Artık zaman yaklaştı belki de bu son çağrı
Yoksa sen değil miydin toz pembe düşte didâr
Günden güne artıyor ruhumdaki bu ağrı
Ümitsiz gözlerimde yükseliyorken cidâr
Kum şehrine benzedi öksüz bedenin bağrı
Artık zaman yaklaştı belki de bu son çağrı
Kelimeler devrildi kabul etmiyor kitap
Kerbela’ya benzedi sırtımı saran hırka
Anladım faydası yok beyhude kaldı hitâb
Dağıldı hayâllerden topladığım o fırka
Hangi asır yazacak benden kalanı kuttâb
Kelimeler devrildi kabul etmiyor kitap
Ah küskün yalnızlığın dür danesi dil-figâr
Nerde kaldı kabrimi kefen diye sarışın
Ezelimdin ve ahir vefa perçemli dil-dâr
Hangi şafakta olur peymânına varışın
Yoksun ya yokluğunun sancılarında efkâr
Ah küskün yalnızlığın dür danesi dil-figâr
İçe doğru suçluyum dışa doğru muhacir
Evet evet ben buyum işte dilimde ikrâr
Hüzün girdaplarıyla hayâl koklayan tacir
Hangi fecrin doğuşu ruhumu etti izhâr
Buz dağından sıcağım fecirden daha fâcir
İçe doğru suçluyum dışa doğru muhacir
Artık azât vaktidir herc-ü merc oldu gedâ
Ey benim varlığımı hiçe sayan sahire
Kayalara vurmaktan mecnuna döndü sedâ
Çıkar at gözlerinden fırtınalı bahire
Bin can olsa yine de leb-i canâna feda
Artık azât vaktidir herc-ü merc oldu gedâ
Gece şarkı söylerken mehtâbın dudağından
Sanki yalnızlığını fısıldıyor zamana
Bir çınar yavaş yavaş kopuyor budağından
Korkunun korkusundan sığınırken amana
Yıldızlar ok atıyor çıkarıp sadağından
Gece şarkı söylerken mehtâbın dudağından
Hangi diyarda biter bu sürgünün çilesi
Hicrân kuyularından çıkarsam bende beni
Kim bilir nerde kaldı gözlerimin hâlesi
Ve hâlâ çözemedim niçini ve nedeni
Son şehsuvâr çaresiz çöktü sırça kalesi
Hangi diyarda biter bu sürgünün çilesi
Felek kıs kıs gülerken ümitteki felâha
Son satıra son defa son nokta düşüyorum
Karınca azmi ile yol alırken sabaha
Sanki toprak altında kefensiz üşüyorum
Ölümü öldürmeden varılmazmış feraha
Felek kıs kıs gülerken ümitteki felâha
Dağlardan ağır imiş kelepçeli hatıra
Beynimi kazma gibi yararken baştanbaşa
Hâl-i pür melâlimi tâb edemem satıra
Söyle nasıl çevirdin hayâlimi naaş’a
Hangi kervancı yükler günahımı katıra
Dağlardan ağır imiş kelepçeli hatıra
Belki yalnızlığımın bitecektir zaferi
Toprağı yorgan gibi çekerken üzerime
İşte o gün kalbine çökecektir zemheri
Mezar taşım gülecek yazılan eserime
Unutulup giderken aşka âşık Makberî
Belki yalnızlığımın bitecektir zaferi
____________________Makberî…
