Online Üye
Online Ziyaretçi
Arkasını dönen umutların
Giderken paçasına yapıştım
Sürüdü beni patika yıllarda
Bir şeyler hep eksikti
Haftalarca tuz biber
Aylarca gülüşmeler
Tadı yoktu sürünen kıraç sevdanın
Tadı yoktu sevgisi azalmış hayatın
Yüzme bilmeyen kırık kanatlar
Köprünün altından
Koşan umutlar üstünden geçti
Ne koştu nede yüzebildi elimi uzatışım
Elimde kaldı bir tutam umudun ayakkabı bağı
Boğuldu gözlerine bakışım
Nefes alamadı kalışın
O zaman duydum
Otuz dokuz numara ayakkabının topuk sesini
O zaman gördüm
Umudun bir eline cıncık şeker verip
Öbür elinden tutup bulutlara gidişinin tozunu
Hadi gökyüzü kov gitsin umutları
Aksın kıraç toprağa damla damla
Doysun geleceğine ki
Burun versin çiçeklensin bekleyişim