Seneler boyu bıktım aşkın süslü
masalı.
Namerdim bahsedersem, bir kez
olsun adından.
Nice gemiler yaktım aşkın süslü
masalı.
Âh çekip unutmadan yaptığın
vurgunları,
Geride bırakırken sıradan
oyunları,
Seni sevdiğim için en deli
kurşunları,
Kafama tek tek sıktım aşkın süslü
masalı.
Sayende yüreğimin kalmamışken
inancı,
Dost dediklerim bile şimdi bana
yabancı.
Çoğaldı her geçen gün hislerimdeki
sancı.
Derdi peşime taktım aşkın süslü
masalı.
Ruhuma zindan diye, yollayıp
çileleri,
İçine hapsettirdin gam denen
köleleri.
Hiddetimden şaşırıp, sarsılmaz
kaleleri,
Kendi elimle yıktım aşkın süslü
masalı.
Herkes hikayesini yaşatıyor
özünde.
Seni okudum durdum kinler açmış
yüzünde.
Az merhametli olmak çok büyüdü
gözünde.
İnsan olmaktan çıktım aşkın süslü
masalı.
Dolaştığın yerlerde yeşermeyince
fidan,
Yeryüzünden kovuldu senden tüten
her duman.
Biraz umutlanarak gece bittiği
zaman,
Masmavi göğe baktım aşkın süslü
masalı.
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_