Bir Þiir Tahlili: “GÝTME!” Þiiri - Zekeriya Efiloðlu

GÝTME!
Gölgede kalan gözler misalidir sevgimiz
Alýþýrken hüzünlü elvedaya dilimiz
Titreyen bir kuþ gibi tutsaktýr ellerimiz
Tenine akþam hüzünleri konarken gitme

Huysuz bir zamana ayarlanmýþ saatlerin
Istýrap giyinmiþ aþka aymaz vakitlerin
Dudaklarýn acemi kýpýrtýlarý derin
Ýçli dualar yaratana varmadan gitme

Ismarlanmýþ dilekler yazýlý defterimde
Birikmiþ duygularým asýlý yüreðimde
Arýnmýþ bir kalple eriyorken dizlerinde
Islak dudaklar serapta uyanmadan gitme

Þimdi yollarýn tozuna belenirken arsýz
Annesini yitiren çocuklar kadar hansýz
Geceyi devirdim, bu sabah olmaz mý tansýz
Yalnýz yýldýzlar baþýnda ýþýmadan gitme

Kaybolur cemaline söylenen melodiler
Yokluðun geceye ayrýlýk þarkýsý söyler
Seherlerde periþan aðlaþýrken serçeler
Coþkun dereler deryaya ulaþmadan gitme

Efil efil esiyorken sahipsiz rüzgârlar
Aþkýmýzý Yusuf’un kuyusunda buldular
Þarkýlara dil olmuþ uçar gider turnalar
Seni seviyorum sözünü duymadan gitme



Zekeriya EFÝLOÐLU
Gaziantep / 15.6.2009


“ GÝTME! ” ÞÝÝRÝNÝN TAHLÝLÝ:

Kara gözlüm bu ayrýlýk yetiþir
Ýki gözüm pýnar oldu gel gayrý
Elim deyse akan sular tutuþur
Ýçim dýþým yanar oldu gel gayrý

Gitmek!…
Gelmeler adýna, ardýna baka baka gitmek. Bin bir umutla, özlemle, heyecanla geleceðin günün dakikalarýnýn hesabýný yaptýrma. Öyle zordur ki bunu tarif etmek. Ýnsanýn bile bu kelimeleri, bu satýrlarý yazarken alýp duygularýný sessiz sahillere doðru gitmesi geliyor içinden. Hani tüm duygularýmý, heyecanlarýmý bir kenara býrakýp. Hani endiþesiz olsaydým ya da soyutlanmýþ olarak hayatýn tüm sorumluluklarýndan. Kendi duygularýmla, hüzünlerimle, umutlarýmla, hayallerimle baþ baþa kalabilmek adýna.

Gitmek adýna gidebilseydim, kendime doðru, bütün karmaþasýndan hayatýn bütün boþ telaþýndan ötede bir yerde durabilseydim, dinleyebilseydim özümü. Duyabilseydim kendi yüreðimin sessiz çýðlýklarýný, yüreðimin haykýrýþlarýný, kelimelerin boðumsuz çýkýþlarýný. Hiçbir yere çarpmasaydý sesim de hani uzaklara gönderebilseydim, nefes alabilseydim ve kapayýp gözlerimi gitseydim içime, ruhuma, derinliklerime doðru... Sen gittiðin zaman sevgili, her þey, her hatýra iðne iðne batmakta yüreðime. Gitmek!.... Aldýrmýyorum ellerime düþen damlalara, gözlerimi kapayýp gidiyorum... Geride býraktýðým gözü yaþlý yüreklerin hýçkýrýklarýna raðmen.

Hani anlatýrlar ya hikâyecikte gönlü yaralý kýrlangýcýn hüzünle ve sitemle dolu gidiþ hikâyesini.
Kýrlangýcýn biri, bir adama âþýk olmuþ. Penceresinin önüne konmuþ, Küçük sevimli gagasýyla cama vurmuþ. Adam cama bakmýþ. Ama içeride kendi iþleriyle uðraþýyormuþ. Heyecanlý kýrlangýç, telaþýný bastýrmaya çalýþarak, þirin gagasýný açmýþ:
--Hey adam! Ben seni seviyorum. Uzun zamandýr seni izliyorum. Lütfen pencereyi aç ve beni içeri al. Birlikte yaþayalým. Adam birden parlamýþ.
- “Olmaz alamam!”demiþ.
--Sen kuþsun! Hiç kuþ insana âþýk olur mu?
Kýrlangýç mahcup olmuþ. Baþýný önüne eðmiþ. Ama pes etmemiþ,
- Al beni içeri! Ben sana dost olurum. Hiç canýný sýkmam. Adam kararlý, adam ýsrarlý:
-- Ýþim gücüm var, git baþýmdan!
Aradan bir zaman geçmiþ, kýrlangýç son kez adamýn penceresine gelmiþ:
-- Bak soðuklar da baþladý, üþüyorum dýþarýda. Aç þu pencereyi al beni içeri. Yoksa sýcak yerlere göç etmek zorunda kalýrým. Birlikte yemek yeriz, bak hem sen de yalnýzsýn! Yalnýzlýðýný paylaþýrým... demiþ.
Adam bu yalnýzlýk meselesine içerlemiþ.
--Ben yalnýzlýðýmdan memnunum demiþ.
Kuþtan onu rahat býrakmasýný istemiþ. Düpedüz kovmuþ. Kýrlangýç, son denemesinden de baþarýsýzlýkla çýkýnca, baþýný önüne eðmiþ, çekip gitmiþ. Yine aradan zaman geçmiþ. Adam, önce düþünmüþ, sonra kendi kendine:
-Ne kadar aptallýk ettim! Beklenmedik bir anda karþýma çýkan bir dostluk fýrsatýný teptim. Piþman olmuþ olmasýna ama iþ iþten geçmiþ. Yine de kendi kendine:
--Sýcaklar baþlayýnca, kýrlangýcým nasýl olsa yine gelir. Yaz gelmiþ, baþka kýrlangýçlar gelmiþ. Ama... Onun kýrlangýcý hiç görünmemiþ! Gelen baþka kýrlangýçlara sormuþ ama gören olmamýþ. Sonunda danýþmak ve bilgi almak için bir bilge kiþiye gitmiþ. Olanlarý anlatmýþ. Bilge kiþi gözlerini adama dikmiþ ve demiþ ki:
--“Kýrlangýçlarýn ömrü altý aydýr...”

Ýþte sevgili unutma! Benim yüreðimde senin için pýr pýr eden yürek kafesimdeki can kuþum senin aþkýnla yanýp tutuþmakta. Gel bu hasrete bir son dem koy da, yüreðinin, sevginin sýcaklýðýnda kendimi bulayým. Yoksa sevgili, ben bir kýrlangýç olmak istemiyorum.


Sevgiliye sitemkâr bir sesleniþ. Aslýnda her ayrýlýk, her gidiþ, her sallanan bir mendil bir vuslata gebedir. O sebepsiz, sessiz ve tarifsiz gidiþler. Bunlarý tarif etmeye kelimeler kifayetsiz kalýr da gidenlerin ardýnda kalanlar bunu tariflere sýðdýramazlar. Bu gitmeleri hece hece, sayfa sayfa dile getirirsin de gidenler bundan bihaber olduklarýndan hiçbir mana ifade etmez bu gidiþlerin duygularý. Gidiþler, hep bir vefasýzlýða, gözyaþýna, hüzne sebeptir.

Gitmeler üzerine yüreklerden lime lime parçalar dökülürde buna satýrlar kifayet getiremez. Varsýn bu satýrlarý yazdýranlar hallerinden utansýnlar. Bu gidiþlere bir dur demeyen vefasýzlar yüreklerinden utansýnlar. Daha nice kelimeler, satýrlar… Hepsi de bu gitmeler üzerine…


Bu kýsa giriþten sonra “Gitme” þiirimizi biçim ve içerik yönünden ele alýp tahlil etmeye çalýþalým:


“Gitme!” þiiri sevgilinin vefasýzlýðý karþýsýnda duygularýn direniþi ile karþý karþýya kalan bir aþýkýn dile getirdiði, örüntülediði kelimeler yumaðýndan meydana gelmektedir. Sevgiliye eski hatýralarýn avunmalarýyla gitmemesi gerektiði hatýrlatýlmaktadýr. Bu bir sevgiliden karþýlýk beklemenin en safi, en içten duygularla kelimeler olup satýrlarda hiza bulmasýdýr.

Sevgilinin gitmesi üzerine bekleyiþ, aþkýn en þairane duygularla dile gelmesidir. Burada geçmiþ günlerin tatlý ve huzurlu hatýralarý sevilen þahsiyete doðru yol almaktadýr. Þiirde sevgilinin gitmesi durumu karþýsýnda þairimizin tüm hatýralara raðmen “gitme!” feryatlarý karþýsýndaki durumu tasvir edilmeye çalýþýlmýþtýr.

“Gitme!” þiirimiz hece vezninin en safi duygularýyla kaleme alýnmýþtýr. Cumhuriyet dönemi Türk þiirinden sonraki günümüz Türk þiirinde aðýrlýkta olarak zamanýn hýzla ilerlemesi karþýsýnda insanýn zamana ve çaða ayak uyduramayýþý karþýsýndaki yenik düþmesi sonucu þairlerin kaleme aldýðý duygularýn aðýrlýkta olduðu görülmektedir. Bu hýzla ilerleyen zaman ve teknolojik geliþmeler sevgiliye ulaþmanýn yollarýný deðiþtirdiði gibi vefasýzlýðý da diz boyu haline getirmiþtir.

Sevgili, þairin zamana meydan okuyan mýsralarýnda dile getirdiði gibi;
“Zamanla nasýl deðiþiyor insan / Hangi resmime baksam ben deðilim.”
“Bir ben vardýr benden içeri.”
dizelerinin gölgesinde sanki arkasýna bakmadan sevgilisine haykýrmaktadýr. Sanki “Beni bu hale getiren zamana sitemini dile getir.” der gibi.

Günümüz þairlerinde sevgili baþ tacý iken, sevgilinin vefasýzlýðýný anlatmak þiirlerin ana temasý haline gelmiþtir. Cumhuriyet döneminden sonra baþlayan pastoral ve lirik þiirler yazmak geleneði yavaþ yavaþ makineleþen ve betonlaþan þehirlere inat yerini kaybetmiþtir. Þimdilerde daha çok toplumlarýn veya insanlarýn eksik, kusurlu yanlarýný kaleme alan satirik þiir yazma geleneði baþlamýþtýr. Burada eleþtirilen vefasýzlýk abidesi olan sevgilidir.

Sevgilinin vefasýzlýðý karþýsýnda divan edebiyatýmýzda çöllere düþme, baþýný alýp baþka diyarlara göç etme tavrý sergilenirken; Tanzimat ile birlikte doðaya ve güzele yönelme þeklinde deðiþen bu durum, günümüz þiirinde sevgilinin vefasýzlýðýný dile getirme þeklinde tezahür etmeye baþlamýþtýr. Bu durumu sevgilinin elinden en çok çeken þiir erbabý þahsiyetler dem vurarak dile getirmeye çalýþmaktadýrlar. Þairler deðiþen ve geliþen bu durumlar karþýsýnda þaþkýndýrlar. Çünkü böyle bir durum daha önce sevgiliden görülmemiþtir.

Þiirimizin þairi Efiloðlu da ayný duygularýn saðanaðý altýnda þiirini kaleme almýþtýr. Efiloðlu’nu zamanýnýn þartlarýna en çabuk ayak uyduran ve duygu tahlillerini kuyumcu hassasiyetinde ince eleyip sýk dokuyan bir þahsiyet olarak dile getiren bir þair ve yazar olarak tanýmaktayýz. Bu emek yoðun bir duygu hassasiyetini, çok çaplý bir genel kültürü, eðitimi gerektirmektedir. Eskiden þairler meclisinde okunan þiirler yoðun bir eleþtiri süzgecinden geçirildikten sonra mecmualarda yayýmlanýrdý. Deðiþen ve geliþen zamanýmýz þartlarýnda bu þairler meclislerinin yerini artýk internetteki sanat ve edebiyat yüklü siteler almýþtýr. Bu siteler okurlar ve kalem erbabý þahsiyetler tarafýndan ince eleklerden geçirildikten sonra diðer okuyucular tarafýndan kabul görmektedir.
Þiirimizin þairi kaptaný Zekeriya Efiloðlu’nu da þair meclislerinde tahtýna oturmuþ, bir kalem erbabý olarak tanýmaktayýz. Þiirlerinde daha çok günün dem vurmuþ sitemlerini, heyecanlarýný, duygu yoðunluklarýný kaleme almaktadýr. Sevgili üzerine o kadar çok þiir yazmýþtýr ki, vefasýzlýk genel tem olmuþtur. Efiloðlu’nun þiirlerinde insaný ve sevgiliyi eðitme maksadý güdülmektedir. Þiirlerindeki sevgiliyi vefasýzlýðý karþýsýnda suçlu durumuna düþürüp eðitmek amacýyla þiirlerini kaleme almýþtýr. Ele aldýðýmýz “ Gitme! ” þiirinde de ayný sitemkâr hava hâkimdir.


Þiirimiz hece vezniyle kaleme alýnmýþ olup altý kýtadan oluþmaktadýr. Hece veznindeki esas olan kafiye düzeni, ahengi, ritmi görülmektedir. Hece vezninin 14’lü hece kalýbý esas alýnarak yazýlmýþtýr. Bu ölçü de 7 + 7 heceden oluþan duraklardan müterettiptir. Kafiye çeþidi olarak bir uyumun olduðu görülmektedir. Tüm kýtalarda zengin kafiye ve rediflerin kullanýldýðý görülmektedir. Kafiye düzeni olarak koþma tipi kafiye düzenin hakim olduðu görülmektedir. Her kýtanýn son dizesinde “Gitme!” sözcüðü tekrarlanarak bir uyumun saðlanmaya çalýþýldýðý görülmektedir.

…………… sevgimiz …………… a
……..……. dilimiz …………….… a koþma tipi kafiye
…………... ellerimiz ……….…… a
…………… gitme …………….… b

Þiirimizin genelinde hakim olan kelime “Gitme!” kelimesi, adeta þiirin genelinde hakim olan temayý verir mahiyettedir. Adeta gizli bir ses ve duygu gibi þiirin içine sinmiþtir. Þair bu sesleniþi yaptýðý sevgiliye âþýktýr. Her þeye ve herkese raðmen gitmemesini istemektedir. Diðer kelimeler bu “gitme” leri engellemek maksadýyla yan yana dizilmiþtir. Þiirimizin yapýsýný ve üslubunu bu “gitme” sesi belirlemektedir.

Þairimizde, sevgilinin gitmesiyle baþlayacak olan yalnýzlýðýn korkusu þiirde hissedilmektedir. Bu “Gitme!” kelimesi her kýtanýn sonunda tekrarlanarak oluþacak olan yalnýzlýktan dem vurulmakta, buna son verecek olan sevgilinin kendisine bu durum hatýrlatýlmaktadýr. Burada þairimiz sevgiliye olan duygularýný dýþavurum ifadeleriyle dile getirmeye çalýþmaktadýr. Subjektif unsurlarýn aðýrlýkta olduðu görülmektedir.

Dil ve üslup olarak benzetmelere ve tamlamalara sýkça yer verilmiþtir. Þiirde benzetme olarak: “ diller, sevgimiz, huysuz zaman, akþam hüzünleri, dudaklarýn acemi kýpýrtýlarý, yalnýz yýldýzlar, aðlaþan serçeler, sahipsiz rüzgarlar… ”
Þiirde kullanýlan bu benzetmeler adeta canlý bir tablo özelliðinde görülmektedir. Þiire farklý bir hava katmýþ, gerçekliði duygu yoðunluðuyla sarmalamýþ izlenimi vermektedir.
Tamlama olarak isim ve sýfat tamlamalarý kullanýlmaktadýr: “ hüzünlü elveda, akþam hüzünleri, ayarlanmýþ saatlerin, dudaklarýn acemi kýpýrtýlarý, içli dualar, ýsmarlanmýþ dilekler, ýslak dudaklar, arýnmýþ kalp, ayrýlýk þarkýsý, coþkun dereler, sahipsiz rüzgârlar, Yusuf’un kuyusu… ”

Þiirimizde realist duygularla dile getirilen kelimeler aðýrlýkta olmasýna raðmen, þairimizde romantik duygular daha çok aðýrlýktadýr. Dýþ âleme ait unsurlar objektif bakýþ açýsýyla kaleme alýnýrken, subjektif kelimeler daha fazladýr. Sevgilinin þairde býraktýðý olumsuz, kötümser hava, þairimizde psikolojik bir etki býrakmýþtýr. Þairimizin psikolojik deðiþimi þiirde hâkim havadýr. Realist hava, þairimizin muhayyilesindeki duygularla yeniden biçimlendirilmiþtir.


Þiirimizi bu biçim özelliklerinin yaný sýra içerik özellikleri olarak da ele aldýðýmýzda karþýmýza þu özellikleri çýkmaktadýr.

Hayal meyal þeylerden ilk aþkýmýz;
Hatýrasý bile yabancý gelir.
Hayata beraber baþladýðýmýz;
Dostlarla da yollar ayrýldý bir bir,
Gittikçe artýyor yalnýzlýðýmýz.
Otuz Beþ Yaþ þiirinin þairi dizelerinde böyle dile getiriyor sevgilinin hatýralarýný. “ Gitme! ” þiirimizde de sevgilinin vefasýzlýðý hatýralarla dile getirilmeye çalýþýlmýþtýr. Bu gidiþin þairde býraktýðý psikolojik izler þiirinin genelinde realist etkiyle romantizmin tesiriyle bütünleþmiþtir.


Gölgede kalan gözler misalidir sevgimiz
Alýþýrken hüzünlü elvedaya dilimiz
Titreyen bir kuþ gibi tutsaktýr ellerimiz
Tenine akþam hüzünleri konarken gitme
Dizelerinde þairimiz sevgisini gölgeye benzetmektedir. Nasýl ki, gölge insanýn peþini býrakmaz, onu takip eder de takip edilen bundan hoþnut olursa; þairimiz de sevgilerinden bahsederken bu benzetmeyi kullanmayý yeðlemiþtir. Bu ayrýlýða, hüzne alýþan bir kalpten bahsedilmektedir. Akþam güneþinin batýþý ile beraber olunan dakikalarýn hiç bitmemesi adýna sevgiliden gitmemesi istenilmektedir. Nasýl ki güneþin batmasýyla insana bir hüzün havasý etki ederse, þairimizde sevgiliden ayrýlmanýn verdiði umutsuzluk havasýný akþam güneþinin batmasýnýn verdiði havaya benzetmekte ve bunu istemediðini defaatle dile getirmektedir.

Huysuz bir zamana ayarlanmýþ saatlerin
Istýrap giyinmiþ aþka aymaz vakitlerin
Dudaklarýn acemi kýpýrtýlarý derin
Ýçli dualar yaratana varmadan gitme
Bu sevdanýn son bulmamasý için içli bir yakarýþ gerekmektedir. Þairimiz bunun tek taraflý olmayacaðýný bildiðinden sevgiliyle beraber yapmayý istemektedir. Fakat her þey þairimizin aleyhine ayarlandýðýndan ýstýrap yüklü aþkýn son kýpýrtýlarýnýn olduðunun bilincindedir. Aymaz, gafil, þaþkýn ve vurdumduymaz vakitlerin bile onlara ayak uydurmadýðýný, aþklarýna karþý geliþini dile getirmektedir. Zaman adeta kederle, hüzünle dolu olarak karþýlarýnda durmaktadýr her tatlý hatýranýn lehine deðin. Ýstemeyerek bir gidiþin sesleri duyulmaktadýr. Dudaklardan dökülen naðmeler bile bu gidiþe bir dur demekte geri kalmamakta, elinden geleni yapmakta; fakat elden gelen bir þey yoktur. Yaratana son bir yakarýþ bu isteksiz gidiþe belki bir dur diyebilir. Son bir dua, son bir yakarýþ, son bir serzeniþ umuduyla, heyecanýyla …

Ismarlanmýþ dilekler yazýlý defterimde
Birikmiþ duygularým asýlý yüreðimde
Arýnmýþ bir kalple eriyorken dizlerinde
Islak dudaklar serapta uyanmadan gitme
Ismarlama kelimeler yumaðý. Sevgilinin yürek adresine postalanmýþ duygular harmanýnýn oluþturduðu kelimeler. Sevginin en safi haline ulaþmýþken bu vefasýzlýk, bu gidiþ niye? Duygularýn coþkunluðu yüreðimdeki kafesine sýðmazken kalbim bu hüzün altýnda damla damla erimekte. Dudaklarýmýz bu sevdayý binlerce kez tekrarladýktan sonra bunun bir hayal olabileceði korkusu þairimizin kelimelerini etkilemiþ ve çölde serap görmenin verdiði boþluk, hayal kýrýklýðý gibi bu sevdanýn bitmesini istememektedir. Bu sevdanýn bir göz açýp kapayýncaya kadar veya çölde serap görmenin verdiði mutluluk aný kadar bile olsa bitmemesini istemektedir. Þairimiz bu dizeleri dile getirirken sevgiliye de en safi duygularla hitap ettiðini de vurgulamaktadýr.

Þimdi yollarýn tozuna belenirken arsýz
Annesini yitiren çocuklar kadar hansýz
Geceyi devirdim, bu sabah olmaz mý tansýz
Yalnýz yýldýzlar baþýnda ýþýmadan gitme
Sevgilinin tüm haykýrýþlara ve yakarýþlara raðmen gidiþi dile getirilmiþ. Kelimeler adeta bu vazifenin verdiði sýklet altýnda ezilmiþ de büzülmüþ izlenimi vermektedir. Þair tüm kelimelere raðmen gerisin geri bakmadan arabasýnýn tozunda kaybolmaktadýr. Bu arabanýn tozlarý adeta hüznü, kederi ayrýlýðý gizleme vazifesini üstlenmiþ gibidir. Þairimiz, kendisiyle bütünleþen bu ayrýlýk neticesinde annesiz, yurtsuz yuvasýz kalan bir yetim olmuþtur. Þu yalancý dünyada bir baþýna kalmýþtýr. Mademki bu gidiþ olacak o zaman karanlýk örtünü üzerine ört öyle yapayalnýz baþýna git. Gitmek sana yakýþýr.


Kaybolur cemaline söylenen melodiler
Yokluðun geceye ayrýlýk þarkýsý söyler
Seherlerde periþan aðlaþýrken serçeler
Coþkun dereler deryaya ulaþmadan gitme
Sevgiliyle beraber dinlenilen, dinlenildikçe farklý dünyalara doðru kanat açan duygular artýk boþ hülyalardan ibaret. Yokluðun gündüz gözüme aranmaz idi, fakat gece hülyalara dalýnca cemalin rüyalarýma girince sensizliðin ýzdýrabýný þimdi daha iyi anlýyorum. Seher vakti bülbüller ne de güzel öterken, sensizlik diyarýnda kuþlar bile ayrýlýk türküsünden dem vurmakta ve için için aðlamaktalar. Her þeyin bir tepe noktasý vardýr. Þairimiz sevgiliye doyamadan ayrýlýklarýný dile getirirken ona türlü türlü sebepler göstererek ayrýlýðýn son bulmasýný temenni etmekte. Fakat o da bilmektedir ki, bu yakarýþlar beyhude. Çünkü sevgili uzak diyarlara göç etmiþ bulunmakta. Bu mersiyeler, kasideler, bu satýrlar, kelamlar hep onun tatlý hatýrasýnadýr. Coþkun dereler bahar ayýnda çaðlayan olup deryalara ulaþma adýna heyecana kapýlýp, bir sevda uðruna yol çizip deryalara ulaþýrlar. Þairimiz de eski günlerin bahar ayýndaki coþkunluk misali yeniden kendine gelmesini istemektedir.

Efil efil esiyorken sahipsiz rüzgârlar
Aþkýmýzý Yusuf’un kuyusunda buldular
Þarkýlara dil olmuþ uçar gider turnalar
Seni seviyorum sözünü duymadan gitme
Her bir rüzgar yellerine aldýðý hatýralarý usulca savururken, sevgilinin kulaðýna bir þeyler fýsýldamakta Sensiz gecelerde kuþlar yuvalarýndan ayrýlmýþken, bu ayrýlýða, bu gidiþe rüzgarlar bile itiraz etmektedir. Seni seviyorum sözünü defalarca söylesem de sen gitme. Bu aþkýmýz þarkýlara destan olmak mesabesinde iken artýk son nesli görülen turnalar gibi aþkýmýz da son anlarýný yaþamakta.
Bize düþen sevgilinin vefasýzlýðýný aleme ilan etmek. Her ne kadar aþkýnýn oduna yansak da, o ulaþýlmasý hedeflenen bir zirve, bir meþale.

Cânân ile ayþ ü nûþ ederdim
Girdâb gibi hurûþ ederdim
Bezm-i meyi þu’le-pûþ ederdim
Bülbüllerini hâmûþ ederdim
Gâlib gibi kâm-kâr idim ben
Her þeye raðmen sevgilisine derin bir aþk duymaktadýr. Onun aþkýyla etrafýnda girdap olup aþkýnýn esiri olmuþ halde dönmek. Bu gitmeleri bitirecek dönüþler. Bülbül vatanýndan ayrý düþse de yine þakýmaktadýr. Kelimeler sevgilinin tüm güzelliðini sahiplenmiþ, dile getirmekten geri durmuyor.

Biz de þairimizi teselli namýna ve sevgilinin vurdumduymaz vefasýzlýðýna raðmen þu mýsralarý dile getirmekten kendimizi alamýyoruz.
Üzgün deðilim kanmayý öðrendimse
Senden seni kýskanmayý öðrendimse
Gelsin beni çepçevre kuþatsýn o ateþ
Yüz yýl yanarým yanmayý öðrendimse

Kelimeler bu kifayetsiz aþk karþýsýnda þapka çýkarýp satýrlarý terk etme derecesinde iken, yaz yaðmurlarýnýn þemsiyeleri açtýrdýðý bir hengâmede rüzgarlar efil efil eserken þairimiz de duygularýna yol vermiþ sevgilinin gönlüne hedef kilitlemiþ. Biz de gitmeler adýna satýrlarda son dem diyerek bu güzelliði dile getiren baþka bir þairimizin þu kelimelerini kullanmakta ve sevgilinin vefasýzlýðýna raðmen kalmalarý tercih etmekteyiz:

Dili mercan, dizi mercan, diþi mercan
Yoluna bin can koyduðum
Gökte ararken yerde bulduðum
Karadutum, çatal karam, çingenem
Daha nem olacaktýn bir tanem


Zülfünün yay gibi kuvvetli çelik tellerine
Takýlan gönlüm asýrlarca peþinden gidecek.
Sen bir âhû gibi daðdan daða kaçsan da yine
Seni aþkým canavarlar gibi takip edecek!..


ÖMER BATI
22.06.2009 - Gaziantep