Sýrrýný çözemediðim , bir sis perdesiydi gözlerin.....
Ben sana hep devrik cümleler kurardým ,öznesi sonda
Anlardýn anlamasýna da ama her seferinde düzeltirdin.
Kelimelerimse hep bana benzerdi yarým yamalak.
Sen onlarý bence der tamamlardýn..
Ben sana þiir okurdum ,içine aþkýmý saklayarak..
En gizli köþesinden yakalar gülümserdin..
Ellerin yorgun ,uzun parmaklý, sýcak ellerin,
Dolaþýrken saçlarýmda,
Dünya küçücük bir yer olurdu
Zamansa sadece o an ,o aðacýn altý ..
Yalýn ayak çimlerde yürürken
Islak ot kokusu sinerdi üstümüze
Gözlerin takýlýrdý aniden ,gözlerime
Okurdun içimden ne geçiyorsa ,sayfa sayfa
Bense kaybolurdum ,
sisli duman gözlerinin ,çýkmaz sokaklarýnda..
kayýp sokaklarda, pusulasýz dolaþmaktý seninle aþk
yönünü bilmeden  ,saða, sola savrulmak
duvarlara çarpa, çarpa sevmek..
seneler sonra bile , hatýrladýðýmda
þiirin içine hapsettiðim, o duman gözlerinin
sisli sokaklarýnda aþk saklýydý hala…..
 
silgisizce…..