Son Sefer
Bir gemi yanaşır limana
usul usul
sessiz sessiz
deniz dalgasız, vakit ıssız
gökyüzü yağmur döker sicim sicim
sanki ağlayan küçük bir kız
Martılar da durgun
uçmuyor hiçbiri
rıhtım boş, sahil boş.
Sadece demir atmış bir gemi
heybetli, vâkur, kararlı
belli ki son sefere hazırlığı
Acı bir sren kulağı çınlatan
sözleşmiş bir davetin ayak sesi
uzaklardan duyulan.
İcabettir boynun borcu
reddetmek ne mümkün,
başlar, hak emrin yolculuğu
Bir ezan sesi semâda
ruhun aşina olduğu
beyaz kundaktayken
adıyla ilk kez duyduğu
Bir gemi yanaşır limana
belli ki meçhule kurulu
zamandan azade son bakış
ufka mimlenirken buğulu
Kılı kırk yaran bir üslûptur
adımızı çağıran
İnmek ne mümkün
gönüllü çıktığımız dar ağacından
Makbere uzanan
bir matemin
kanlı yasını akıtır şimdi gözler
dönülmez yolun son seferine
amâde biçare gönüller...
(
Son Sefer başlıklı yazı
hatice-kilinc tarafından
27.09.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
