geçti yıllar,
nice uzun
zamanlar,
boş duvarlar
arasında.
koymak nasip
olmadı,
gülümseyen bir
resim.
tablo astım,
ayna astım,
takvim astım,
kaldırıp
attım.
boyadım çeşit çeşit,
duygularım
gibi karmaşıktı,
olmadı.
oturdum,
kalktım,
dolaştım
odamda.
ben oda oldum
odada yok oldum.
ince bir kâğıt
oldum duvarlar arasında.
yaş akmadı
gözümden.
sel oldu aktı
gönlüme.
kaçmak istedim
yapamadım,
esir kaldım
odamda.
yılların
ardından,
bir hayal
belirdi boş duvarlarda.
düş sandım,
rüya sandım,
aldandım.
gerçek bir
yanı vardı resmin,
bir heyecandır
başladı nasırlaşan kalbimde.
dökerken
kelimeleri sayfalara titreyen ellerim,
dile gelmişti
duygularım.
rüyamda sen,
duvarlarda
sen,
her yanda sen.
bir tebessüm
oluşursa yüzünde,
birsıcaklık
duyarsan yüreğinde,
sende anlayacaksın
sana olan sevgimi.
işte o zaman,
anlatacağım
sana içimdeki aşkımı.
aşığım diye
deli bir kıza,
bağıracağım
avazım çıktığı kadar.
inan aşkım o
zaman,
boş kalmayacak
gönül dünyalarım.
sıcaklığınla ısınırken
sana uzanan elim,
bil ki o an zaman
duracak,
yaşayacak bu
aşk yüreklerimizde,
sonsuza dek.
Mehmet
Macit
29.11.2009
Dikili/İzmir