BEN ÜNÝVERSÝTE MEZUNUYUM!

                Türk siyasi hayatýnda çok partili sisteme 1946 yýlýnda geçildikten sonra yakasýna tuttuðu partinin rozetini takan seçmenler zamanla neredeyse kamplara ayrýlmýþlardý. CHP' nin baþýný çektiði partiler ‘Halk Cephesi’, Demokrat partililerce ‘Vatan Cephesi’ gibi adlarla  kurulan ayrýþýmcýlýklar zamanla bu partilere oy veren seçmenleri birbirine düþman ilan edecek duruma getirmiþlerdi.
               Bunun akabinde Kýrþehir kaza yapýlýp Nevþehir'e baðlanmýþ, derken 27 Mayýs 1960 ihtilali olmuþ, ordu yönetime el koyduktan sonra CHP hariç tüm partiler kapatýlmýþ, Baþbakan Adnan Menderes, bakanlar Fatin Rüþtü Zorlu ve Hasan Polatkan göstermelik Yassý ada mahkemeleri  neticesinde idam edilmiþlerdi.

               Aradan geçen yýllar içerisinde tekrar demokrasiye geçilip siyasi partiler kurulmuþ, azýnlýk hükümetleri, koalisyonlar,  yine eskisi gibi parti gruplaþmalarý, neredeyse ülkede iç savaþý doðuracak anarþik olaylar ve bunun neticesinde her gün onlarca ölümler, derken yönetimde bulunan hükümetlere Genel kurmay baþkanlýðýndan art arda verilen muhtýralar 12 Eylül 1980 darbesini getirmiþ, yönetime el konularak CHP dahil bütün partiler yine 1960 yýlýndaki ihtilalde olduðu gibi kapatýlmýþ, liderleri süresiz olarak görevden alýnarak yargýlanmak üzere tutuklanmýþlardý.

               Türk siyasi hayatýnda Ýsmet Ýnönü, Adnan Menderes, Celal Bayar, Alparslan Türkeþ, Osman Bölükbaþý, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan, Süleyman Demirel, Turgut Özal iz býrakmýþ liderlerdir. Þimdi bile bu liderleri kendi görüþlerinden sayan siyasi partiler Atatürk'ün posterinin yanýna bunlarýn resimlerini de asmayý ihmal etmezler.
               Yýllardýr gerek parti liderleri, parti milletvekilleri, gerekse parti il ilçe teþkilat baþkan ve yöneticileri halkýn gözünde birer ‘iþ bitirici veya iþ takipçisi’, anlayacaðýnýz’iþi düþenlerin umut kapýsý’ olmuþtur.

               Kýrþehir’in Ýsmi lazým deðil ki köyünden olan Þey Bey yýllarca yurdun çeþitli bölgelerinde saðlýkçý memur olarak görev yapmýþ, köyünü, köylüsünü, yurdunu ve çevresindeki herkesi seven, sayan, onlardan her türlü yardýmýný esirgemeyen, emekli olduktan sonra da bunlara güvenerek Kýrþehir'de mesleðiyle ilgili bir büro açan, emekli maaþýna ek olarak geçimini bu yolla da temin eden, ayný zamanda CH Partisinin ilçe baþkanlýðýnýn yanýnda belediye meclis üyeliðini de yürütmekte olan birisiydi. 
               Þey bey, “Sen bilirsin” diye kapýsýna gelen darda kalmýþ kiþilerin yardýmýna koþmuþ, kendi yapamadýklarýný rica, minnet edip üst kademelerde görev yapan bürokratlara, zamanýnda beraber çalýþtýðý emekli olmamýþ mesai arkadaþlarýna veya devlet kademelerinde çalýþan çocuklarýna ya da onlarýn tanýdýklarýna yaptýrmaya çalýþmýþ, bu sayede bir çok kiþiyi iþ aþ sahibi etmiþtir.

Bunda daha çok üyesi olduðu siyasi partinin katkýsý gözardý edilmez.

                Eski saðlýkçý Þey Bey'in kapýsýný bir önceki hükümetin siyasi görüþlerine ters düþen ve çalýþtýðý kurumdan uzaklaþtýrýlan, bu yüzden de çoluk çocuðu maðdur olan kendi köylüsü üniversite mezunu bir genç çalar. Aðabey durumum böyleyken böyle diyerek söze baþlar. Anlatýr anlatýr, anlattýkça da perelenir,  neredeyse tabiri caizse dokunsan aðlayacak duruma gelir.
               Kendisini sabýrla dinleyen Þey Bey, misafirine bir çay ikram ettikten sonra, “Oðlum senin için gerekli mercilerle görüþüp bir hal çaresine bakacaðým, kalbini ferah tut, baþka bir sýkýntýn var mý”diye sorduktan sonra onu uðurlayýp odasýna bir baþkasýný saðlýkla ilgili derdini dinlemeye çaðýrýr. 

               O tarihte Kýrþehir belediye baþkanlýðýný CH Partisinden adaylýðýný  koyup seçimi kazanan Orhan Baycan yürütmekteydi. Baycan parti ilkelerini uygulayarak diðer partilerin iþe koyduðu elemanlarý iþten el çektirerek kimsenin ekmeði ile oynayacak birisi olmayýp aksine herkesçe sevilip sayýlan, itibar gören, dürüst karakter li bir gönül ve halk adamýydý.

               Þey Bey birkaç gün sonra belediye baþkanýyla bir ara yalnýz kaldýklarýnda kendisine hemþehrisinin durumunu gündeme getirir. Belediye baþkaný Orhan Baycan'ýn, Þey Bey'i dinlerken yüzü biraz asýlmýþ, hatta  hafiften de kýzarmýþtý.

               Biraz sessizlikten sonra baþkan, “Þey Bey seni sever sayarým, belediyeye adam lazým deðil, olsa bile senin kontenjanýn doldu, baþka arkadaþlar da bundan dolayý bana burun kýrýn ediyorlar” der.
               Þey Bey baþkaný bir süre süzdükten sonra, “Zevzeklenme de bu çocuðu iþe  alalým, seni oraya biz diktik, hem köylüm, hemde hanýmýmýn yakýn akrabasý, üstelikte üniversite mezunu. Ýlerde belediyeye faydalý bir eleman olacaðý kanýsýndayým” diyerek ‘iþ oldu bitti’ kanaatine vararak vedalaþýp ayrýlýr.

               Bir süre sonra belediyede iþe alýnan genç, Þey Bey abisine nasýl teþekkür edeceðini bilememekte, onu gördüðü her yerde iki düðmesini ilikleyerek saygý ve hürmetini göstermeyi ihmal etmemek-
te ellerini her öpmeye kalktýðýnda “Allah senden razý olsun, bu iyiliðini nasýl unuturum Þey bey aðabey” diye iki büklüm olmaktaydý.

               Aradan altý ay geçti geçmedi belediye Baþkaný, Þey Bey'i nerede görse bir þey diyecek gibi oluyor sonra da bundan her ne sebepse bilinmez vazgeçiyordu. 

               Bir gün büroya rakip partiden bir belediye meclis üyesi geldi. Çay, kahve derken laf lafý açýyor, hoþ sohbet particiliði bir kenara býrakýrken ortalýðý kahkahalar kaplýyordu.
               Aradan epey vakit geçmiþti. Adam, "sana hayýrlý iþler Þey Bey, artýk bana müsade” deyip yerinden kalkmasýyla aklýna ne düþtü bilinmez tekrar ayný yerine oturmasý bir oldu. 

               Þey Beye rakip partiden bu bu adam saygýn mý saygýn, çevresi geniþ, hatýrý sayýlýr daha doðrusu 'tuttuðunu koparan' cinsten birisiydi.
Adam bir sigara yaktýktan sonra,
- Aðabey sen ve ben içimizdeki insaniyetten dolayý saða sola gerekli gereksiz bir sürü adam aldýrýyoruz".
Sigaradan bir nefes daha çekip külünü tabaða çýrparken,
- Demezler mi, bu adamlar milletten rüþvet alýyor, bundan sonra ben böyle iþlerde yokum. Sigarasýndan bir nefes daha çektikten sonra
- Aðabey kime iyilik yapsam karþýlýðý bana kötülük olarak geri dönüyor. Çarpmayý, bölmeyi bilmez adam olmadýk birisini bankaya memur olarak iþe aldýrdým, bu adam gitmiþ düðünün birisinde aleyhimde atmýþ tutmuþ, sanki laf yerini bulmayacak gibi."
Adamýn öfkeden neredeyse aðzýndaki sigara dudaðýna yapýþacaktý. Onu öfkesinden yere fýrlatacak gibi oldu sonra geri bundan vazgeçti.
               Aklýna yeni düþmüþ olacak ki, “Yakýnda seninkinin de cýlký çýkar aðabey, kulaðýma baþkan bir þeyler söyledi ama” diyerek tekrar vedalaþýp oradan ayrýlýr.
               Þey Bey'in kafasý iyice karýþmýþtý. Kendi kendisine, “Baþkan bir þeyler diyecek gibi oluyor sonra bundan her nedense vazgeçip demiyor, bu adam geldi böyle diyor” diye derin düþüncelere daldý.

- Acaba mesele nedir, bir ara müsait bir zamanda yanýna gidip baþkandan iþin aslýný öðreneyim bari” diye iç geçirdi.
              Birkaç gün sonra iþin garip tarafý baþkan onu ziyarete gelmez mi. Adam oturduðu yerden öfkeyle hop oturup hop kalkýyordu. Elleri titriyor, söze nereden baþlayacaðýný bilemiyordu.
               - Aðabey senin bu adam beni çalýþanlarýmýn yanýnda küçük düþürüyor. Bir odaya ya da ofise girdiðim de herkes ‘baþkaným’ diye ayaða kalkarken bu adam kýlýný kýpýrdatýp yerinden kalkmýyor. Hatýrýn olmasa hemen iþten el çektireceðim."

              Baþkaný zor da olsa biraz sakinleþtiren Þey Bey, “Baþkaným sen hele git biraz istirahat et, Allah muhafaza öfkeden tansiyonun fýrlar, beynine kan damlar  zaten  kalbin  rahatsýz, sen bize lazýmsýn, boþ ver gerisini ben hallederim. Sen saðlýkçýnýn sözünü dinle hele”.
              Ertesi günü Þey Bey, köyden biriyle gencin babasýna “bir ara yanýma gelsin” diye haber saldý. 

              Adam birkaç gün sonra sabah erkenden büroya geldi. Þey bey olanlardan babayý haberdar etti. Haber salýnan genç de belediyeden izin alýp az sonra iþ yerine girdiðinde babasýný orada görünce onun elini öpmeye eðildi. Öfkeden beti benzi atan adam utanmasa oracýkta oðlunu tokattan geçirecekti. Elini kýzgýnlýðýndan ona uzatýp vermedi bile.

             Ortalýk biraz sakinleþtikten sonra saðlýkçý,“Oðlum rica minnet seni belediyede iþe aldýrdým, gel gör ki sen beni elin adamýnýn yanýnda kel etmeye utanmadýn mý. Neden baþkanýn içeri girdiðinde herkes ayaða kalkarken sen kalkmýyor bana laf getiriyorsun. Bu yaptýðýn saygýsýzlýk ayýp deðil mi” derken ilk defa iþe aldýrdýðý biri için piþmanlýk duymaya baþlar gibiydi.

              Laf  kime söyleniyor, ne için oraya toplanýlmýþ, bunlarýn hiç birisini umursamayan ve kendisine mal  etmeyen genç, "BEN ÜNÝVERSÝTE MEZUNUYUM, baþkan ise lise mezunuymuþ. Benim tahsilim ondan fazla, bu yüzden ayaða kalkmýyorum” dedikten sonra ardýna bile bakmadan büroyu terk ederken hareketleri altý ay önce yalvararak iþ isteyen birisine hiç benzemiyordu.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN KIRÞEHÝR  29 03 2012 GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR.

NOT: Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.