kendi gölgelerine içerlemiþ aynalarýn derin hüsranlarý anlatýr
-ne kadar yaramazdým oysa, ne kadar bendim bir zamanlar-
ne oldu da suya düþer gibi çýrpýnýp durdun saatlerce
ele avuca sýðmazdýn, uykusuzdun, huysuzdun

benliðini yere düþürmüþ bir çocuk gibisin þimdi
ne sözün geçiyor ne söz dinliyorsun
ah! sana bir anlatabilseydim derdimi
sen, sen olmaktan vazgeçerdin belki ben de ben olmaktan


mehmet gökhan damar