Ellerin her mevsim daim bahar Rozalin
Nefesin yaz kokar
Gül kıskanır dudaklarındaki güzelliği görse
Lavanta küser gövdesine
Saçlarındaki kokuyu hissetse
sensiz göğümün gözleri âmâ Rozalin
Tuz ekilir sol yanıma
Saklanır güneş bulut arasına
Bil ki senin yokluğuna
Olur a Rozalin
Dağlar yıkılır vakitsiz gidişine
Irmaklar kurur
Ve tüm göller çöle döner
İsyana uyanır tüm şiirlerim
Mısralarım parmak uçlarımda kanar
Ömrümden bin ömür ölür..
ve
Her gece şavkını eksik eder ay sensiz
Yıldızlar bir bir ışığını söker gövdesinden
Her su sarnıcı çeker nemine kadar susuzluğu derinden
Ah Rozalin
Yüreğimin bir yarısı sen
Çok eksiğim sensiz bir bilsen
Kaçıncı dua kaçıncı sen dileyişim
Bilsen damarımdan kan çekilir
Yeniden candan can alırım hayalini bir defa görsem
Avuçlarımda kan kızılı bir hasret
Kanatır avuç içlerimi senden kalan asırlık bir sıcaklık
Kanatır hasret umarı
Ne yana baksam senden kalan bir iz
Soluğun hala dudaklarımda derin bir dehliz
say ki
Seni ömür boyunca tanıdım
Ve hiç bir sebebi yüklemeden yüreğime
Yüreklice sevdim Rozalin
Say ki
Geceler boyu tenim tenine yandı
Say ki
Kutsi bir rüyaydı
Vakitlerin her anını yüreğime sensiz kuşandım Rozalin
Martıların yasa büründüğü anı kuşandım
Gün vakitleri erken yasa büründü
Gece uyanmayacak mış yarına gibi
Öylece mateme sarındım..
--n u r e t t i n Ö N D E R