Online Üye
Online Ziyaretçi
Bizler insanlar olarak yaradılışın birer mucizeleriyiz. Dünya üzerinde başka hiç bir canlının giremediği bir sınıflandırmamız var, iyi insan ve kötü insan sınıfları. Her insan iyi birisi olduğunu düşünür, sadece çok azımız kendimizi kötü birisi olarak kabul ederiz ve daha da az kısmımız kötü yönlerimizi kabul ederiz. İnsanoğlu kendi yaradılışını belli teorilerle açıklamaya çalıştı hep. Evrim veya yaradılış teorisi, ama peki iyi ve kötü nasıl oluştu?
Aslında iyiliğin ve kötülüğün temeline inmeden önce şunu sormak gerekir iyilik veya kötülük gerçekte nedir? Doğal olarak oluşmuş birer olgu mudur bu kavramlar? En temel davranışlarımız doğadaki diğer canlılarla birebir benzerlik sergilerken iyi ve kötü rollerini neden sadece biz sergiliyoruz? Kötü bir aslan, cani bir sırtlan veya iyi kalpli bir kurt göremezsiniz gerçek hayatta. Her şey olası gerektiğidir. Aslan yaşamak için avlanır, ceylan yaşamak için kaçar. Her şey bu kadar basittir. Evrim denilen süreçte veya yaradılışta bizlere ne oldu da var olan diğer canlılardan iyi ve kötü insan olarak ayrıldık? Neden çöpleri yere atmamak iyi bir davranış veya arabaları engelli yerine park etmek kötü bir davranış? Neden insan öldürmek kötü bir davranış? Bu kavramların bir katman altına baktığımızda ise karşımıza mantığımızın temel içgüdümüz olan hayatta kalma ve türümüzü sürdürme dürtülerimizle yaptığı işbirliğini görürüz. Aslında iyilik ve kötülük birbirlerinin zıttı değildir çünkü asla aynı kaynaktan gelmemişlerdir.
Mantık, akıllı tür olan biz insanların geliştirdiği karmaşık bir düşünce ağıdır. Mantığımız bize yol gösterir, mantığımız bize iyiliğin hayatta kalma şansımızı artırdığını göstermiştir. Çünkü hepimiz biliriz iyilik düzenin kaynağıdır ve düzende hayatta kalmamızı sağlar. Sürü mantığımız bize düzeni korumamız gerektiğini göstermiştir. Tıpkı doğada olduğu gibi. O halde iyilik aslında doğal bir oluşumdur, olması gerekendir.
Peki ya kötülük, ona neden sadece biz insanoğlunun türünde rastlarız? Doğada sadece bizlerde olduğuna göre asla doğal sebeplerle oluşmuş olamaz. Nedensiz yere kendi türünü öldüren veya sistemli bir şekilde kendi türünü yok eden tek varlık bizleriz. Kötülük bir bilgisayar yazılımında yığılan rastgele bilgilerin yeni bir alt yazılım oluşturması gibi mantığın iflas etmesinin bir sonucu olabilir mi? Yoksa daha ilahi bir kavram olan ruhun bir yan etkisi mi? Ancak mantık kötülüğü önlemek için adalet, düzen, şefkat, sevgi, din gibi yüzlerce silahla kendisini donatmışken onun mantığın kendi hatasının bir sonucu olduğunu söylemek doğru olmaz sanırım.
Bizi kötü olmaya yiten gerçek nedenleri asla açıklayamayız. Neden kendi türümüze ihanet edip kendi kendimizi yok ettiğimizin bir nedeni olamaz. Çoğunluğumuzun ortak mantığı sayesinde iyi olarak ayakta duruyoruz ama bir gün çoğunluğun mantığının azınlık olacağı bir zamanın gelmeyeceğinin garantisi verilemez.