Hakim kýrdý kalemini ve verdi hükmünü: "Sonsuza deðin ayrý kalmalarýna...." Adam baþýný öne eðdi biliyordu kararý. Alnýna yazýlmýþtý ezelden, itirazý olmazdý elbet. Giydirdiler yalnýzlýðýn elbisesini tecrit ettiler sevdiði kadýndan bir ömür boyu.

            Kadýný demir parmaklýklarýn dýþýna, adamý içine hapsettiler. Kavuþmalarý mümkün deðildi,sarýlmalarý, konuþmalarý bir daha!

            Adam müebbed yemiþti, kader kederdi ona. Adam dört duvara bakýyordu ve aðýt yakýyordu. Demir ranzalar deliyordu yüreðini, soðuktu. Kadýn, adamýn bu dünyadaki imtihanýydý.

            Ve kadýn gitmiþti adamdan bir kasým ayýnda. Adam hüznü soluyordu her soluk alýþveriþinde. Ýçi dýþý týka basa hüzün doluyordu her soluyuþunda. Soluyordu bir yaprak gibi damar damar ve kuruyordu suyu çekilen bir can gibi azar azar. Sigara kaðýdýndan gazete parçasýna kadar her þeye yazdý adam acýsýný. Peçete kaðýdýndan kese kaðýdýna kadar yazýlabilecek her þeye...

            "Kaç ay oldu konuþmayalý seninle, kaç hafta oldu gülüþmeyeli, kaç gün oldu iþveleþmeyeli... Buna can nasýl dayanýr hesap etmez misin? Yoksa umursamaz mýsýn sesine hasret kaldýðýmý? Gözlerine mahkum olduðumu, ömrüne demir attýðýmý... Yoksa bilmez misin nasýl sevdiðimi seni? Ömrümü bir oyunda öne sürer gibi sana sunduðumu, sustuðumu böyle saðýr edercesine, kendimi heba edercesine..."

            Adam inceden inceye iþliyordu hüznünü yazdýðý her kaðýda. Kaðýt bile onun yüreðinden sarf edilen bu sözler karþýsýnda tutuþmuþ yanmýþtý. Kalpten bir yanrdaðýn ifrazatý gibiydi kelimeleri. Lav gibi yakýyordu deðdiði her yeri.

            "Kahrolduðumu geceleri aðlaya aðlaya, yüreðimi yokluðunla daðlaya daðlaya... Söylesene  nasýl da koyuyor yalnýzlýk adama? Nasýl da dokuz doðurtuyor sensizlik? Hiç bu kadar hüzünlenmemiþtim. Saðýlmamýþtým gözlerimden. Gök neden karanlýk böyle? Yýldýzlar neden çýkmýyor ortalýða? Ay nerede, güneþe ne oldu? Kim çaldý gözlerimdeki seni?"

            Aþk kaðýda yazýlmýyordu çünkü kaðýt yanýp kül oluyordu. Öyle aþklar var ki bu yalan dünyada cehennem bile serin kalýyor bu aþklarýn karþýsýnda. Yürek nasýl yanmaz deðil mi, nasýl kül olmaz?

            "Kaç ay oldu seninle konuþmayalý? Bu kadar kalabalýk da kim oluyor? Baþýma üþüþmüþ kargalar gibi... Bana herkes lazým deðil bir tek sen lazýmsýn. Boþuna toplanýyorlar baþýmda, boþuna konuþuyorlar. Bana senin olmadýðýn her yer cehennem... Senin olmadýðýn herkes yabancý... Sesine alýþmýþtým; nefesine, gülüþüne... Kýzýþýna bile hastayým þimdi, küsüþüne... Bir tek gidiþine razý deðilim. Ardýna bakmadan gidilir mi böyle? Þaka mý bu yoksa, oyun mu? Çok uzadý ama!"

            Ýnsan sevdiðine mahkum olur mu? Onun yokluðuna hüküm yer mi? Ýnsan sevdiðiyle idam edilir mi? Demir parmaklýklar deðildi adamý mahkum kýlan. Kör ranzalar deðildi onu mahkum eden! Dört duvar deðildi onu sýnýrlayan. Sevdiði kadýnýn ilgisiz kalýþýydý asýl mahkumiyet, uzak duruþuydu. Nemli bir duvara dönmüþtü aðlamaktan adamýn bedeni. Küf gibi bir yalnýzlýðý soluyordu.

            "Kaç ay oldu gideli benden? Hüzne salalý beni, kahredeli, yýkalý...Elimden ne gelir bilmiyorum? Sonsuz bir elem içindeyim. Yalnýz konulduðum bir çöldeyim, içine atýldýðým bir Yusuf kuyusundayým. Sensiz bu dünyada göçebeyim. El mi oldun þimdi sen bana? Yel mi oldun esip gittin çok uzaklara?Sesimin yetiþemediði, elimin uzanamadýðý... Gözümün eremediði, aklýmýn yetemediði... Hayal mi oldun þimdi sen bana, yalan mý oldun?"

            Kýzgýndý, belki de kýrgýndý ama hep umutluydu adam. Sevmenin gideremediði keder yoktur diye düþünüyordu. Ve içinde sevdasýný büyütüyordu. Gözyaþlarýyla suluyor, hüznüyle besliyordu.

            "Kaç ay oldu gideli, beni böyle sensiz koyalý? Hasretini ömrüme dolayalý, cana kýyalý? Bir cesetten farkým yok! Her katil suç mahaline dönermiþ bir gün, hasretle seni bekliyorum."

            Adam aþk mahkûmuydu, kadýna müebbed yediði... Tel örgüyle ömrünü ördüðü... Adamýn gözleri, demiri deler gibi bakýyordu. Dört duvarý yýkar gibi... Gelmeyecek olaný bekler gibi! Umutla, aþkla ve iþtiyakla bekliyordu adam, günler tükenip gitsede... Ölüyü diriltmek gibi bir bekleyiþti bu! Her ölüye bir Ýsa gerekti. Ve Ýsa mutlaka gelecekti.