Tayy-i zaman

 

Balkonda otururken başıma bir taş düştü

Büyük bir acı verdi hem yarıldı hem şişti


Kıvrandım feryat ettim dayanılmaz elemde

Kendimi buluverdim bambaşka bir alemde

 

Büyük dehşet içinde gözlerimi açmıştım

Hanya ile Konyayı ayan beyan seçmiştim.

 

Sanki balkonda değil başka bir yerde idim

Nereye gidiyordum acep nerede idim?

 

Araştırıp dururken yolda birini gördüm

Yardımcı olur diye gidip yanında durdum  

 

Kemali edep ile selam verdim, almadı

Üzüldüm, öfkelendim gidecektim salmadı

 

Nasıl bilebilirdim meğer adam sağırmış

Boyu posu yerinde iri yarı, ağırmış

 

Nereden rastlamıştım dikilmişti yoluma

Çekip gitmemem için sıkı tuttu koluma

 

Adeta çocuk gibi etrafta dolaştırdı

Elimden tuta tuta bir eve ulaştırdı

 

Kulübeye benzerdi dışarıdan küçüktü

Hemen içeri girdik ön kapısı açıktı

 

Bir de ne göreyim ki içerisi bir kale

Kapalı çarşı gibi her yerde bir meşale

 

Çok hoşuma gitmişti ışıl ışıl bir mekân

Herkes alışverişte kalabalık her dükkân

 

Dikkatimi celbetti insanları suskundu

Kimse konuşmuyordu sanki herkes küskündü

 

Gürültü vardı ancak susuyordu dilleri

Harekat halindeydi durmuyordu elleri

 

Ses ettim bakmadılar bağırdım avaz avaz

Titremeye başladım mevsim kış, hava ayaz

 

Yoruldum, bitkin düştüm hiç takatim kalmadı

Sesim kesiliverdi beni duyan olmadı

 

Bu hengame içinde bağırmayı bitirdim

Bundan sonrası tufan, umudumu yitirdim

 

Baktım kıs kıs gülüyor uzakta bir ihtiyar

Kalabalık içinde tek duyan bir bahtiyar

 

Bir yandan gülüyorken bana el ediyordu

El kol işaretiyle anladım gel diyordu

 

Sevinçle heyecanla koştum yanına vardım

Belki bu alır diye ona da selâm verdim

 

Umutsuzluğa ragmen, selamımı almıştı

Mutluluktan, sürurdan iki gözü dolmuştu

 

Önemli değil artık dedi çok şükür geldin

Keşke önce geleydin yüz yıl nerede kaldın

 

Umudumu kesmeden ben seni hep bekledim

Bu gün yarın diyerek günü güne ekledim

 

Şaşkınlık içindeydim düşündüm ince ince

Sözleri saçma geldi ben yoktum yüz yıl önce

 

Yanlışın var kardeşim dedim ki yaşım yetmiş

Hayır sensin söyledi üstelik yemin etmiş

 

Ben kardeşim diyorken bana dedem diyordu

İçtenlikle sevgiyle ihtiram ediyordu

 

Anladım ki o anda zaman başka zamandı

Başka boyutta idim bu duygu pek yamandı

 

Konu komşu çocuklar toplanmıştı orada

Ne olmuş anlamadım ayıldım bu arada

 

Sargı bezleri ile sargılanmıştı başım

Gerçek hayata döndüm sona ermişti düşüm

 

 

Şair Mikdat Bal


( Tayy-i Zaman başlıklı yazı Mikdadi tarafından 1.04.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.