Varlığım dolaştı zulmün beline.
Bîçâre gibiyim; anlayın beni!..
Sahraların bile düştüm diline.
Virâne gibiyim; anlayın beni!..
Düşeni basmıyor kimse bağrına.
Kime dert yandıysam gitti ağrına.
Kendimi kaybettim bir
aşk uğruna.
Divâne gibiyim; anlayın beni!..
Yazgım en
siyahtan daha da koyu.
Gözyaşım dinmedi bir ömür boyu.
Hayrete düşürdüm her akarsuyu.
Şelâle gibiyim; anlayın beni!..
Şaşardım eskiden metânetime.
Şimdi perde indi cesâretime.
Paha biçilemez sefâletime.
Avâre gibiyim; anlayın beni!..
Yasak elma sanki vuslatın yolu.
Mevlâm utandırdı bu aciz kulu.
Tükenmez acıyla, kederle dolu;
Hazine gibiyim; anlayın beni!..
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_
