Ve Yalnızdır Kimileri
histeri krizinde yine kalem/şizofren bir şiire gebe
geceyi gündüze yetiştiremezsin kadın
gündüzü de geceye
ne ay dokunabilir güneşe
ne güneş sarılabilir yıldızın birine
su bile kir tutar
şüphe düşmüşse yatağına
ölüm bir dize ötede pusu kurmuş şiire
kol geze dursun yalnızlık ve yalnız desinler yine
umursama
mor nedir diye sor bana bir kere
söz dil uzatmayacağım kadere
mor ve kurşuniye inat yine
allı yeşilli türküler çığıracağım
sus kadın
kirpiklerinin gölgesinden sarkan acıları
yüreğine göm
nasıl olsa duyuramazsın çığlığını
kaf dağının ardındakine
iyi yapıştıramamışlar sıfatları fiillerine
eğreti duruyor tüm maskeler
düzensizliğe kurulmuş zemberek çatlamasın diye
yoruyorlar kendilerini boş yere
/sırrı döküldüğünde yüzün
geriye kalır koskoca hüzün/
su götürmez bir yalnızlık seninkisi
her gün yeni bir sürgün veriyor
gecenin ayazı vurunca dizelerine
sarıl kalemine
Sevil Nizamoğullar
(
Ve Yalnızdır Kimileri başlıklı yazı
Nizamoğulları tarafından
12.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
