Sensizlik içimde hep derin bir yara
Yüreğime sorsan kabul etmez asla
Sebepsiz inkarlarım var içimde
Kendime bile yabancılaşıyorum zamanla
İçimde tarif edilemez bir yük var sanki
Kelimeler yetmiyor anlatmaya artık
Tükenmişlik var söylenecek her şey söylenmiş
Bu durum kimi için çok yabancı kimi için tanıdık
Kaçmak için uyku gelse de ilk akla
İnsan kaçamıyor kalbinde aklından asla
Yüzleşmek yürek ister sonuçta
Yaşıyorsak eğer bir nedeni olmalı insanın hayatta
Kırılan gül tekrar açabilr mi
Açsa bile yayabilir mi kokusunu etrafa
Yaralar da öyle başta derin bir acı
Zamanla hafifliyor ama geçmiyor sızısı
Üstünü kapattım sanıyorsun daha da açıyorsun aslında
Aklına gelmeyince unuttum sanıyorsun çıkmamış aslında hep aklında
Dile getirmedikçe yok sayıyorsun var olması yara açıyor kalbinde
Sen vaz geçtim sanıyırsun yokluğuyla sınıyor seni zamanla