ÇÖLE DÖNMÜŞSÜN
Koparıp almışlar seni dalından,
Sararıp da solan güle dönmüşsün,
Hiç eser kalmamış eski halından,
Susuz kalmış çorak çöle dönmüşsün.
Bir zamanlar ahu gözlü ceylandın,
Güzellik hep bâki kalacak sandın,
Kimlere aldandın kimlere kandın,
Boz bulanık akan sele dönmüşsün.
Saçların ağarmış belin bükülmüş,
İnci gibi beyaz dişin dökülmüş,
Damarında akan kanın çekilmiş,
Bakınca tanınmaz hale dönmüşsün.
Ne bir yuvan olmuş ne evin barkın,
Susmuş dilden dile dolaşan şarkın,
Yıkık viraneden kalmamış farkın,
Yaprağı kurumuş dala dönmüşsün.
Hani nerde eski kibirle gurur,
Sulanmayan çiçek elbette kurur,
Bütün pişmanlığın yüzüne vurur,
Rüzgârla savrulan küle dönmüşsün.
Hiç bir sebep yokken kaşını çattın,
Verdiğim alyansı çıkarıp attın,
Özdeni üç kuruş paraya sattın,
Şimdi değersiz bir pula dönmüşsün.
Murat ÖZDEN
(
Çöle Dönmüşsün başlıklı yazı
Çerkezoğlu tarafından
5.07.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
