Hüznü bekleyen gözlerim kapanmasın
Katrem toprağın rengini sarsın
Şiire muhtaç eylül ressamını
Toprakta biten çiçek kandırmasın
Görüyorsam hiç görmediğim çiçekleri
Hep aynı yere düşecek özlem katreleri
Sinem de doğan ateş dilimi kül edecek
Evrenin dili ile anlatırsam içimdekileri
Şayet hissediyorsam çiçekleri bağrımda
Annemdir kuru bedenimi yeşerten baş ucumda
Soğuk taşlarda kaybolan sıcak elleri ile
Katresini taşır, taşırır deryadan deryaya
Sözden duvarlar ördüğüm o muamma gece
Bütün pervaneleri topladım kandilime
Kuşlara bile avludur mürekkepli sınırlar
Orada saklanmakta zor bitip tükenmekte
Kalbi çevreleyen çiçeklerim dikenlidir
Kanlara endişelenme hepsi bendendir
Gözlerimdeki bu kaçıncı kırmızı
Bir yarayı kapatmak için kaç yara açılabilir
Şarkılardan bile sözleri çekip attım
Bu yüklü kalp ile gerisinde kaldım
Bomboş sesler çıkaran insanların
Belki de çoktan yoldan ayrıldım
Nereye götürür bu izleri silen kader
Ölmeden evvel yeterince ağlamak mı yeter
Kalbimi parçalayıp satırlara sığdırmak için
Emin değilim, değecek mi yokluğuma katreler. . .
(
Emin Değilim. . . başlıklı yazı
Edebîhayat tarafından
14.08.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
