Yemyeşildi gözleri, her mevsim hep bahardı;
Güneşte buz misali kalbim erir akardı.
Vurulmuştum görmeden can yakan bakışına
Anladım ki sonunda O başka dağda kardı..
Ateş döküyor kalem arşa yükselir ağıt;
Harfler telaşa düşer, tutuşuyorken kağıt.
Diğer yarım diyerek aldanmışım boşuna
Yargısız infaz edip, canaymış meğer kasıt.
Tek ayağı üstünde bin bir yalan uydurup;
'Bekle bahar gelsin de' deyip hayal kurdurup.
Her gece düşürerek beni hain düşüne
Çekip gitmişti zalim tam can evimden vurup.
Her gün bir kor sönse de kalem hep intizarda;
Bitmez sanırım sevda bu gidişle mezarda.
Gerçeği yazar kalem gitmese de hoşuna
Satılıkmış yüreği, haraç mezat pazarda.
Kim sevdi benim kadar, kim yandı benim gibi;
Bu kadarmış dünyada kalbin aşktan nasibi.
Asla sözüm geçmedi, asi gönül kuşuna
Sorsalar da söylemem kim bu aşkın sahibi?
Bastı beni bağrına, o çok sevilen diyar;
Yıllar sonra olsa da gönlüm şimdi bahtiyar.
Aldırmadım yolların düzüne yokuşuna
Giderdim çağırsaydı, inan Fizan'a kadar.
Susmadan yazar diye, kaç kere kalem kırdım;
'Aklı gönülden vurdun yeter' diye haykırdım.
Aldırmadım mevsime ne yaz ne de kışına
Ben vuslatsız sevdanı SON UYKUya yatırdım..
ESRA DEREL
(
S O N U Y K U.. başlıklı yazı
vuslat05 tarafından
14.01.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
