İnsan şiir gibidir
Kendisini tamamlayacak duygulara
Her adımda geri baktıracak anılara
Gideceği başkaca bir yola
Döneceği bir başa ihtiyacı vardır
Dediler ki
Ardıç kuşu senin diline kondu
Bilirim ki ardıç ağacıdır yurdu
Kışı gören döküldü yahut soldu
Bizi irşad eden bir hüzün vardır
Gördün mü
Tutamadığımız nice kalpleri
Yakamadığımız kandilleri
Hiç aydınlanmayacak o geceleri
Avucumuza bırakan bir ayrılık vardır
Söylemişti bana
Sessiz ve sakince yürüyen çocuk
Elleri cebinde bakışları donuk
Ayakkabısı ıslak vücudu soğuk
Onun kalpleri yakan bir sözü vardır. . .