( – . . – / – . – / – . . – / – . – )

Ey beni tutsak eden, derdime derman mısın?

Yoksa idâmım için, boynuma urgan mısın?

Kaç kere diller döküp, yandı bu can uğruna.

Gönlüme eş olmadan, ellere cânân mısın?

Titriyorum yâr dedim, bir köz olup gelmedin.

Dalgası hiç bitmeyen, en serin umman mısın?

Ben de usandım inan, her dolu âşık gibi.

Söyle nedendir nazın, âleme sultan mısın?

Geçti beyaz düşlerim, kalmadı artık neşem.

Bahtımı zincirleyen, bir kara zindan mısın?

Her gülüşünden hüzün, arta kalırmış meğer.

Önce küçük bir ümit, sonra da hüsran mısın?

Yüklediğin ıstırap, dinmedi hiçbir vakit.

TÖVBELİ’den son kelâm; sen bana düşman mısın?

_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_