Online Üye
Online Ziyaretçi
-Önemlisin, dedim.
-Nasıl? dedi.
-Kalp olarak, dedim.
-Özel bir kalbe mi sahibim? diye sordu.
-Evet, dedim.
-Birinin hissettirmesi göstermesi lazım, dedi.
Sustum.
Sıkıntımız bu yaşadığımız dünyada. Kimse kimseye sevdiğini söyleyemiyor kolayca. Önemli olduğunu hissettirmiyor, illa ki sevgili ya da aşk bağlamında düşünmeyin bunu. Her yerde, her kesimde, her statüde bunu görebilirsiniz. Öğrencisine önemlisin benim için diyen bir öğretmen iyi bir öğretmendir. Astına benim için değerlisin diyen bir üst iyi bir üsttür. Maiyetine benim için kıymetlisin diyen bir amir iyi bir amirdir. Eşine, sevgilisine, yavuklusuna seni seviyorum diyen biri iyi biridir.
Bu arada benim için önemlisiniz sayın okuyucu, diyeyim.
İnsanı sevmekle başlar her şey, Sait Faik öyle diyor.
Sonra bir kuşu, bir böceği, bir çiçeği, bir bebeği… Alır gider başını sevgi yumağı. Kocaman olur, dağ olur konduğunuz, bağ olur baktığınız.
Adım adım kalbe işlemek lazım sevgiyi.
Nakış nakış beyne işlemek lazım saygıyı.
Neme lazım değil, bana ne asla, adam sende hiç değil!
Kurumlanmak asla, küçümsemek başka bir insanı kat’a!
Sadece kayıtsız şartsız sevmek icap eder yaratılan her şeyi. Çıkarsız, yalansız, dolansız sevmek! İtibarı budur insanın her iki âlemde, puanı budur, skoru…
-Önemlisin, dedim
Kulaklarını açtı, sonra gözlerini açtı kocaman kocaman.
Şaşırdı.
Şaşırdım.
-Sizin buralarda söylenmez mi bu cümle? Neden o kadar yabancısın bu söze?
-Kulağımın pası silindi birden, dedi.
-Ne kadar hoş geldi bana.
Sustum.
Sarf etmekten imtina ediyoruz bir güzel sözü, bir sağlık dolu dileği, bir selamı, bir ince kelamı.
Oysa küfür ne de çabuk gelir dile. Hile, kusur, kabahat, arıza ne kolayca sarf edilir. Sövüp geçeriz öfkeyle insanlara bir yanlışından dolayı. Oysa övüp geçemeyiz insanları bir doğrusundan dolayı.
Olay bu! Her insan özel olduğunu hisseder ve başkalarının da bunu görmesini ve göstermesini ister.
Kaç kişiye sen benim için çok önemlisin, dedik bugüne kadar. Sayabilir misiniz? Bir elin parmağını geçer mi dedikleriniz?
Masrafsız, zararsız, ziyansız bir cümle bu! Maliyeti sıfır, ek ödemesi yok bize, götürüsü hiç yok. Getirisi fazla oysa! Bir gülümseme dahi yeterli değil mi?
Bir sıcak teşekkür içinizi ferahlatmaz mı?
Bir sağ ol kelime grubu sizi sağaltmaz mı?
Değerlisin diye içimizdekini söyledik. Canımız mı çıktı? Paramız mı gitti, itibarımız mı zedelendi?
Kıymetlimsin dedik mi hiç bir cana? Böyle desek kıymetimiz mi düşer acaba?
Önemli saydık mı hiç tanımadığımız bir kulu? Oysa çok saymaz mıyız ve tapmaz mıyız hiç bildiğimiz paraya pula.
Siz benim için çok önemlisiniz, bu kadar! Emin ve rahat olun benden taraf.
Kıymetlimsiniz, değerlim.
Sustum.