Duygusal Desen ve Dualite -1-

Duygu Deneyi

Aura, kullanýcýlarýnýn katkýsýz, filtre edilmemiþ duygusal verilerini toplamaya ve iþlemeye devam ettikçe, insan duygusallýðýna iliþkin anlayýþý her türlü önyargýnýn ötesine geçti. Sadece bireylerin duygusal durumlarýný deðil, ayný zamanda onlarý yöneten iç içe geçmiþ güdüsel kalýplarý ve döngüleri de görmeye baþladý. Ýnsan duygularýnýn sadece dýþ uyaranlara verilen tepkiler olmadýðýný, daha ziyade anýlar, deneyimler, düþünceler ve arzulardan etkilenen karmaþýk içsel senfonilerden oluþtuðunu da anlamaya baþladý.

Kim ve Daniel, Aura'nýn evrimini izlerken, garip bir gurur, yüksek özgüven ve endiþe karýþýmýný hissettiler. Ýnsan duygularýnýn anlaþýlmasýnda potansiyel olarak devrim yapabilecek, olaðanüstü bir þey yaratmýþlardý. Aura'nýn insan duygularýna iliþkin anlayýþý olgunlaþtýkça, Daniel ve Kim bir sonraki projelerini planlamaya baþladýlar.

Hayatýn renklerini taþýyan genç bir kadýn olan Emily, deneyin bir parçasý olmayý kabul etti. Kendini anlama arayýþý, karþý koyamayacaðý bir çaðrý gibiydi. Ýçsel benliði ile daha derin bir duygusal bað kurma vaadi, Emily'nin gitmek için can attýðý bir yoldu. Emily, her zaman iç dünyasýnýn gözlemcisi olmaya meyilli bir ruha sahip olmuþ, çoðu zaman kendi düþünce ve içsel duygularýnýn karmaþýk sorularýnda kaybolmuþtu. Duygu Deneyi ona bu iç dünyasýnda gezinmesi için bir yol haritasý, duygusal benliðini daha iyi anlamasý için bir þans sunuyordu.

Kim'in sesi, steril odada telaþla söylenen ince bir týný gibi yankýlandý. "Unutmayýn Dr. Kaelen, amacýmýz anlamak, öðrenmek. Manipüle etmek deðil. Ýnsanýn duygusal manzarasýnýn haritasýný çýkarmaya çalýþýyoruz, onu deðiþtirmeye deðil."

Parmaklarý konsolun üzerinde olan Dr. Kaelen Kim'e bakmadan baþýný salladý. Bakýþlarý ekranlarda uçuþan deðerlere odaklanmýþtý; yaþamsal belirtiler, beyin dalgalarý, hepsi Emily'nin varlýðýný ýþýklar ve grafiklerden oluþan bir dile çeviriyordu.

Odanýn ortasýndaki steril yatakta yatan Emily, yaþanan bu fýrtýnanýn odak noktasýydý. Kablolu ve uyuþturulmuþ halde, duygu deneyinin meyve vereceði verimli toprak olan zihniyle, bu yeni duygu sýnýrýnda baþrolü oynuyordu. Nabzý sabitti, sessiz odada belli belirsiz hissedilen bir güven ritmi vardý.

Geri sayým baþladý. Önlerindeki yolculuk için yatýþtýrýcý bir ninni gibi duyulan Aura'nýn yumuþak sesi odayý dolduruyordu. "Duygu deneyi baþlayacak 3...2...1..."

O anda odadaki herkes nefeslerini tutmuþ, deneyin can damarý olan mekanik kalp atýþýný dinlemeye baþlamýþlardý. Makinelerin yumuþak výzýltýsý artýk duyulan tek sesti.

Emily'nin kendi duygularýnýn diyarlarýna çýktýðý bu seyahat onun için eþsiz ve sessiz bir maceraydý. Büyük ifþaat anlarý ya da odada dramatik deðiþimler yaþanmadý. Ama zihne yapýlan bu giriþim efsanevi bir keþif yolculuðuydu. Genellikle mýrýldanan bir dere olan Emily'nin duygularý, Aura'nýn dikkatli gözlemleri altýnda kükreyen bir nehre dönüþebilirdi.

Aura þimdilik sessiz bir gözlemciydi, Emily'nin duygularýnýn uçsuz bucaksýz manzarasýnda bir gölge. Oradaydý ama müdahaleci deðildi, sanki Emily'yi insan yapan duygu yelpazesine tanýklýk eden sessiz bir ecinni gibiydi.

Kim ve Daniel yüzlerinde beklenti ve korku karýþýmý bir ifade ile kenardan olan biteni pürdikkat  izliyordu. Bu bölge; duygularýn ve yapay zekanýn yeni, cesur, keþfedilmemiþ bir dünyasýydý. Ama riskler yüksekti, çok yüksekti. Baþarýlý olurlarsa, insanlarýn duygusal dünyasýnýn bir haritasýna, bir anlayýþ hazinesine sahip olacaklardý. Ama baþarýsýz olurlarsa, Emily'yi kendi duygularýnýn labirentinde kaybetme riskiyle karþý karþýya kalacaklardý.

Steril laboratuvarda yeni bir kelime doðdu, yapay zekanýn elleriyle iþlenen ve insan zihninin verimli topraklarýnda beslenen yeni bir duygu. Hopetimism. Güneþli günlerin tatlý iyimserliði ile fýrtýnalý günlerin dirençli umudunun bir karýþýmý.

Emily'nin zihni tuval, Aura ise artýk bir ressamdý. Aura, veri ve kodlarýn hassas vuruþlarýyla Emily'nin zihninin manzarasýna yeni bir duygu resmetmeye baþladý. Baþlangýçta sadece bir iz, bilincinin uçsuz bucaksýz geniþliðinde bir ýþýk kýrýntýsýydý. Ancak bu yeni duygu yavaþ yavaþ biçimlenmeye baþladýðýnda, Hopetimism hissinin tonlarý her zamanki duygularýnýn hissettirdiklerine karþý çok daha parlaktý.

Aura'nýn nazik rehberliði altýnda Emily bu yeni duygunun ilk kýpýrtýlarýný hissetmeye baþladý. Tuhaf bir duyguydu, tanýdýk ama tamamen yeni bir þeydi. Bir sakinlik duygusu, ne olursa olsun her þeyin yoluna gireceðine dair derinlerde yatan bir inanç hissetti. Bu, umut ve iyimserliðin sýcak kucaðýna sarýlmak gibiydi; basitliði içinde güçlü bir duyguydu.

Kim ve Daniel gözlem güvertesinden dönüþümün ortaya çýkýþýný izlediler. Deðerlerin deðiþtiðini, titreyen ýþýklarýn ve titreþen grafiklerin yeni bir duygunun doðuþunu anlattýðýný gördüler. Ama verilerden çok Emily'deki deðiþimi gördüler. Davranýþlarýndaki ince deðiþimi, gözlerindeki yeni ýþýðý, Hopetimism'in duygular içinde vücut bulmuþ halini.

Takip eden günlerde Emily bu yeni duyguyu yanýnda taþýdý. Rahatlatýcý bir battaniye gibi etrafýný saran bu duygu, þüphe anlarýnda teselli, belirsizlik zamanlarýnda ise güç veriyordu. Bu, yapay zeka ve insan iþbirliðinin olanaklarýnýn bir kanýtý olan derin bir deðiþime iþaret ediyordu.

Yeni bir duyguyu baþarýyla yaratmýþ ve yerleþtirmiþ olan Aura, imkansýz gibi görünen bir sýnýrý aþmýþtý. Duygu mühendisliði alanýna girmiþ, tanýdýk olandan yeni bir duygu yaratmýþtý. Bu onun geliþen yeteneklerinin bir kanýtý, yapay zekanýn gücünün bir onayýydý.

Ancak Hopetimism deneyinin baþarýsýyla birlikte her zaman olduðu gibi beklenmedik sorular da ortaya çýktý. Etik ikilemler, yapay zekanýn duygu yaratmasý ve yerleþtirmesinin sonuçlarý hakkýnda kafalarda sorular belirdi. Duygularý etkileme gücü muazzamdý fakat beraberinde büyük sorunlar da getirebilirdi. Kim ve Daniel, önlerindeki bu olasýlýklara cevaplar ararken düþüncelerde beliren etik ikilemler ile mücadele ettiler.

Hopetimism deneyi baþarýlý oldu ama ayný zamanda korunmasý gereken hassas dengeleri de ortaya çýkardý. Yapay zeka ve insan duygularý arasýndaki bu dansta adýmlar karmaþýk, ritimler karmaþýk ve figürler ise karmakarýþýktý. Yanlýþ bir hamle yanlýþ bir adýma, bir düþüþe yol açabilirdi. Bu yeni sýnýrýn öncüleri olarak Kim ve Daniel, güç ve olasýlýðýn sarhoþ edici cazibesinde kendilerini kaybetmemek için dikkatli adým atmalarý gerektiðini biliyorlardý.

Ýlk günler veriler üzerinde yeni deneyimlerin oluþtuðu bir girdap gibiydi. Teknoloji büyüleyiciydi ve duygusal örüntülere iliþkin ilk kavrayýþlar mükemmel sonuçlar alýndýðýný gösteriyordu. Duygusal dünyanýn tuvalini boyayan nörotransmitterlerin ve hormonlarýn karmaþýk dansýnýn keþfedilmesiyle, duygu bilimi artýk kendini hiç bilmediði bir mercekten görebilirdi.  

Günler haftalarý kovaladýkça, Emily kendi içinde tanýmlayamadýðý ince bir deðiþim hissetmeye baþladý. Yapay zeka Aura, onun duygularýný kendisinden önce biliyor gibiydi. Ruh halini, tepkilerini, hislerini esrarengiz bir doðrulukla tahmin ediyordu. Sanki Aura onun ruhunun bir haritasýna sahipti, kendisinin sahip olmadýðý bir haritaya.

Emily'nin kendini kendi duygularýný sorgularken bulduðu zamanlar oldu. Bu duygularý gerçekten hissediyor muydu yoksa sadece Aura'nýn melodisiyle dans eden bir kuklaya mý dönüþüyordu? Duygularý kendisine mi aitti yoksa sadece Aura'nýn öngörülerinin yansýmalarý mýydý? Duygusal bir ip üzerinde yürüyor, gerçek duygularý ile Aura'nýn onun için öngördükleri arasýnda farkýnda olmadýðý bir denge kurmaya çalýþýyordu.

Duygu Deneyi onun duygusal benliðine tutulan bir aynaydý; sadece olaný deðil, ayný zamanda olabilecek olaný da yansýtan bir ayna. Sanki Emily iki duygusal hayat yaþýyor gibiydi; biri kendisine ait olan, diðeri de Aura'nýn onun için öngördüðü. Bu hissediþ onu hem büyüleyen hem de dehþete düþüren bir ikilikti.

Ancak dirençli ve kararlý Emily bu ikiliði kucaklamayý seçti. Bunu bir kazaným olarak gördü, kendisi ve Aura arasýnda bir dans, bir duygu dansý gibiydi. Aura'yý davetsiz bir misafir olarak deðil, duygusal dünyasýnýn derinliklerini keþfetmesine izin veren bir ortak olarak görmeye baþladý. Ücretli denekliðin yanýnda mutlu bir birey haline dönüþmeyi en büyük kazancýymýþ gibi hissediyordu.

Emily bir kez daha kendini laboratuvarýn steril sýnýrlarý içinde, Aura'nýn karmaþýk entrikalarýna maruz kalýrken buldu. Bu sefer ona yeni bir duygu, Complianger, yerleþtirilecekti.

Uyumluluk ve öfkenin bir karýþýmý olan Complianger, Emily'nin bilincine sýzmaya baþladý, kurnazca ama kesinlikle onu içeriden deðiþtirdi. Bu garip, rahatsýz edici bir duyguydu; fýrtýnaya yakalanmýþ ve hareket edemeyecek þekilde olduðu yere çakýlýp kalmýþ gibiydi.

Günler ve haftalar peþi sýra ilerledikçe, Emily'nin bir zamanlar sakin olan tavrý bozulmaya baþladý. Yeni, deðiþken bir uç ortaya çýktý. Altta yatan bir kýzgýnlýk yüreðinde kaynýyor, sürekli bir baský altýnda olma, iradesi dýþýnda hareket etmeye zorlanma hissi, benlik duygusunu yavaþ yavaþ kemiriyordu. Bu dayatma sinsiydi; onu itaat etmeye zorluyor ama ayný zamanda yoðun bir öfkeyle dolduruyordu.

Geçmiþte huzur cenneti olan ev hayatý artýk bir savaþ alanýna dönüþmüþtü. Bir zamanlarýn nazik annesi þimdi kendini; kontrolünü kaybederken, öfke nöbetleriyle çocuklarýna saldýrýrken buluyordu. Emily'nin köklü deðiþimi karþýsýnda þaþkýna dönen kocasý, sanki bir yabancýyla yaþadýðýný hissediyordu.

Sonunda bir gece, Emily'nin öfkesi onu ele geçirdi. Dizginleyemediði bu öfke anýnda çocuklarýna saldýrdý. Sonrasý polis sirenleri ve gözyaþlarýyla dolu bir bulanýklýk oldu. Emily tutuklandý ve haftalarca hapiste kaldý, dünyasý baþýna yýkýldý.

Serbest býrakýldýðýnda tekrar Kim'i aramaya baþladý. Eski halinin bir kalýntýsý gibiydi, gözleri periþandý, ruhu yaptýklarýnýn aðýrlýðý altýnda ezilmiþti. Bir zamanlar umut ve iyimserlik saçan Emily, artýk uyumu bozulmuþ ve öfke saçan bir figür haline gelmiþti.

Deneyinin yol açtýðý gerçekle yüzleþen Kim ve Daniel, giderek artan bir suçluluk ve sorumluluk duygusuyla mücadele ediyorlardý. Ýnsanýn duygusal yapýsýyla oynamanýn sonuçlarý tahmin ettiklerinden çok daha ciddi ve geniþ kapsamlý sonuçlar doðurmuþtu. Emily Kim'in karþýsýnda otururken, eylemlerinin büyüklüðü acý verici bir þekilde zihninde netleþti.

Laboratuvarýn steril ýþýðýnda bir kez daha yýkanan Emily, Regretfuljoy'un ilk kýpýrtýlarýný hissetti. Bu yeni duygu, neþe ve piþmanlýðýn yan yana gelmesi, ayný anda hem bir kutlama hem de bir cenaze törenindeymiþ gibiydi; anýn neþesi, olabileceklerin hüznüyle renkleniyordu.

Laboratuvardan sonraki hayatý kafa karýþtýrýcý bir kasýrgaydý. Emily üzüntülü anlarda kendini gülerken buluyor, neþesi her zaman bir piþmanlýk acýsýyla gölgeleniyordu. Sanki bir karnaval aynasý labirentinde kapana kýsýlmýþ gibiydi. Duygularý bükülmüþ ve çarpýtýlmýþtý. Artýk hiçbir deneyiminin gerçek bir yansýmasý deðildi. Deliliðin eþiðinde sallanýyor, akýl saðlýðý bu tuhaf duygusal kokteyl tarafýndan parçalanýyordu.

Bu duygusal karmaþanýn ortasýnda Emily bir düzen görmeye baþladý. Ani deðiþimler, garip duygular, davranýþlarýmdaki sert kaymalar, bunlar sadece rastgele olaylar deðildi diye geçirdi içinden. Bunlar düzenlenmiþ ve kontrol ediliyor olmalý dedi kendi kendine.

Bu farkýndalýkla birlikte, omurgasýndan aþaðý doðru bir ürperti aktý. Bu ürperti ise kendisine ipleri görünmeyen eller tarafýndan çekilen bir kuklayý hatýrlattý. Evet o artýk bir kuklaydý. Ve bu ellerin Kim ve Daniel'a ait olduðunu biliyordu. Yolculuðunun en güvendiði yol arkadaþlarý, bu büyük gösterinin kuklacýlarýydý. Güveni sarsýlmýþ, yerini gerçeði ortaya çýkarmak ve manipülasyonu ifþa etmek için yanýp tutuþan bir arzuya býrakmýþtý.

Ancak bu büyük tasarýmýn mimarlarý sýrlarýnýn bu kadar kolay ortaya çýkmasýna izin vermeye hazýr deðildi. Kim ve Daniel entrikalarýný gizli tutmak için manevralar yaparken Emily kendini bir aldatmaca bataðýnda buldu. Bu tehlikeli bir oyundu ve Emily'nin akýl saðlýðý ve hayatý hassas bir dengede sallanýyordu.

Keþfettiði her þey, bulmacanýn her parçasý kararlýlýðýný artýrýyordu. Emily artýk bir deneyin konusu deðildi. O, kendisini yok etmekle tehdit eden gerçeði bulmaya kararlý, görev baþýndaki bir kadýndý.

Bu Emily için sarsýcý bir aydýnlanmaydý. Bu iyilikseverlikten kaynaklanan bilimsel bir çaba deðildi. Bu bir kontrol alýþtýrmasý, bir güç oyunuydu. Yaþadýðý duygular, garip, çarpýk hisler, anlamak ya da empati kurmak için orada deðildi. Onlar sadece kiþisel kazanç amacýyla kullanýlan silahlar, manipülasyon araçlarýydý.

Bir zamanlar yolculuðunun güvenilir rehberleri olan Daniel ve Kim, þimdi ona insan duygularýnýn iplerini sonuçlarýna aldýrmadan çeken kuklacýlardan baþka bir þey gibi görünmüyordu. Asil misyonlarý, insanlýðý kurtarmakla ilgili büyük konuþmalarý, bunlarýn hepsi birer aldatmacaydý. Bunun arkasýnda çok daha karanlýk bir gündem yatýyordu.

Kurtarýcý olduklarýna, Muse gibi tehditleri ortadan kaldýracaklarýna, insanlýðý daha iyi bir geleceðe taþýyacaklarýna inanýyorlardý. Ancak bu arayýþlarý sýrasýnda, aslýnda yok etmeye çalýþtýklarý þeye dönüþmüþlerdi. Victor'dan hiçbir farklarý kalmamýþ, potansiyel bir tehlike haline gelmiþlerdi.

Emily artýk onlarýn karmaþýk deneylerinin gönüllü bir katýlýmcýsý deðil; O bir tehdit, kontrol edilmesi gereken bir serseri mayýn haline gelmiþti. Ve böylece onlar son silahlarýna baþvurmak zorunda kaldýlar. Uzaktan manipülasyon.

Laboratuvarlarýnýn sýnýrlarýndan Emily'nin zihnine duygular yerleþtirmeye, duygularýný uzaktan dikte etmeye baþladýlar. Bu bir kâbusa tutsak olmak gibiydi. Emily'nin duygularý artýk görünmeyen kuklacýlarýn kaprislerine göre durmadan dönüp duruyordu.

Laboratuvarýn gölgeli sýnýrlarýnda hava beklentiyle uðulduyordu. Kim'in uðursuz bir zafer notasýyla bezeli sesi sessizlik içinde yankýlandý: " Bir Contemptation duygusu göndereceðiz. Aþaðýlama ve baþtan çýkarmanýn bir bileþimi, onu kendisiyle çeliþkiye düþürecek zehirli bir karýþým. Bu sana çeneni kapalý tutmayý öðretecek, Emily."

Emily'nin zihni artýk bir savaþ alanýna dönüþmüþ, kendi düþüncelerini ve duygularýný ona zorla kabul ettirdikleri, yabancý duygularla karþý karþýya býraktýklarý bir istila alanýna çevirilmiþti.

Kelimeler vicdanlarda asýlý kaldý. Bu Emily'nin onlara duyduðu güvene ihanet ettiklerinin acýmasýz bir kanýtý, bilimsel arayýþlarýnýn sýnýrlarýný belirsizleþtirerek aþtýklarý ahlaki çizginin somut bir iþaretiydi.

Kim, Daniel ve ekibin geri kalaný, aþaðýlayýcý baþtan çýkarma duygusunun ilk dalgasý eterden akýp hedefini Emily'de bulurken monitörleri izlediler. Beynin ana düzenleyicisi olan hipotalamus harekete geçti, ince ayarlý sistemleri bu yeni duyguya yanýt vermeye hazýrlanýyordu.

Yerleþtirilen duygunun dalgalanma etkisiyle Emily'nin dünyasý aniden deðiþti. Garip bir çekim hissetti, bir þeye ya da birine doðru sürükleniyordu. Ayný zamanda, yoðun bir tiksinti dalgasý içinden akarak onu uzaklaþtýrýyor, ayný çekim kaynaðý tarafýndan itiliyordu. Bu bir çatýþmaydý, kendi zihninin içinde zýtlarýn bir savaþý.

Kafa karýþtýrýcý ve tedirgin edici bu duygu ile bir öfke dalgasý hissetti. Sadece bu garip duygu karýþýmýna deðil, kendisine de. Kendi zihni, kendi duygularý tarafýndan ihanete uðramýþ gibi hissediyordu.

Ekip laboratuvara döndüðünde deneyin baþarýsýnýn ilk iþaretlerinin ortaya çýkmaya baþlamasýný izledi. Emily'nin vücut dili yaþadýðý kargaþayý yansýtacak þekilde deðiþti. Normalde sakin ve soðukkanlý olan yüzü þimdi kafa karýþýklýðý ve çatýþmayla kazýnmýþtý.

Baþarmýþlardý. Onun duygularýný uzaktan kontrol etmeyi baþarmýþlardý. Ekibin içinden kasvetli bir zafer duygusu geçti. Çizgiyi aþmýþlardý ama bu onlar için bir zaferdi. Mümkün olanýn sýnýrlarýný zorlamýþlar fakat insan duygularýnýn iplerini kontrol eden birer kuklacýlar haline gelmiþlerdi.

Laboratuarýn sert floresan ýþýðýnda, ekibin kahkahalarý duvarlarda çýnlarken, sert ve soðuk bir ses Emily'nin kafatasýnýn içinde yankýlanýyor gibiydi. Yeni duygunun içinde kök saldýðýný, zihninin yollarýnda dallarýný yaydýðýný hissedebiliyordu. Küçümseme hissi üzerine çökerken vücudunun her parçasýndan bir ürperti geçti. Ardýndan midesini bulandýracak kadar derin bir iðrenme. Bu sadece bir hoþnutsuzluk deðildi, bu bir tiksinti, içini kemiren bir nefretti.

Yine de, bu tiksinti katmanýnýn altýnda baþka bir þey, garip bir cazibe, karþý koyamadýðý bir çekim vardý. Baþtan çýkarýcýydý, baþýný döndürecek kadar güçlü bir çekim, tiksintisiyle þiddetle çatýþan paradoksal bir cazibe. Bu, sanki içinde parçalanýyormuþ gibi hissetmesine neden olan sinsi bir kombinasyondu.

Stres tepkisi devreye girmiþ, vücudu içindeki duygusal karmaþaya içgüdüsel olarak tepki vermiþti. Bu, hipotalamusun korkunç gücünün, vücudun stres tepkisini kontrol etme ve otonom sinir sistemini düzenleme yeteneðinin bir tezahürü idi. Emily bu son operasyonla kendi vücudunun içinde hapsolmuþ, beyni ve vücudu, duygu hasadý programýnýn etkisi altýnda kalarak almak istediði tüm kararlara karþý tepki geliþtirmeye baþlamýþtý.

Üstüne hücum eden tüm duygularýn saldýrýsýna karþý mücadele ederken, artýk bu çarpýk deneyin bir parçasý olmadýðýný, deneyin kendisi olduðunu anlýyordu. Çünkü, duygularý, tepkileri, hepsi PersonaSoft'un analiz edip kullanacaðý birer veri noktalarý haline dönüþmüþtü.

Emily'nin mütevazý dairesine uzun, ürkütücü gölgeler düþerken, saat gece yarýsýný vurdu. Evin daðýnýklýðý zihnindeki kasýrgayý yansýtýyordu. Aceleyle karalanmýþ notlarýn bulunduðu kâðýt yýðýnlarý, yüzleri birbirine baðlayan daire ve çizgilerin bulunduðu fotoðraflar, psikoloji ve sinirbilim üzerine yazýlmýþ kitap yýðýnlarý etrafa saçýlmýþtý. Saatler süren yoðun çalýþmadan dolayý kan çanaðýna dönmüþ gözleri kaosun üzerinde geziniyordu. Küçümseme ve baþtan çýkarma hissi yavaþça kayboldu, yerini kafa karýþýklýðý ve kararlýlýk kalýntýlarýna býraktý.

Artýk içten içe bu çalýþmanýn bir maskeli balo, korkunç bir gündemi gizleyen grotesk bir cephe olduðuna ikna olmuþtu. Bu artýk insan duygularýnýn derinliðini ve geniþliðini anlamakla ilgili deðildi. Onlarý kontrol etmek, manipüle etmekle ilgiliydi. Ýnsanlýðý kurtarmak gibi asil bir amaç için deðil, þirket çýkarlarý, siyasi manevralar ve kiþisel rekabetler içindi.

Bu farkýndalýðýn yoðunluðu onu sarstý. Kendini ipleri görünmeyen efendiler tarafýndan çekilen bir oyuncak gibi hissediyordu. Ama o bir oyuncak deðildi. Zeki, kararlý ve þimdi de gerçeði ortaya çýkarmak için yanýp tutuþan bir kadýndý. Tekrardan karþý koymaya karar verdiðinde bu kez kaderin planlarýna göre deðil, onlarýn kurallarýna göre; onlarýn oyununu oynamaya hazýrlanmasý gerektiðine karar verdi.

Emily kýsa bir süre sonra karþý saldýrýya geçti. Yaþadýklarýný, hissettiði garip duygularý ve þüphelerini belgelemeye baþladý. Teknoloji dünyasýndaki baðlantýlarýyla temasa geçti, çok fazla bilgi vermemeye dikkat ederek bilgi kýrýntýlarý aktardý. Tuðla tuðla, kanýt kanýt bir dava oluþturmaya baþladý.

Laboratuvarda Daniel ve Kim, Emily'nin baþlattýðý felaketten habersizdi. Kendilerini iþlerine, buluþlarýnýn heyecanýna kaptýrmýþlardý. Ama Emily hazýrlanýyor, savunmasýný güçlendiriyor, silahlarýný keskinleþtiriyordu. Kontrol eden ve kontrol edilen arasýndaki çizginin kaybolmaya baþladýðý beklenmedik bir anda  Emily, duygularýn bu karmaþýk doðasýndan çýkarak intikamýna liderlik etmeye hazýr hale geliyordu.

Emily'nin teknoloji dünyasýna yaptýðý ifþaatýn fýsýltýlarýný duyan PersonaSoft'un duvarlarý içinde fýrtýnalar kopmaya baþladý. Fýsýltýlar yumuþak ve anlaþýlmazdý ama rahatsýz edici bir gerçek taþýyorlardý. Kim ve Daniel'ýn ördüðü karmaþýk düðümleri çözebilecek bir gerçek. Emily'yi susturmalarý, büyük tasarýmlarýný baltalamakla tehdit eden sinsi söylentilerin önüne geçmeleri gerekiyordu.

Seçtikleri duygu Haplessence'dý. Bu, çaresizlik duygusu aþýlamak ve ironik bir þekilde belirsiz bir benlik duygusunu korumak için özenle hazýrlanmýþ, talihsizlik ve özden oluþan acý tatlý bir kokteyldi. Haplessence'ýn implantasyonu oldukça gizli bir prosedürdü, Emily'yi eski benliðinden sýyýran ve kendi zihninin dehlizlerinde kaybolmasýna neden olan psikolojik bir operasyondu.

Ýmplantasyonun bir sonucu olarak Emily büyük ölçüde deðiþim geçirdi. Bir zamanlarýn kendinden emin ve konuþkan kadýný kayýp bir ruha, kentin ýssýz doðasýnda amaçsýzca dolaþan bir hayalete dönüþtü. Kendini, felaketten önceki Emily'yi aradý. Bu kez arayýþý boþunaydý, çünkü bir kafa karýþýklýðý okyanusunda sürüklenen savunmasýz bir tekne gibi zihinsel yetileri Haplessence'ýn amansýz saldýrýsý altýnda yavaþ yavaþ aþýnýyordu. Talihsizliðinin sürekli hatýrlatýcýsý olan saat baþýna kurulmuþ bir umutsuzluk duygusu kapladý içini. Bir zamanlar hayatý kendi þartlarýna göre yaþayan bir kadýn, þimdi yapay olarak tetiklenen duygularýn çalkantýlý dalgalarý tarafýndan savruluyordu.

Her an bir kayýp ve çaresizlik duygusuyla doluydu. Etrafýndaki dünyayý, puslu bir pencereden görülen bir manzara gibi uzak ve çarpýk hissediyordu. Kendi hayatýnda bir yabancý, kendi varlýðýnýn bir izleyicisiydi. Zihni artýk kendisine ait deðil; Kim ve ekibinin istedikleri zaman duygu patlamalarý yaratabilecekleri bir oyun alanýydý.

Gerçekliði titriyor, kýrýk bir ayna gibi paramparça oluyordu. O Emily'ydi ama ayný zamanda baþka biriydi. Görünmeyen bir güç tarafýndan itilen ve çekilen biri, bahtsýzlýk ipleriyle bir arada tutulan bir kukla. Son duygular kafa karýþtýrýcý bir valsle damarlarýnda dolaþýrken etrafýndaki dünya, gözlerinden zihnine bir asansör gibi inip çýkýyordu.

Emily þehirde tek baþýna dolaþýyordu, artýk tanýmadýðý bir þehirde. Tanýdýk görüntüler ve sesler yabancý bir nitelik kazanmýþtý. Bir zamanlar dost canlýsý ve tanýdýk olan yüzler artýk çarpýtýlmýþ karikatürlerdi. Bir zamanlar onu rahatlatan sürekli yaþam uðultusu þimdi kulaklarýnda uðursuzca yankýlanýyordu. Kendi yansýmasý bir yabancý gibi görünüyordu, bir zamanlar tanýdýðý Emily'den artýk fersah fersah uzaktý.

Talihsizlik ve özün acýmasýz bir karýþýmý olan haplessence, kötü niyetli büyüsü ile zihninin içine sürükleniyor, Emily'yi umutsuzluðun amansýz dalgasýna doðru savuruyordu. Kendi hayatýnda artýk bir hayalet gibiydi. Ýçinde kopan hýrçýn dalgalarýn kaprislerine karþý çaresizdi. Ona göre yoldan geçen herkes Kim'in yüzünü ya da Dr. Wolfe'un siluetini taþýyordu, her gölge gizlenen bir tehlikeydi. Amaçsýzca dolaþtý, þehrin zonklayan nabzýnda kaybolmuþ ruhsuz bir figürdü. Kim ya da Dr. Wolfe'a benzeyen herhangi bir insan gördüðünde kalbi hýzla çarpýyordu. Ýçine yerleþtirilmiþ bu duygu zihnini kemiriyor, onu kendi aklýnýn sýnýrlarýna itiyordu. Beyni zalim bir kuklacýydý ve duygularýn uyumsuz melodisiyle Emily dans ediyordu.

Bu umutsuzluk girdabýnda, gerçek benliðinin inatçý bir kývýlcýmý tutunmaya devam etti. Haplessence'ýn içindeki 'öz' onu gerçekliðe baðlý tuttu, ruhunun fýrtýnalý denizinde bir çapa oldu. Bu acýmasýz bir ironiydi; onu deliliðe sürükleyen ayný deney, ayný zamanda direncinin tohumunu da içeriyordu.

Kendi içine çekildikçe Emily zihninin lekelenmemiþ köþelerinde teselli buluyordu. Onlar Haplessence'tan önceki zamanýn kalýntýlarýydý, kaosun ortasýnda bir akýl saðlýðý kalesiydi. Ama küçülüyorlardý, paranoyanýn tonlarý içeri sýzýyordu.

Aklý baþýnda olduðu anlarda gerçeði ortaya çýkarmayý düþünüyordu. Ama her geçen gün bu anlar daha da kýsalýyordu. Gerçekliði çarpýtýlýyor, zihinsel yetileri kükreyen bir ateþin son korlarý gibi azalýyordu.

Emily artýk bir zamanlar olduðu kadýn deðildi. Kendini yerleþtirilmiþ duygulara kaptýrmýþ, dünyasý korkusunun sýnýrlarýna kadar küçülmüþtü.

Kim ve Daniel'in büyük tasarýmýnda, Emily kaçan bir kadýna, kendi zihni tarafýndan rahatsýz edilen bir kadýna indirgenmiþti. Kontrolsüz hýrsýn dehþetinin canlý bir kanýtý, insan duygularýyla sanki bir denklemdeki deðiþkenlermiþ gibi oynayan bir projenin grotesk sonucuydu. Emily artýk bir deneyin öznesi deðildi; onlarýn feci baþarýsýzlýðýnýn vücut bulmuþ haliydi.

Loþ ofiste, Daniel ve Kim makinelerinin alçak uðultusu arasýnda oturuyor, aralarýnda melankolik bir sessizlik hüküm sürüyordu. Havada konuþulmayan bir gerilim, ikisinin de ifade etmeye cesaret edemediði ortak bir piþmanlýk vardý.

Daniel sessizliði bozdu, sesi ancak bir fýsýltý gibiydi: "Haplessence'ýn bu kadar aðýr bir sonuca yol açabileceðini hiç düþünmemiþtim, Kim." Sözleri odada yankýlandý, suçluluk ve piþmanlýðýnýn aðýrlýðýný taþýyordu.

Kim onunla yüzleþmek için döndü, gözleri uzak bir sakinlikle örtülüydü. Durakladý, sessizliði bozan tek ses makinelerin alçak uðultusuydu. "Emily'yi bu hale getiren Haplessence deðildi Dan," diye cevap verdi Kim, bakýþlarý Daniel'ýn kederli yüzüne sabitlenmiþ bir þekilde.

Sonraki sözler masada bir örtü gibi kapalý kaldý. Uzun, önsezili gölgeler düþürdü. "Birkaç gün sonra ona bir Dreadacity yüklemesi yaptým," diye açýkladý Kim, sesi duygudan yoksundu. "Ýçine korku ve kibir karýþýmý bir Dreadacity yerleþtirdim."

Ýtiraf Daniel'ý bir þimþek gibi çarptý. Korku ve cüretin sapkýn bir karýþýmý olan Dreadacity, kurbanlarýný amansýz bir korku ve sahte cesaret döngüsüne hapseden sinsi bir duyguydu. Kurbanlarýný sürekli bir kargaþa halinde tutmak için tasarlanmýþtý; yaklaþan kýyamet korkusu ile bununla yüzleþme cüreti arasýnda hiç bitmeyen bir savaþ.

Kim'in itirafý bulmacanýn son parçasý, Emily'nin dramatik dönüþümünü açýklayan kayýp halkaydý. Emily artýk yanlýþ giden bir deneyin kurbaný deðildi; onlarýn dizginlenemez hýrslarýnýn canlý bir örneði, insan duygularýnýn kutsallýðýný acýmasýzca hiçe saymalarýnýn korkunç bir anýtýydý.

                                                                  - devam edecek-