( – . . – / – . – / – . . – / – . – )

Ey beni tutsak eden, derdime derman mýsýn?

Yoksa idâmým için, boynuma urgan mýsýn?

Kaç kere diller döküp, yandý bu can uðruna.

Gönlüme eþ olmadan, ellere cânân mýsýn?

Titriyorum yâr dedim, bir köz olup gelmedin.

Dalgasý hiç bitmeyen, en serin umman mýsýn?

Ben de usandým inan, her dolu âþýk gibi.

Söyle nedendir nazýn, âleme sultan mýsýn?

Geçti beyaz düþlerim, kalmadý artýk neþem.

Bahtýmý zincirleyen, bir kara zindan mýsýn?

Her gülüþünden hüzün, arta kalýrmýþ meðer.

Önce küçük bir ümit, sonra da hüsran mýsýn?

Yüklediðin ýstýrap, dinmedi hiçbir vakit.

TÖVBELÝ’den son kelâm; sen bana düþman mýsýn?

_/' Ýbrahim Halil MANTIOÐLU '\_