Gözlerimizle Çiçekler Ektik!
Uzunca bir yazdı o anılarda kalan yaz, belki de bize, ikimize uzun gelen çok kısa yazdı o bitmesini istemediğimiz yaz, ayaz oluyor yüreğim her yaz geldiğinde, titriyorum o ilk gün gibi.
Yüreğimizde beslediğimiz serçeler uçuşuyor düştüğünde içime, sevmek bu mu ne, hâlâ kuşun kanadında umutlarla sürüp giden yazlardayım...
Anı defterimin 42.nci sayfasında, bu sabah gözlerime solmuş yazılarım takıldı, gözlerimizle çiçekler ekmiştik, kuracağımız bahçeye, mor salkımların altındaki kara toprağa. Ektim ben senin yokluğunda hiçbiri yeşermedi biliyor musun, soldular tek tek.
Tek yaşattığım suda yüzen Nilüfer çiçekleri gözyaşlarımla her gün büyüyor ve bana gülümsüyor. Ve serçeler bu mutluluktan yüreğime yuvalarını tekrar kuruyor. Mor salkımlar hep mahzun hep solgun kuramadığımız yuvanın matemindeler!
Oya Gedik
anılarımdan notlar...
anı defterim..
(
Gözlerimizle Çiçekler Ektik! başlıklı yazı
Oya GEDİK tarafından
20.05.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
