Oruçlarımda iki kişilik açlık
Artık geriye dönme ihtimali var her yeminin
Her geminin dalgadan korkusu
Denizin tuzu fazla
Rakının buzu
Efkar her zamankinden daha çok sinmiş gözlerimin rutubetli
duvarlarına
Boğazımda harem kurmuş hıçkırıklarım
Bin parçaya ayrılmış düş kırıklarım
Sevdaların kapısı bir başka gıcırdıyor
Rüzgarın sancısı bir başka
Ilıman iklimlerin hasretini soluyorum yarı çıplak
Birkaç beden daha büyümüş isyanlarımın ekseni
Boş vaatler boş sayfaya atılan imzalardan ibaret
Boşuna adanmış adaklar
Bahtımın yorgunluğu elli bin promil alkol seviyesinde
Çektiğim çileler en büyük ibadet
...
Bari içtiğin sigaraların izmaritlerini bana ver de...
Dudağındaki ruj lekeleri hatıra olarak kalsın bende...
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_