Online Üye
Online Ziyaretçi
biz hiç bilemedik ....
deydi mi vazgeçmelerimize....
hep sevmediklerimizi yaşarken
ömrümüz sevdiklerimize hayal kurmakla geçti...
deydi mi bari vazgeçmelerimize....
hiç ağız dolusu gülemedik
iki boğum kaldı boğazımızda ,söyleyemediklerimiz...
pişmanlıklara gebe bir dünyada..
keşkeli sancılı doğumlar yaptık...
deydi mi.....
peki....yürek dolusu seve bildik mi...
korkusuzca ,cesurca
yasaksız ,günahsız,katıksızca
nasıl sevelim...kurtulamadık ki
yakamıza yapışan ,o el ve alemden
aman duymasın , görmesin , diye diye
hep akla karayı seçmedik mi.........
deydi mi vazgeçmelerimize....
sonrasında hep geç kaldık bir şeylere..
yada o bir şeyler bizden çok uzaklara gitti ..
habersizce ...
bizse.....
Koştuk ...koştuk...
yakalayamadık, mutluluk denen treni
Hep arkasından baka kaldık...
deydi mi vazgeçmelerimize....
Hiç bilemedik ki o tren en son nerede durdu.
nereye kadar gitti,
gittiği yerde gerçekten mutluluk var mıydı.....
Hep el alem yüzünden kaçırdık işte bütün trenleri.....
deydi mi vazgeçmelerimize....
ama aklımda hep o soru kaldı..
hadi biz vazgeçtik ... korktuk....
vazgeçtiklerimiz ..bizden neden vazgeçtiniz.....
tutsaydınız elimizden sımsıkı
belki şimdi o trende el sallıyorduk
dil çıkarıyorduk beraberce .... el aleme.....
deydi mi bizden vazgeçmenize
silgisizce