Online Üye
Online Ziyaretçi
bizim o ğüne ğadar
dışarı bi adım atmışlığımız mı var
bi güçcüğüken; Tokmacığa
Omaralların düğününe ğetdim
ıramatlık ebece(ği)zimin terkisinde
bi Aşşamelleyi bilirin
onu da okulcaklayın
gezmeye ğetdik o ğadar
töbe! bi de Göğcelliye
Azizin Hasan’ın düğününde
gelin almaya ğetdiydim her neyise”
“-neyise uzun lafın gısası
pırtıları yükledik biz
do(ğ)ru Bayrampaşaya
hemşerime el edecen
bakdım, o da bana bakıyo
başıynan selem etti,
ben de
bi da(ha) da ne o hemşerimi ğördüm
ne de gelesiya
Topgapı Garacını”
…
“-ha onu deyviyen
yola çıkdık,
Feyzi Abi beni bi fırçaladı
“-hadi o adam yankesici olsaydı”
“-adam memur ya ağbi”
“-ne memuru”
“-hemşerimiiiz, Aşşa …!”
Aşşa Melle’li” deycek oldum
Sülemen yırtık dondan çıkar gibi
“-hey Ya Rebbim Resül Allah…
nerden biliyon”
“-eyi keyimli”
………
“-gıravatlı”
Felek Sülemeni, gene fırsantı gaçırmadı
“-adam annına
“ben yan kesiciyin” deye
yazcak mıydı asdanım”
taksici bişiy deycekdi
cığarasını somurdu
direksondakı elinde cığara
aynadan bana bakdı
vazgeşdi
..
Feyzi Ağbi bana bakdı
ben yere
içim cız etdi
kötü oldum
bi sümüklü sülonun hakkından gelemedik
bi gol de biz atamadık dinine yanayın
peki öyleyse dedim içimden
“eyi de bu taksi bizi nereye ğötürüyo”
“burası essahdan İsdambul mu”
sonura bu……
“bu Feyzi Ağbi kim oluyo
daha düne gadar bu adamı
ömr-ü hayatımda görmüş değilin”
agamın dinini-imanını
resmen beni başından savdı[1]”
“bişi deği(l) de anama yanarım
saşlarını gelep gelep yolarda
düşer yollara
gara memet kim bili hankı alıcı guşlara yem
garib anam duyasıya”
“bu adamların beni götürüp de
cingen garılarına satmaycakları ne malim”
“Sülemen benden iri emme
salağın teki”
“taksici eyi bi adamısa bana yaka çıkar”
“ya o da, Feyzi denen adamın heleşengiyse
Sülemeni de “yanımdan gaşmasınnar”
deye götürdü belki, bilen mi var”
“goca garacda bula-bula
ta onu buldular, aldılar, geldiler
orda bekleşen, bi sürü
“-taksiii, taksi” deye
“-Bayrampaşa bir iki
Bayrampaşa bir-iki” deye
ünneşenner varıdı”
“mutlaka-mutlak bu da onnarın adamı
eğerine öyleyse hakgetden boku yedik”
“dönüp hemşerime bakdım,
aralaşmış getmişiyiz
aramayna(n) bulunacaklayın deği(l)
-kendimi arabadan atsam
hemşerimi bulabil miyin ki…-“
n’arasın,
“-ya Rebbim bak gör gari
Bismillahirrahmanirrahim
Elhamdülillahi Rabbi’l-Alemin er-Rahmani
ardından
et-tahiyyatü lillahi ves ……..”
bi kaş dova daa beşşemedik de”
[1] baştan savma: def etme, itina-ihtimam göstermeme