Online Üye
Online Ziyaretçi
Ne gökyüzü masmavi artık;
Ne yeryüzü yemyeşil...
Bir serçenin son çırpınışıydı iki
mekân arası...
Masallar, daha fazla avutmasın
hislerimizi...
Bize sadece tek çıkış yolu sundu
hayat;
Kendi kanatlarımızla açacaktık
kafesimizi...
Zaten fıtratımızda vardı hüzünlere
teslimiyet...
Üstümüzde kirlenmiş bir gömlek gibi
durdu zaman...
...ve eşlik etti iyilik meleği
kisvesindeki günaha boyalı saadet...
Şimdi, bu tükenmez sancıyı hangi
ayarı bozulmuş terazi tartar bilmem ama...
Bakmaya dermanımız yok;
Başka açıdan aşka...
Dökmeye fermanımız yok;
Aşka, acıdan başka...
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_