yas tutar dördüncü mevsim
gurbet düþerken...
tüm þehre acýr gözlerim
çýkýp bir gece, sessizce gidebilirim

penceremde deli rüzgar eserken
yüreðim adým baþý bu kýþta üþürken
gidiyorum bile demeden
ölürsem, þehre söylemem

yabancý dolaþýr ýþýklý kentlerimizde
hapis edildik, isimler bilendi
adsýz yürüdük biz bu mahallede

gözlerim büyürken o ilk sevdiðime
çocuk ayaklarý ile deðerdim tozpembe hayallere
ilk selamý hala yüreðimde
yürüyorum, belki ona eriþmeðe

ufkumda patiklerim dolaþýr þimdi
uyurum gündüzleri
gülüþlerim eleme deðdi
þimdi çýkardým kimliðimi
þehirden çýkmaymýþ meðer
ölüm haberleri...


Mehmet Gökhan Damar