-- R E --

“Bir sabun köpüðüdür dünya. Tutanýn elinde patlar.”

                                                  Çocuk, bir sabun köpüðü þiþirdi. Nefesini, sabun zerreciklerinden bir zara hapsetti ve uçurdu onu bir balon gibi. Bir tane daha ve bir tane daha... Elindeki halkalý çubuðu, deterjanlý suya daldýrýp daldýrýp üflüyordu. Büyük bir dikkatle yapýyordu bunu. Eðer çubuðu sertçe çekersen, sabun zarý oluþmaz halkada. Eðer hýzlý üflersen, baloncuk olamadan parçalanýr zar. Kararýný bilmek lazým. Çubuðu daldýrýp kaba, saða sola hareket ettireceksin bir iki kez, çember gibi çevireceksin yavaþça. Deterjanlý sývý yapýþacak halkaya iyice sonra usul usul çekeceksin çubuðu ve hafifçe üfleyeceksin sonra da. Aceleye gelmez, dikkatsizliðe gelmez. Balon balon olamadan patlar yoksa.

                                                 Ve çocuk, havada uçuþan baloncuklarý seyre daldý. Müzik gibi, flüt sesi gibi süzülüyorlardý. Yumuþakça, rüya gibi... Bazýsý bayaðý yukarý çýkýyordu. Hatta tavana çarpýp patlayanlar bile oldu. Kimisi küçük daireler çiziyorlardý. Kimisi, duvara, eþyalara çarpýp yok oldu. Her birinin yüzünde ayrý bir güzellik vardý. Hiç biri, bir diðerine benzemiyordu. Kimisi büyük, kimisi daha küçük. Hatta çifter çifter, üçer dörder çýkanlar vardý. Bazen biri patlýyor yapýþýk balonlarýn, kalanlarý devam ediyordu havada yüzmeye. Ve sonra onlar da...

                                               Hep patlýyorlardý. Kýsacýk bir süreydi yaþamlarý. Sönüyordu hemen güzellikleri. Oysa ýþýk ne güzel yansýyordu yüzlerinden. Hem içleri görünüyordu, arkalarýndaki her þey; hem dýþlarý yansýtýyordu önlerindekileri. Her þey birbiri içine geçmiþ sanki. Her þey renk- ahenk. Oysa ne güzel uçuyorlardý birer kelebek gibi...

                                               Hep yeniden yapmak zorunda kalýyordu balonlarý. Hep yapacak, hep yapacak... Yoksa bitiyorlardý. Baþta hoþuna gitmiþti bu baloncuk üretme iþi. Acemilik tabi, e biraz baþarýsýz olmuþtu ama sonra alýþmýþtý. Peþ peþe onlarca balon yapabiliyordu. Ama býkmýþtý artýk. Hiç patlamasýnlar, o da seyretsin istiyordu. Balon yapmaktan, sanki seyretmeye zaman kalmýyordu.

                                              Sonra aklýna müthiþ bir fikir geldi. Balonlar, dedi, genelde hep bir yere çarptýklarý için patlýyorlar. Ben de dýþarýda yaparým onlarý. Hem tavan da yok. Belki taa bulutlara kadar giderler, seyrederim ben de. Ýçini kocaman bir heyecan kapladý. Hemen koþtu dýþarý. Büyük bir sevinçle baloncuk yapmaya baþladý. Ama o da ne, balonlar yine patlýyordu. Rüzgardan olmalý. Rüzgar yoktu ama, az da olsa vardý demek ki. Balonlarýn narin bedenleri dayanamýyor, parçalanýyordu yine. Oysa ne kadar isterdi, bulutlara gidecek bir balon yapmak. Ama olmuyordu iþte. Olmuyordu...

                                              Sonra arkadaþlarý geldi yanýna. Onlarla paylaþtý sevincini ve üzüntüsünü. Onlar da balon yapmak istiyorlardý. Birbirleriyle yarýþtýlar en uzun ömürlü balonu yapmak için. Çocuk artýk hiç patlamayacak bir balon yapmak hevesinde deðildi. Biliyordu ki, hep sönecekler.

                                             Ve usandý çocuklar, býktýlar geçici balonlardan. Haydi top oynayalým dedi birisi. Býraktýlar deterjanlý su dolu kabý, halkalý çubuðu... Kendi baloncuklarýný yaþamaya koþtular.

                          Kendi iradesiyle gelmedi bu dünya'ya. Dilekçesi de yoktu pullu; inanmazsanýz bakýn arþivlere. Nasýl oldu, nasýl bitti bilmedi  ; " Ol !" deniliþi, üfleniþi .O kadar yýl " Leylekler getirdi seni, býraktýlar ýrmak kenarýna.Aldýk,getirdik eve,büyüttük " anlatýþlarýnýn masallarýna inanmýþlýklar da iken; sonradan anladý anasýnýn döl yataðýna düþtüðünü ve babasýnýn  tohumunun vesile olduðunu.

                         1949 yýlýnýn ekim ayýnda, leyleklerin göç ediþlerinde býrakýlmýþtý Samsun- Çarþamba Ýlçesi Yeþilýrmak adasýna . Kimi " lale devri çocuklarýyýz" der ya; Murat’ýn ki  " Leylek Devri Çocukluðu " iþte.                 

                         Dokuz ay kordonla besleniþi; þekil þemâl alýþý yaratandan, cabadan . Zahmetsiz ve ucuz yoldan gelmiþti  hayata; mahalle ebesinin ellerinde çýðlýk çýðlýða. Sonrasý anasýnýn sütü; canýndan, candan, helalden. Yudumlar doyasýya; beslenme, giyim kuþam. Esinti ayný nefesten;  beþik, iki aðaç arasý salýncak. Ninniler tanýdýk, bildik sesten hep beleþten.

                       Sebzeler tarladan, meyveler komþu bahçelerden. Kan ter içinde aþçý anasý. Ahýrdaki ineklerden hediye sütü. Hiç oyuncakçý dükkânýna girmeden; taþtan, tokaçtan , toplar  çimento torbalarýndan. Oyuncak bedava oyun bedava. Ha babam de babam; çocukluk bile bedavadan .

                        Okul öncesi idi ; apar topar o güzel uzun beyaz gömlekten giydirdiler küçük Murat’a. Babasý “ - Hadi oðlum bak sende amcan ve aðabeyin gibi erkek olacaksýn “ dedi. Hazýr tören varken son anda onu da  katmýþlardý  merasime, sonradan ikinci bir masraf olmasýn diye.

                        Çok yakýþmýþ ve mutluydu çocuk yüreði, gömlekle ortalýkta dolaþýp caka satmaktan. Kucaðýna aldý babasý onu, kirvesiydi. Bir amca anýna geldi. Adý sünnetçi Mahmut Efendi! Ýlk yalan ve aldatmayý o kocaman adamda yaþadý. Önüne eðildi ve “ Yukarýya  bak yavrum. Bak kuþ uçuyor. Bak civciv çýkýyor “ dedi.Baktý ne kuþ vardý ne civciv. Ama olan olmuþtu artýk o da erkekti artýk. Aðlama ve baðýrma sesleri davul zurna gürültüsünde güme gitti tabi ki.  Amca ve aðabeyi  þapkalarýný yanlarýna ters olarak koymuþlardý. Bir þeyler koyuyorlardý gelen giden o þapkalara. Unutamadýðý tek þey yaþlý bir akrabanýn acýdan yumruk halindeki elini zorla açarak avucuna bir þey býraktýðý idi. Onu da dedesi aldý ya elinden. Kýsacasý ekstradan katkýsý oldu madden düðüne. O  avucuma býrakýlan delikli para ne kadar ise o kadar! Onu zaten araya sýkýþtýrmýþlardý.                 

                     " Ayaðýný yorganýna göre uzat !" derler ya. Daha çocukken öðrendi bu vecizi bedavadan. Enlemesine serilen bir yatakta yatardý beþ erkek kardeþ. Kenarlarda kalanlarýn vay haline; üstleri açýlýr hasta olurlardý üþümekten. Hadi gel de yorgana göre uzatma ayaðýný. Böyle erkenden sýrtýnýn çökmesi ve büzülerek yürümesinin sebebi bu olsa gerek.   

                     1955 yýlýnda ayný ilçede Ýlkokula baþlayýþý ve hazýrlýklar da bedavadan dý. Aðabeyinden tornistan edilen giyecekler. Sonradan okulda meþhur olmasýna    sebep olan o meþhur çantasý; mahallenin “Sandýkçý Ali Dayý” sýnýn okula baþlayýþ hediyesi idi. Aðabeyinin, bir üst sýnýfa geçmiþ konu komþu çocuklarýnýn eski kitaplarý, boþ kalmýþ defteri ile doluydu çantasý.Onlar zaten imalatýnda çok aðýr olan tahta çantayý daha da taþýnmaz hale getirmiþlerdi. Önlük, yakalýk, pantolon ve ayakkabýlar hep aðabeyinden kalma. Ne elinden tutan vardý aileden, ne de yol gösteren. Yine kimseye yük olmadan hepsi beleþten.

                       Allah vergisi idi. Cin gibi zeki bir çocuktu. Bu bedava meziyetle týkýr týkýr bitti gitti ilkokul ve ortaokul. Sonrasý Ziraat Okulu ve Öðretmen Okullarý sýnavlarý.Çalýþkanlýðý ve Allah vergisi zekiliðiyle onlarcasýný geride býrakýp ; her ikisini de en önlerde kazanmasý .

                      1964 yýlýnda Malatya Bölge Ziraat Okuluna giriþi ve  yine baþarýlarla  üç  yýl süren meslek eðitimi. Ýaþe, ibate Devlet'ten. Yatýlý Okul. Orada tanýdý Devlet Baba'yý. Sevdi, saydý, sevdalandý yurduna Paþalar gibi yaþadý,okudu ve adam oldu bedavadan iþte .

                      1967 yýlýnýn haziran ayýnda  mezun olduðunda reþit deðildi. Matematik hocasýnýn eþi Faruk Amca  hakimdi.Yoldan geçen bir vatandaþýn ifadesini alýp ; derhal yaþ tashihini yaparak ilamý verdi eline. Kpss gibi baþ belasý sýnavlar yok o zaman. Tarým Bakanlýðýndan; Reisicumhurumuzun baþyaveri Paþa Turgut amcanýn tavassutu ile anýnda nokta tayinle Ýlçesine atandý  bu defa þansla , torpille. Herkes saygý ile kalkardý onu gördüklerinde memur oldu diye.

                       Sallabaþýný, Al maaþýný! "  teraneleri hep duyardý ya; baþýný sallamadý ama hep öyle algýladý yaptýðý hizmetleri. Salladý baþýný aldý maaþýný. O da cabadan, bedavadan iþte.

                      1968 yýlýnda  aþýk oldu delikanlýca. Onu da aþýk etti kendine bedavadan. Düðün dernek malum. Takýlar, yardýmlar adetten. Üç ay sonra ödeyemeyince senetleri; bozdurdu altýnlarý. Onlar da oldu cabadan.   

                       Zekiydi ama hayatý hiç öðrenemeden gelmiþti. Bedavacýydý aldý onu  eline eþi; evire çevire  býkmadan usanmadan öðretti her güzel þeyi. Adam etti;  beþ kuruþ almadan eðitti. Hayat öðretmeni, paylaþaný, dert ortaðý oldu bedavadan . Üç çocuk verdi helalinden. Onlarý da o eðitti, öðretti, süpürge etti saçlarýný; uðurlarýna, yollarýna serdi mesaisini. Çocuklarý da yormadý, üzmedi  hiç. Onuru oldular,yaþam sevinci ve gayesi .Üç evlat ! Þu an ikisi Üniversite'de Öðretim Üyesi Yard.Doç. Dr. , diðeri ise  bankacý iken evlendikten sonra ayrýlarak oldu ev hanýmý. Ýþte her þeye böyle sahip oldu; hep beleþten! Ama durun ya.  O da hayatý taþýdý, hiç bir þey istemeden. Öyle ya dilekçe vermedi ya; geleyim diye bu faniliðe. Tabi ki hayat denilen þey taþýyacaktý  onu da küfesinde ve ödüllendirecekti. Yük olmadý; her ne kadar cabadan, bedavadan, beleþten yaþadýysa da evlatlar verdi, yetiþtirdi. Hizmetler etti can siperhane.  Katký saðladý ülkemize.

                     Hayata atýldýktan sonra, Anadolu Üniversitesi A.Ö.F. Ýþletme Bölümünü bitirerek Ýþletmeci; 19 Mayýs Üni.M.Y.O Seracýlýk Bölümünü bitirerek Tekniker diplomalarýný aldý.

                     Hayatýnýn en meþakkatli, kahýr dolu günleri 1980 yýlý Þubat ayýnda iltihak ettiði askerlik ocaðýnda geçti. Her þeyin zamanýnda yapýlmasý gerektiðini öðrendiði yýllardý. Eþ ve üç evladýný boynu bükük, özlemlerde býrakmanýn ýzdýrabý 18 ay sürmüþtü.

                     Askerlik terhisine müteakip Çarþamba Ýlçesindeki görevine 1987 yýlý ortalarýna kadar devam ederek, atandýðý Samsun Ýli Tarým Ýl Müdürlüðü'nden 1997 yýlý Haziran ayýnda emekli etti kendini.

                  Þimdiler de emekli bir adam. Son demlerin de ömrün. Park, bahçe, sahil, seyri tabiatý bedavadan. Yoksa servet yok. Ama nefes var beleþten. Umutlar var hala, bitimsizce.

                   Ve çok önemli üç varlýk daha var. Torunlarý: Ece, Ýpek ve Poyraz Ateþ !

                  Biliyor son demleri ömrünün ama çalsa da açmayacak gibi inatla kapýyý. Onun  ölümü olacak bedavadan. Büyükþehir Belediyesi. Gönderir cenaze arabasýný. Yakýn zaten camii. Bir sala. Üç beþ kiþi."- Ýyi bilirdik". Alacaðý olanda sesini çýkaramaz nasýlsa ayýp olmasýn diye."- Helal Olsun " laflarý adetten. Ýmamýn kayýðýnda son yolculuk bedavadan . Defin yeri hazýrdýr nasýlsa. Ortalýkta býrakýp da kokutacak deðil ya, Koskoca Büyükþehirin Belediyesi.        

                  Geldi dünya' ya bedavadan, istemeden. Yaþadý kelekten.Ýþte gidiyor musalla taþýna yine bedavadan.