Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir delinin hutbesi!
İmam geç kalınca delinin biri
Dedi ki boş kalmaz imamın yeri
Bir yandan sarığı takınıyordu
Cemaat deliden sakınıyordu
Emin adımlarla minbere çıktı
Cemaate dönüp onlara baktı
Hutbeye hamt ile başlayıverdi
Çok hassas bir konu işleyiverdi
Çift yarattı Yüce Rabbim her şeyi
Kimi fakir, kimi dönmüş köşeyi
İnsan iki zümre iki çeşittir
İmtihan yönünden herkes eşittir
Kimisi zengindir şükretsin diye
Fakir sabır edip zikretsin diye
Sözleri herkese dokunuyordu
Yüzünden öfkesi okunuyordu
Emri bil-marufu yapanınız yok
Allah’a hakkıyla tapanınız yok
Gönlünüz dopdolu nefretle, kinle
Sürdüğünüz hayat bağdaşmaz dinle
Dışınız Müslüman içiniz sinsi
Şeytanlaşıp çoğu bozuldu cinsi
Fakir sabretmedi zenginler azdı
İşleri Allah’a hep itirazdı
Lanet olsun size deyip kestirdi
İmam yokluğunda dehşet estirdi
Ey ikiyüzlüler kalkın namaza
Sadece bu namaz edilmez kaza
Bu hikâye gerçek, tercüme ettim
Mikdadi der yoktu başka niyetim
Şair Mikdat Bal
Yazarın
Önceki Yazısı