I - Hiçliðin Gölgesi (Dilmun'un Öncesinde)

zaman öncesi bir düþsün içinde

sessizliðin derinliði, topraðýn çok ötesinde
sönük yýldýzlar, yitik ruhlar gibi

ölüm, hiçliðin bizzat kendisinin içinde

II - Tanrýlarý Döven Çekiç

ay çöktü ufka doðru

tanrýlar içinde insanlar unutuldu

bu sahipsiz mezar

tanrýlarý döven çekiç ile yontuldu

III - Unutuluþun Çaðrýsý 

bir vardým, bin yok oldum

karýþýr topraða onca kemik etinden ayrýlýp

adýn adýma çaðrýlýr, dirim ölüme açar

cennet ve cehennem

diclenin altýnda sonsuz bir mezar

IV - Tanrýlar Gibi ( Dilmun'un Ýlahi Vaadi )

 "Burada ölüm yoktur, çürüyen yalnýzca bedenindir!"  

ey gökyüzünde taht kuran efendiler

hiçliðin ortasýndaki tanrýlar ülkesi artýk sizindir

güneþ taþ duvarlara vurduðunda, o

ýþýktan hýzlýdýr, ölümden erken

sen sorgularken cenneti, cehennemi

nice þehirler örüldü kumlardan

kendi etrafýnda bile dönemezken sen

V - Mezarsýz Olanýn Aðýtý (Dilmun'dan Sonra)

hüznün karanlýðý çökerken üzerime
unutulmuþ dualar yitip gider sessizce

bir zamanlar güneþ gibi parlayan gözlerim
þimdi gölgelerde çýrpýnýr nefessizce

adým gömülsün mü rüzgarýn içine
yoksa taþlara mý kazýnsýn kanýmla
ölüm dediðin, yerdeki bir çukur mu yalnýzca

bu hiçlik denizinin ortasýnda 

dönüþür mü hayat, ölüm gibi büyük bir anýtla

zannedersin gök delinmiþ, ur yeryüzüne düþmüþ

anladým ki bu mezar boþ bir mühürmüþ

mehmet gökhan damar