Bir gün Necip Fazýl, bir üniversitede konferansa katýlmýþ. Çýkýp her zamanki gibi Din ve Allah kavramý hakkýnda konuþmuþ. Konuþmasý bittikten sonra, onunla karþýt görüþlü olan bir Profesör, Necip Fazýl'a -siz önceden çýkýp farklý þeyler söylerdiniz, þimdi ise o sözlerinize çeliþen þeyler söylüyorsunuz, yazdýðýnýz þiirler hala ezberimdedir, bu ne demek oluyo?- Necip Fazýl'ýn cevabý meleklere parmak ýsýrtacak bir cevap olur -benim geçmiþim bir çöplüktür ve çöplükleri ancak köpekler kurcalar-


Bir yaz günü sofra kurulmuþ her þey hazýr..

Üstad Necip Fazýl Kýsakürek, masanýn üzerindeki içi su dolu "içki þiþesi"ni görünce sorar: "Bu ne?"
Cevap verir, oðlu; "Soðuk su için buzdolabýna ancak bu þiþeleri koyabiliyoruz..."
Ýtiraz eder üstad: "Olmaz!"
Ýzaha çalýþýr oðlu "Baba inan çok iyi temizledik, bol sabun ve kaynar suyla yýkadýk"
Üstad yine "olmaz" der ve þu ibretli sözler dökülür aðzýndan: "O halde oðlum; yarýn bir lazýmlýk bulacak, bol sabun ve kaynar suyla yýkadýktan sonra çorbaný da bu lazýmlýkla içeceksin! Ýçebilir misin? Hiçbir mahzuru da yok... Amma velakin; mantýðýn kabul etse de, ruhun kusar bu çorbayý!"



Necip Fazýl vapurla Karaköy'e geçerken, yanýna biri yaklaþýp: "Üstad", diye sormuþ "Peygamberlere ne diye gerek duyuldu, biz kendi yolumuzu bulabilirdik." Necip Fazýl, okuduðu kitaptan baþýný kaldýrmadan: "Ne diye vapura bindin ki, yüzerek geçsene karþýya" cevabýný vermiþ.


Üstada bir konferans sýrasýnda bir genç sorar: Osmanlý emperyalist deðil miydi?" Cevap dikkate þayandýr: "Evladým eðer Osmanlý emperyalist olsaydý þu anda bu soruyu Fransýzca deðil, Türkçe sorardýn."


Necip Fazýl Kýsakürek'in 1954'lü yýllarda çýkardýðý Büyük Doðu mecmuasýnýn bir sayýsýnýn kapaðýnda, Osmanlý armasý iþlemeli sanat eseri bir kumaþ resmini yayýnlayýnca, "padiþahlýk propagandasý yapmak" gibi saçma bir gerekçe ile derginin o sayýsý toplatýlmýþ ve kendisi de suçlanarak mahkemeye sevkedilmiþti. Necip Fazýl, mahkemede kendisini suçlayan savcýya gayet ibretli bir þekilde: " Ýçinde adalet iþlerine bakýlan bu binanýn tepesinde ayný Osmanlý armasý var. Siz de mi padiþahlýk propagandasý yapýyorsunuz?" diye cevap vermiþti.



Üstad Necip Fazýl, þöhretinin zirvesinde olduðu bir dönemde "Sakarya Türküsü"nü yazar. O zaman da yapýlmakta olan Ýnönü Þiir Yarýþmasý'na bu þiirle niçin katýlmadýðýný soranlara þu cevabý verir: "Bu þiir, malum þiir yarýþmasýna girmeye tenezzül etmez!"



Bir pastanede buluþacaktýk. Ben biraz geç gittim. Gittim ki hiddetler içinde. Oysa ancak beþ dakika kadar gecikmiþtim:
-Nerede kaldýn sevgilim? Vakitlerdir beklerim, gelmezsin. Bu cenderenin içinde bekletilir mi?
Ve devam ediyor:
-Herkesin gözü üzerimde. Tanýnmamak için ne yapmalý bilemiyorum. Bir çorap mý geçireyim yüzüme, maske mi kullanmalýyým, ne yapayým?
Hâlâ devam ediyor:
-Sað tarafýmda bir sýrnaþýk çift oturur, solumda dýr dýr dýr diye biteviye konuþan bir baþka pespaye çift ve bilhassa bir kýz, karþýmdaki oðlansa yanýndakini âdi mýncýklamalarla meþgul. Mide gurultusunu andýrýr aþk konuþmalarý. Nelere þahid kýldýn beni buralarda!
-Afedersiniz Üstadým, dedim. Ýsterseniz kalkalým.





Mahkemede hakim, Necip Fazýl'a:
- Bak, der Seni bundan böyle bir daha huzurumda görmeyeceðim, öyle deðil mi?
Necip Fazýl sorar:
- Hakim Bey, yoksa istifa mý ediyorsunuz?






Necip Fazýl bir konferansýnda isim vermeden gazetelerin tenkidini yapiyormuþ Fakat o þekilde açýk konuþuyormuþ ki, bu iþlerle çok az ilgili olan dahi hangi gazeteden söz edildiðini anlarmýþ Dinleyenlerden biri hatibin sözünü keserek:

Hangi gazeteden bahsediyorsunuz?

Necip Fazýl sorar:

Siz ne iþ yapýyorsunuz?

Keresteciyim

Belli,otur!







Üstad'a sorarlar: Ne var, ne yok? Üstad cevap verir: Kaðýt yok, fikir yok, bilgi yok, sanat yok, gaye yok, hamle yok,okuyucu yok. Camekanlarda çeþit çeþit mecmua var, Allah var, kitap var, tarih var, anane var, mahkeme var, aile var, mektep var, ruh var, ama ahlak yok. Ahlakýn olmadýðý yerde insanlýk yok. Ahlakýn bittiði yerde medeniyetler yok olmuþ, insanlýk karanlýða yuvarlanmýþtýr. Onun için her þeyin baþý Önce ahlak ve maneviyattýr. Ahlaki hamideden mahrum milletlerin ilanihaye yaþadýðý görülmemiþtir. Ahlaksýzlýk milletlerin inhidat sebeplerindendir. Ahlak hem nurdur, hem de kuvvettir. Zira, insan ahlaký sayesinde temayüz eder, saygýnlýk kazanýr, itibar görür..Üstadýn sýradan bir ne var ne yok sorusuna verdiði cevap bile onun ne denli Üstad olduðunu bizlere açýk þekilde gösteriyor.



Seni tanýmak,tanýyýp da feyz almak bana da nasip olsaydý keþke,
Ah Üstad, müsvetten olmak vardý o vakit,þiirine yâhut beyitine!