“Yörük Bilgesi”nin Ardýndan

Sevdiðim insanlar bir yýldýz gibi tek tek kayýp gidiyor. Aydýn bir insan olan “Yörük Bilgesi”nin ölüm haberini aldýðým zaman dünyam adeta yýkýlmýþtý. Ýnanmakta güçlük çekiyor, hayatýmýn en zor ölüm haberlerinden birisini daha alýyordum. Burnumun direði sýzým sýzým sýzlýyor, gözümdeki yaþlar yanaðýma doðru yavaþ yavaþ süzülüyordu. Bir sevdiðim insan daha aramýzdan ayrýlmýþtý.

                            ***

Gerçemek Dergisi’yle Adýný Duymuþtum

2007 yýlýnda lise son sýnýfta okuyordum. Deðerli Kültür Ýnsaný Gazeteci-Yazar Güngör Türkeli Aðabeyim beni Gerçemek Dergisi’yle tanýþtýrdý. Dergi yeni çýkmaya baþlamýþtý. Dergiyi çýkaran kiþi ise Mustafa B. Yalçýner’di. Derginin ismi de ilginçti. Toros daðlarýnda yetiþen bir çiçekten alýyordu ismini dergi. Böylece Mustafa Aðabey’im yöre dýþýnda bilinmeyen bir çiçeðin tanýnmasýný saðlýyordu. Mustafa Aðabeyim, dergiyi ücretsiz bir þekilde tanýdýðý bütün dostlarýna tek tek postalýyordu...

                            ***

Bulut’u Anma Etkinliðinde Tanýþtýk

7 Aðustos 2010’da Anamurlu Þair-Yazar Abdülkadir Bulut’u anma etkinliði yapýlýyordu. Anamur Kültür Derneði tarafýndan Anamur Belediye Meclis Salonu’nda organize edilen etkinlikte konuþmacýydý Mustafa B. Yalçýner. Etkinlik sonrasý tanýþmýþtým kendisiyle. Uzun bir sohbetimiz oldu. Tam bir kültür insanýydý. Sohbetimizin sonunda, zaman zaman yazdýðým yazýlarý kendisine göndermemi ve Gerçemek Dergisi’nde gönderdiðim yazýlarýmý yayýnlayacaðýný söyledi. Birkaç yazýmý gönderdim ve dergide yayýnlandý.

                            ***

Son Yüz Yüze Görüþmemiz 2012’de Oldu

Kendisiyle yüz yüze en son 8 Aðustos 2012 yýlýnda yine Anamur’da Anamurlu Þair-Yazar Abdülkadir Bulut’u anma etkinliðinde görüþmüþtüm. Etkinlik sonrasý bir otele gitmiþ ve orada uzun uzun sohbet etmiþtik. Nereden bilebilirdim Mustafa Aðabeyim ile son kez yüz yüze görüþeceðimi...

Tam bir “Yörük Bilgesi”ydi. Kendi yöresinin öz deðerlerini yaþatmak için bitmez tükenmez enerjisiyle insaný hayran býrakýyordu. Emekli olduktan sonraki hayatýný yöre kültürünü tanýtmaya adayan bir aydýndý. Çýkardýðý dergide, yazdýðý kitaplardaki öykülerde hep yöresinin deðerlerini anlattý.

                            ***

“Hayat Her Þeye Raðmen Yaþamaya Deðer”

Kasým 2012 yýlýnda askere gitmeden önce tüm dostlarýmý aradýðým gibi Mustafa Aðabeyim’i de telefonla aramýþ ve uzun soluklu bir görüþmemiz olmuþtu. Edebiyattan, yöre kültürünün tanýtýlmasýndan, Abdülkadir Bulut’un edebiyatýmýzdaki yerinden konuþmuþtuk. O günden sonra uzun zaman olmuþtu görüþmeyeli.

Þubat 2014 baþlarýydý. Facebook’ta resmini görmüþtüm. O kadar deðiþmiþti ki, tanýyamamýþtým. Nedenini araþtýrdýðýmda ise akciðer kanserine yakalandýðýný öðrendim. Yakalandýðý amansýz hastalýk koskoca bir yiðidi nasýl da günden güne bitiriyordu. Ýnanamýyordum...

Olayý öðrendikten sonra kendisini aramýþtým. Hayatýn her þeye raðmen yaþamaya deðer olduðunu ve bir yýldýr akciðer kanseriyle mücadele ettiðini söylemiþti. Yaklaþýk yarým saate yakýn bir telefon görüþmemiz olmuþtu. O içten, samimi, sýcak, bilgi dolu, her zaman konuþmasýndan zevk aldýðým sesini son kez duyacaðýmý nereden bilebilirdim...

                            ***

“Ölüm Kondu Pencereme”

Ölümle defalarca burun buruna gelmiþti. Çaðdaþ Türk Dili Dergisi’nin Þubat 2014’te yayýmlanan 312.sayýsýnda “Ölüm Kondu Pencereme” diyordu. Sanki ölümü aylar önce hissetmiþti.

Mustafa B. Yalçýner’in iþte ölümünden yaklaþýk 4 ay önce kaleme aldýðý “Ölüm Kondu Pencereme” adlý yazýsýndan bazý bölümler: “Yataðýmda iki büklüm, sucuk gibiyim. Çarþaf da sýrýlsýklam. Baþýmý yorgandan dýþarý çýkarýyor, doðrulmaya çalýþýyorum. Eþimi çaðýracaðým. Sesim kýsýk. Pencereye kayýyor gözlerim. Perde açýk. Hava kararmak üzere. Bana bakan kýpkýrmýzý, pörtlek bir çift göz. Zayýf, esmer bir yüz, fýrýn gibi bir aðýz, bembeyaz, kocaman diþler. Kara kukuletalý, kara cüppeli. Omuzlarýna iriyarý bir kartal konmuþ. Sað elinde týrpan, sol eliyle “Gel, gel” iþareti yapýyor. Gözlerimi sýkýca yumuyor, yorganý da iyice çekiyorum tepeme. Kalbim olanca gücüyle çarpýyor, yerinden fýrlayýp gidecek sanki.

Týrpanlý yeniden gösteriyor kendini. Zayýf ince uzun. Bir oraya bir buraya zýplayýp duruyor. Elini uzatýyor bana. “Haydi gidelim” diyor. Gücüm olsa kaçacaðým odadan. Umarsýz, bildiðim tüm dualarý okuyorum.

Kucaklýyor beni, çýrpýyor koca kanatlarýný. Uçuyoruz dipsiz bir kuyuya doðru. Bir tarlaya iniyoruz. Ölen tüm akrabalarým orada. Kimi sebze topluyor kimi meyve. “Bundan sonra sen de onlarla birlikte olacaksýn” diyor. Yani ben, þimdi ölü müyüm, diyorum. Yanýtlamýyor. 

Týrpanlý, “Cenaze arabasýný çaðýrayým mý” diyor. Ne cenazesi, ne arabasý diyorum. “Unuttun mu yoksa üç ay önce Ankara’ya gelirken, yolda kendi kendine söylediklerini?”

Çok iyi anýmsýyorum o yolculuðu, o ölümden kaçýþý. Ýki ay boþuna oyalanmýþtým oralarda. Ne hap ne iðne iþe yaramýþtý. O adý kötü hastalýktan kuþkulanmaya baþladým. Belki baþlangýç aþamasýndadýr. En iyisi Ankara’ya gitmek dedik, nasýl olsa evimiz de var orada. Düþtük yola. Arabayý kendim kullanýyordum. Dönüþüm nasýl olacaktý acaba, kendi arabamla mý yoksa cenaze arabasýyla mý dönecektim? Bunu anýmsatýyor olmalý Týrpanlý. 

Týrpanlý geliyor yanýma, tutup kolumdan çekiyor. “Oyun bitti. Haydi, gidiyoruz. Kanser artý kalp krizi, bunlardan daha iyi bahane mi olur seni götürmek için! Nasýl olsa hazýr da sayýlýrsýn: Arabaný, kredi ve banka kartlarýný, banka hesap cüzdanlarýný, tapularýný, cüzdan ve kimliðini teslim ettin ya sevgili eþine, diyor ve o korkunç kahkahasýný bir kez daha atýyor. 

Hayýr diyorum, hayýr. Gitmeyeceðim, daha yarým kalmýþ iþlerim var, benim. Sonra, her hastalýðýn sonucu ölüm deðil ki! Çek git lütfen rahat býrak beni… 

Týrpanlý haklý galiba diyorum. Hem kanser hem kalp. Al sana iyi bir ölüm nedeni. Bir korku düþüyor içime. Ya masada kalýrsam! Korkunun ecele faydasý yok; vade yetmiþse fiþ prizden çekilecek, ampul de sönecektir...”

                            ***

Ölüm Haberini Ali F. Bilir Verdi

9 Aðustos 2014 günü 29. ölüm yýldönümünde hem Anamurlu Þair-Yazar Abdülkadir Bulut’u anmak hem de sohbet etmek için sevgili aðabeyim Ali F. Bilir’i aradým. Hem uzun uzun konuþtuk hem de Bulut’u andýk. Tam konuþmamýzýn sonuna geliyordum ki, o kahreden haberi verdi. 15 Haziran’da (2014) Mustafa Aðabeyim’i kaybettiðimizi söyledi. Þaþýrdým kaldým. O güne kadar kimseden de ölüm haberini duymamýþtým...

Ali Aðabeyim’in beynimi bir kurþun gibi parçalayan “Mustafa Yalçýner’i de kaybettik” sözü, günlerce beynimin içini kemirdi durdu...

                            ***

Mustafa B. Yalçýner Kimdir?

Emekli öðretim görevlisi, çevirmen, öykü yazarý Mustafa B. Yalçýner 1948 yýlýnda Mersin’in Aydýncýk Ýlçesi’nde dünyaya geldi. 1970 yýlýnda Ýstanbul Eðitim Enstitüsü Fransýzca Bölümü’nden mezun oldu. 1973 - 1974 ders yýlýnda, Fransa’da (Montpellier, Paul Valery Üniversitesi) dilbilim çalýþmasý yaptý. 1974 yýlýnda Ankara Gazi Eðitim Enstitüsü’ne atandý. Hacettepe Üniversitesi’nde lisans, Ankara Üniversitesi’nde Fransýz Dili ve Edebiyatý üzerine yüksek lisans yaptý. 1985’te de Paris Sorbonne Üniversitesi’nden DEA (doktora yeterlilik) aldý.

Mustafa B. Yalçýner’in Türk yazarlarýndan derleyip Fransýzcaya çevirdiði öyküler, “Le Samovar “ ve “Deux Pieces d’Or” adlarýyla yayýmlandý. 1996 yýlýnda emekliye ayrýlarak doðduðu toprak olan Aydýncýk’a yerleþti. Aydýncýk’ý her yönüyle tanýtan “Aydýncýk, Günaydýn Kelenderis” adlý kitabý yazdý. Türkiye Yazarlar Sendikasý Üyesi olan Yalçýner’in ilk öykü kitabý “Toroslar’da Yaþam Erken Baþlar” Mart 2008’de, ikinci öykü kitabý “Sümbül Gölü” Eylül 2009’da, “Yüzen Ada” 2012’de yayýnlandý..

Edebi yazý ve yapýtlarýnda Mustafa B. Yalçýner adýný kullanan Mustafa Yalçýner’in makale ve öyküleri, Cumhuriyet Kitap, Ekin Sanat, Çaðdaþ Türk Dili, Öðretmen Dünyasý, Afrodisias ve Ýçel Sanat Kulübü gibi dergilerde yayýmlandý. Mustafa B. Yalçýner, ayný zamanda Taþeli Yöresi Kültür ve Düþün Dergisi Gerçemek’in Sahibi ve Genel Yayýn Yönetmeni’ydi. 
                            ***

Toroslarýn Çiçekleri Öksüz Kaldý

Emekli olduktan sonra yöre kültürünü, bitkilerini araþtýrýyor, tanýtmak için büyük mücadele veriyordu. Toroslarýn çiçekleri, börtü böceði þimdi öksüz kaldý. Çok okuyan, araþtýran, yazan bir aydýndý. Bir “Yörük Bilgesi”ydi.

1948 yýlýnda Mersin’in Aydýncýk ilçesinde dünyaya gözlerini açan aðabeyim, dostum, arkadaþým “Yörük Bilgesi” Mustafa B. Yalçýner, 66 yaþýnda ansýzýn çekip gitti aramýzdan. Hayatýmýn en zor yazýlarýndan birisini daha burnumun direði sýzlayarak kaleme aldým.

Iþýklar içinde yat yiðit insan. Kalbimizde hep yaþayacaksýn...

Sevgiyle, hoþça ve dostça kalýnýz...

Ýletiþim: [email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

GSM: 0(506) 935 73 17

Facebook/mehmetsahincileroglu

Twitter/msahincileroglu