Hayat insanlara hediye edilmiþ bir þiirdir. Kalemi güzel sözlere yönlendirmek elimizdedir. Bazý cümleleri yazarken anlamsýz gelebilir, mutsuz edebilir, korkutabilir, küstürebilir. Ama þair, bunlarý tema olarak yazar. Hayatýn gerçeðini yürek düþlerken, sevgiyi, insanca yaþamayý ister.

 Ýnsanlar istediklerini her þeyin önünde tutarak yaþama devam ederler. Vermek yerine hep almayý isterler. Hayat her zaman güzel adýmlar atmayý gerektirir. Yaþarýz, niçin, neye göre hareket etmeyi araþtýrýrýz. Var oluþumuzu anlamlandýrma çabamýz, týpký bir þiirin dizeleri gibidir. Dizeler tek hecelerden oluþmazlar. Týpký insanlarýn yalnýz yaþamayý tercih etmedikleri gibidir. Anlam, deðer bilmek, anlaþýlmak, sevmek, sevilmek birçok kelime gibidir. Yönelimlerde, yaþamýn gerekliliðinde düþüncelerimiz bizleri daima en güzele iter.

Yýldýzlarý izlediðimizde bir muntazamlýk hissederiz. Sistemin gücünü, büyüklüðünü düþleriz. Farklý sorular aklýmýza gelir. Bu var oluþta kendimize olumlu katkýlarý ekleriz. Eklerken soru ve cevaplar bizi týpký bir þiir gibi yolculuða ve misafirliðe hazýrlar. Duygularýmýz çaba ile hareket ederler.

 Yaþamýn içinde kaliteyi, baþarýyý yakalamak, insancýl bir sürecin parçasýdýr. Sevgi içinde yaþamak, paylaþma olgusunu ve imkanlarýný oluþturmak bizim görev ve sorumluluk bilincimizdir.

“Þiir; ne dertlidir, ne de bahtiyar. Ne þairindir, ne de okuyanýn. Düþler içinde seyahate çýkan gölgelerdir. Rüzgârýn esintisine býrakýlan masal ya da mutluluk oyunudur.”                                        

 Sultan ÖZATEÞ/ Eðitimci-Yazar