Online Üye
Online Ziyaretçi
Ey insanoğlu dil dökersin baharda;
Bülbül olup güle...
Vefâ, hazan mevsiminde âhû zârda
görülür.
Zevk-ü sefâ içinde nâfile geçer
ömrün.
Saadet elden gider bir gün.
Sadede gelir ardından hayat.
Cefâ, gönül aynasındaki dîdârda
görülür.
Bahtına zincir vurur en değer
verdiklerin.
Dökülür düş kırıkların,
Kalbinden dirhem dirhem.
Ne mâtem biter ruhunda,
Ne de dilinde sitem.
Düşmanın kılıcı, dostun kınında
görülür.
Uzaklarda arama.
Cellâdın yakınında görülür.
Yüz kere âh çekersin tek kişi için.
Yetim kalır doksan dokuz sancın.
Aşka dâir ne varsa biter inancın...
Yağmurlar yağar vakti gelince
gözlerinden,
Başında tüter duman...
Yıkıldığını anlarsın o an.
Enkaz, çürük duvarlarda görülür.
Efkâr, bitik damarlarda görülür.
Her şeye rağmen;
Hayır şerde...
Hata beşerde...
Hesap mahşerde görülür!..
...
Düştük aga...
Çıngıraklı yılanların kucağına düştük...
Ekmeğimize yağ çalanlardan;
Ekmeğimizden yağ çalanların ocağına düştük...
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_