// dedi ki;
...ben daha ölmedim...
oysa cebinden harcýyordu hayatý....//

kirlenen yanýna inat aþklarýn
ekmek karþýlýðý seviyordu..
dalgalanýyordu,
yosun tutan kayalara çarparak....
ah!
gönül konaðýmýn son emekçisi.....


yasak olaný deðil,
ikimizin olaný seviyordu...
hasret hasret kabaran,
bakýþýnda süngü izi taþýyan
yara bere içinde de olsa ona ait olan...
bahara kan,
aksada hicran
aþk rengine bürünüyordu...
kuþ sessizliðinde dokunuyordu...


gülünce sanki,
bütün çocuklarýn gözleriyle gülüyordu
evet,
/ben daha ölmedim/ ....diyordu,
ölmedim...
hadi,
/gülümse beyaz beyaz/..
/delisin/.....diyordu..
/tut ellerimi/
/büyü bende/.....
ipini elinde sýmsýký tutan
uçurtmalý çocuklar gibi...
aþk,
tam da soðumuþken damarlarýmda,
bu da neyin nesi ? diyordum...
neyin habercisi ?

saðýrdým duymuyordum...
kördüm görmüyordum...
nadasa býrakýlmýþ
topraklar gibi kalbi...
unutmuþtu sevmek fiilini,
dingindi...
öfkesini kefenlemiþ,
aþka doðuyordu bedeni...
sevinçleri iðreti..
dokunsam,
kilitlenecekti sazýnýn teli...
kuzgunlar gibi nehirlerime üþüþür,
gözlerimde devirirdi geceyi...
kaldýrsam kirpiklerimi,
bende buluyordu kendini..
herkesin duyacaðý þekilde susuyordu...
delikanlý gibi....
/ölmedim / diyordu...
/ölmedim /sevgili"....