Eşsiz Kadın
Gönül mahzenimin eşsiz kadını,
Zamanla büyürmüş aşkın yalını.
Sanma ki unuttum artık adını,
Bir daha diyemem, dillerim mahkûm…
Çeksem de hasreti, cezamdır diye,
Bilirim tanrıdan, büyük hediye…
Kırdığın kalbime, bu davet niye?
Bir daha gelemem, yollarım mahkûm…
Değişmem aşkımı, saraya köşke,
Doğrasa dilimi, binlerce keşke…
Mızrabın salmasın, dünyama neşe,
Bir daha çalamam, tellerim mahkûm…
Kapatıp gözünü, baksan vicdanla,
Kırmızı karaya, dönmüş zamanla…
İster canla besle, istersen kanla,
Bir daha açamam, güllerim mahkûm…
Ölümmüş aşığa, vuslatın adı,
Bedenden sıyrılıp, çıkmakmış yâdı…
Asırlar sürse de, ömrün miyadı,
Bir daha sevemem, yıllarım mahkûm…
Mahzende yıllanmak, bende kaderin,
Varılmaz yerdesin, içim çok derin…
Yılların tadıyla, olsan da serin,
Alıp ta içemem, ellerim mahkûm…
(
Eşsiz Kadın başlıklı yazı
lokman-dasta tarafından
1.02.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
