Hatýrlarsýnýz hani þu bizim Hürriyet gazetesini ‘ampirik’ yazarý Ayþe Arman bir zamanlar
Nihat Odabaþý’na çektirdiði birbirinden güzel pozlar sayesinden internet dünyasýnýn en çok týklanan isimciklerinden olmuþtu. Þimdi ise ‘karþý mahalle’ye girmiþ. Nasýl mý?

Tesettüre bürünmüþ (-müþ) gündüz W Otel’e gece Laila’ya Reina’ya gitmiþ.

Kapýdaki görevliler bu halini göründe acaba ne düþünmüþtürler?

Laila’ya gitmiþ-miþ; Varsayýp Haným Efendi gibi bir deney ya da belgesel çekelim

Görevli: Giremezsiniz Sayýn Arman
Arman: Neden peki, daha dün girdim
Görevli: Üzgünüm Sayýn Arman bu kýyafetle sizi içeri alamam
Arman: Kýyafetimde ne var ya…
Görevli: Lütfen Haným Efendi…
Arman: Ýyi ya bizde Reina’ya gideriz…
Görevli: :))

(Düþünebiliyor musunuz böylesi bir belgeselin ne kadar izleneceðini?)

Ne yapmaya çalýþýyor gene…

Neyin deneyselliðini ölçüyor…

Nerelere takýldý…

Bilmiyorum.

Gazeteleri týklýyorum ve hemen her yerde türbanlý görüntüleri var. Ne hikmetse artýk. Yoksa Hacca mý gitti ne?

Türbaný takmadan önce saçlarý gizlemek ve türbanýn daha güzel bir þekilde durmasý için kafaya ‘bone’(Düz veya kývrýmlý her çeþit yumuþak kumaþ vb. maddeden yapýlan baþlýk.) takýlýr. Sayýn Arman da boneyi ilginç bulmuþ. Neresi ilginç ise! Rahat hareket etmekte baya bir zorlanmýþ olacak ki yavaþ adýmlarla yürümeye çalýþmýþ. Hele ki etrafta ki sesleri duymakta çok ama çok zorlanmýþ. Türban kulaklarýný kapatýyor ya. Bu trajikomik ve ayný zamanda reklam kokan uygulamadan dolayý türbanýn da ahlaki deðerinin yitirilmek istenildiði kanýsýndayým. Türban baþ örtüsü olmaktan çýktý süs olarak anýlmaya baþladý. medyatik ünlüler ise arada bir içkiyi fazla kaçýrýp ‘ben yarýn bir günlüðüne tesettüre bürüneceðim’ derler.

Sonuç hep aynýdýr:

Reklam ve yine reklam. Ya ‘dünyanýn en güzel þaraplarý’ adlý bir kitap çýkaracaktýr ya da parasý bitmiþtir.

Peki ya , banka kuyruklarýnda emekli aylýkçýlarý gibi sýra beklesin, her sabah halk ekmeði kuyruðuna girip ekmek alsýn, ay sonu faturalarý gelince tek tek gidip yatýrsýn, kredi kartý borcu geldiðinde asgari ücretini bile yatýramasýn, (buna kendimi örnek verebilirim) cep telefonunda kontörü bitsin ve parça kontör yüklesin, 600 lira aylýk alsýn (benden kýyak olsun ve maaþýný týkýr týkýr alsýn sigortasý da yatsýn), bir aileye bakmak zorunda kalsýn, sabahýn köründe kalkýp Sýrameþeler’den metroya binsin ve Þehreküstü’nde insin, oradan Heykel de olan iþ yerine kadar 5 dakika yürüsün, öðlen yemek molasýnda bir simit alýp yesin, akþama kadar aç kalsýn, haki yine kýyak yapýyorum ve 8 saat çalýþtýralým, 5 te iþten çýksýn, Fomara’ya yürüsün metroya binsin Sýrameþeler de insin eve kadar 15 dakika yürüsün… Ay sonu geldiðinde ne yapacaðýný uzun uzun düþünsün…

Ve ay sonu izlenimlerini bir kitap haline getirip bizlere sunsun. Bakalým bizler gibi neler çekmiþ.

Güzel birkaç öneride bulundum. Kendisini gördüðüm takdirde önerimi ileteceðimden emin olabilirsiniz. Önemli olan;

Ýnsanlýk; Nefret ile sevgiyi, para ile parasýzlýðý, gecekondu ile sýrça köþkü anlamak ve anlayabilmektir. Ne zaman ki bunlar arasýndaki farký anlarsa iþte o zaman insanlýðýn ne olduðunu ve insanlarýnýn neler ile boðuþtuðunu belki bir gün köþesine yazar. Bende koþar gider kitabýný alýrým. Ýþte o zaman bende denemelerime bir deneme daha eklerim. Ama bu sefer ki düþündüðümüzün tam tersi olur. (Ýnþallah diyelim…)