçlarındaki uçuruma
Tut
T a r a…
---Nurettin ÖNDER
Muhteşem yorumuyla şiirime güzellik ve değer katan sevgili kardeşim Funda SAĞLAM’A sonsuz teşekkürler
