Toplum olarak dara düþtüðümüz vakit, birbirimize kenetlenen bir yapýmýz var. Ancak darlýktan bir nevi kurtulduktan sonra bu kenetlenmeyi görmek güç… Aslýnda her zaman birbirimize kenetlenerek hayatýmýzý idame ettirmemiz bizim yarýnlara daha büyük umutlarla bakmamýza vesile olacaktýr.

Tarihimizden bir kesitin tozlu raflardan çýkarýlarak, çok baþarýlý bir filme dönüþtürülmesi ise muhteþem bir þey… Öncelikle 120 filminin yapýmcýlarýna, oyuncularýna ve bu fikirde emeði geçen herkese teþekkür ederim. On ikisinden, on yedisine kadar 120 aslan parçasý… 1914 yýlý… Hasta adam bitkindir. Yurdun çeþitli yerlerinde savaþlar olmaktadýr. Erkeklerin hepsi cephelere koþmuþtur. Ýþte böyle bir zamanda Erzurum’daki cephede cephane biter ve Van’daki cephaneliðin taþýnmasý gerekir. Ancak cephaneyi götürecek kimse yoktur. Zaten erkekler cephededir. Nihayetinde 120 aslan parçasý çocuk, gönüllü olur. Anneler ve babalar, þehrin idari amiri, öðretmen, doktor büyük bir üzüntü içinde buna “Evet” derler. Çünkü bu tehlikeli bir iþtir ve geri dönülmesi güçtür. Sonunda 120 aslan parçasý yola çýkar ve cephaneyi cepheye ulaþtýrýrlar. Van’a bunun sevinciyle dönerken yolda þiddetli bir tipiye yakalanýrlar ve 120 aslan parçasý hayata veda eder.

Tabii ki filmin ayrýntýsýný anlatmayacaðým. Ýzlediðim bu güzel filmi, duymayanlar varsa duyurmak istedim. Özellikle ilköðretimden, üniversiteye bütün öðrencilerimizin mutlaka izlemesi gereken bir eser… Dahasý bütün insanlarýn izlemesi ve ibret almasý gereken bir çalýþma…

Tarihimizi öðrenmemizin bizim için en büyük avantajý, zamanýnda çekilen sýkýntýlarý gözümüzde canlandýrarak, buna layýk olabilmek için çalýþmaktýr. Ýþte biz bu sahneleri sürekli zihnimizde canlandýrýrsak, ülkemizi daha iyi bir noktaya ulaþtýrmak için gayret edeceðiz. Okullarýmýzda tarih dersleri öðretilirken sadece savaþlardan bahsedip, tarihlerle sýkmak yerine bu ve buna benzer etkinliklere öðrencileri götürerek bir anlamda toplumsal bilinci oluþturmak gerek. Böylesi bir çalýþmaya milli eðitimin de kayýtsýz kalmayacaðýný düþünüyorum. En azýndan hafta sonlarý öðrenciler toplanarak hep birlikte çeþitli tarihi mekânlarý ziyaret edilebilir, bu gibi eserleri izlemek için faaliyetlerde bulunabilir ve tarih bilinci çocuklara aþýlanabilir.

Deðerli öðretmenlerimize bu baðlamda büyük görevler düþüyor. Biraz daha fedakârlýk yapmalarý gerekiyor. Zaten öðretmenlik fedakârlýk mesleði deðil midir? O zaman bu mesleðin gereklerini yerine getirmek gerekir. “Kim uðraþacak bu etkinliklerle…” dersek, sürekli gençlerden ve onlarýn yaþantýlarýndan þikâyet etmeye devam ederiz. En önemlisi de þayet böyle bir düþünce içerisinde olursak, þikâyet etmeye de hakkýmýz olamaz.

Bu güzel eseri izlediðimden, siz deðerli okurlarla paylaþmak istedim.

Haþiye: Sanatalemi.net yazarlarýndan Muhterem Yüceyýlmaz hanýmefendinin “Kahve Molasý” isimli kitabý Bilgeoðuz yayýnlarý tarafýndan neþredilmiþ, hayýrlý olmasý temennilerimle…

Yine Sanatalemi.net yazarlarýndan, Hüzeyme Yeþim Koçak hanýmefendinin “Edebiyatçýysam Ne Olayým” isimli kitabý Karatay yayýnlarý tarafýndan neþredilmiþtir. Her iki yazarýmýza da hayýrlý olsun temennilerimi sunarken, daha nice eserlere imza atmalarýný dilerim.

Bir haþiye daha… Genç Geliþim dergisi yazarlarýndan Turan Yalçýn beyin “Hizmetkâr Lider Recep Yazýcýoðlu” isimli kitabý, Akis Kitap tarafýndan neþredilmiþtir. Ülkemize deðerli hizmetler veren bu valimizi rahmetle anarken, bu güzel kitabý gün ýþýðýna çýkardýðý için Turan beye de teþekkür ederim.