Yokluğun Döndü Şiire
giderken bakmadın hiç ardına
duymadın sana kal deyişimi
öğle kala kaldım çaresizce
gözler yaşlı izledim
beni umursamayan gidişini
bekledim durdum umarsızca
saatler vardı gece yarısına
anladım gelmeyecektin
senin yerine sarıldım yalnızlığa
bilir misin sensiz nefes almak bile zor
sözler düğümlendi boğazımda
konuşamadım
hıçkırıklarım döndü yağmura
sel bastı gözlerimi de
geçmek bilmeyen uzun bir gece
üstüme üstüme geldi
dört yanımdaki duvarlar
konuştum gözlerime yansıyan hayalinle
sensizliği döktüm içimden
kalem ile kağıda
mısralar uzadıkça
yokluğun yine döndü uzun bir şiire.
(
Yokluğun Döndü Şiire başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
8.10.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
