Diktiðim baðlar, yenen bostan benim

Biçtiðim nane, kokan reyhan benim 

Gül þerbet, bade sunan eller benim

Günahým sýrta biner, daðlar gibi.

Her gün peþime düþüp, zorlar beni

Köþe bucaklarda koþup, darlar beni

Yürekten yakýp durur, harlar beni

Günahým sýrta siner, yaðlar gibi.

Hakk’tan deðilsem; olmaz sabah bana

Güneþim açmaz günler, mübah bana

Kararýr gider kalbim, eyvah bana

Günahým sýrtta yanar, daðlar gibi.

Uzaktan gördüm, balaca bir geyik

Vurdum, sürmeli alaca bir geyik

Bir cana kýydým, Karaca bir geyik

Günahým sýrttan kanar, aðlar gibi.

Gönül daðýndan, kucaklar dolusu

Lavlarý köþe bucaklar dolusu

Alevler daðlar ocaklar dolusu

Günahým sýrtta, yanardaðlar gibi. 

Yürekten akar, süzülür özlerim

Dile düþünce bozulur sözlerim 

Þer söyler, soldan yazýlýr cüzlerim

Günahým sýrtta pýnar, çaðlar gibi.

Dalýndan üzüm, baðýndan sevabýn

Suyundan özün, soyundan þarabýn

Solumda hüzün, aðrýndan azabýn

Günahým sýrtý döner, aðlar gibi.

Kandýkça kanýp, yitip gidiyorsam

Har ateþinde yanýp bitiyorsam

Nefis eline düþüp yitiyorsam

Günahým sýrta konar, çýðlar gibi.

Aþýðým ben her, çiçek açan güze 

Erkenden ýþýk saçan bir gündüze

Uçurumlardan aþarken gör düze

Günahým sýrtta Ýrem Baðlar gibi.