AÝLE VE ÇEVRENÝN EÐÝTÝMÝ


Doðrusunu söylemek gerek: Bu düþünce bana ait deðil. Bir öðretmen arkadaþýn görüþü bu. Eðitim üzerine yazan biri olarak hemen dikkat kesildim. Dinleyince hak verdim. Evet, eðitim bir bütündür. Eðitim ailede baþlar, sokakta sürer, mahallede þekillenir, þehirde mahyalaþýr. 

Evet, öncelikle aileyi eðitmek gerek. Eðitilmemiþ ana baba çocuðu yanlýþ yönlendirmekte, eðitime ilk büyük darbeyi vurmaktadýr. Onun için toplum olarak önce ebeveyn eðitimini ele almak ve bunu acil olarak baþarmak zorundayýz. 

Gerek evlilik okulu, gerekse anne baba okulu acilen müesseleþmeli. Ruhen, fikren ve bedenen saðlýklý bireylerin kurduðu aileler ancak saðlýklý nesiller yetiþtirebilir. Ne yalan söyleyeyim ben kendimi bile aile eðitimi almamýþ, evlilik ve anne baba okulu öðrencisi olmaya aday biri olarak görüyor, bu alandaki eksiklerimi biliyor, ama onlarý tamamlama alt yapýsý, düþünce ve kazanýlmýþ davranýþ yönünden yetersiz buluyorum. Üstelik bir eðitimci  ve eðitim üzerine düþünen biri olarak. Tabii ki ben Milli Eðitim’in ilk ve orta eðitimi üzerine düþünen biriyim. Çünkü yýllardýr bu kurumlarda çalýþtým. 

Sonra sokak eðitilmeli, sonra mahalleye teþmil edilmeli eðitim, sonra da tüm þehir toptan eðitime tabi tutulmalý. Bu eðitimde çevre, toplum bilinci, birey eðitimi, toplumsal ahlak eðitimi öne alýnmalýdýr. Bu gün topluma zarar veren, devlet malýný tahrip eden, sosyal dokuyu zedeleyen bir  yapý oluþtuysa eðitimin bu ayaklarýndan birçoðundaki eksiklik ya da yetersizlik yüzündendir. 

Arkadaþým bu eðitimin tekkede, zaviyelerde ve dergahlarda yapýldýðýndan bahsetmiþti. Evet, doðru geçmiþte bu böyle yapýlýyordu. Tefessüh eden tasavvufi yapý bu müesseselerin iþlevini ortadan kaldýrmýþ, toplum ana baba öksüzü gibi ortada kalývermiþtir. 

Tekke ve zaviyelerin yasaklanmasý bu alanda büyük bir boþluk yaratmýþ, illegal bir þekilde faaliyet baþ gösteren tasavvufi kurumlar kendisinden bekleneni verememiþ, denetlenemediði için de eðitimden uzak müesseseler haline gelmiþtir. Ayrýca camiler bir kurum olarak yalnýzca namaz kýlma mekanlarý haline getirildiði için bu kurumlarýn da aile ve çevre eðitimine katkýsý ortadan kalkmýþ, ayrýca kýraathanelerin asli mahiyetini kaybetmesi toplumu bu eðitim müessesesinden de yoksun býrakmýþtýr. 

Cami, dergâh, kýraathane ve medrese eðitiminin ortadan kalkmasýyla ortalýðý tam bir cehalet kaplamýþ, batý tipi mektepler ise bize yabancý bir eðitimin kapýlarýný açmýþ, laik, seküler eðitim dindýþý bir kuþak yetiþtirmeye konuþlandýrýlmýþ, bu günkü Bonzaici nesil ortaya çýkmýþtýr. 

Bir de tevhidi tedrisat kanunu gereði tek tipleþtirilen eðitim, toplumun çoðulcu yapýsýna darbe vurmuþ, nesilleri hazcý, bencil ve eyyamcý olmaya zorlamýþ, Ýmam-Hatip liseleriyle bu yapýya baþ kaldýrmaya çalýþan halk bu okullarýn rejim eliyle dejenerasyonuyla karþý karþýya býrakýlmýþtýr.

Ahmet Kemal