Sen benim tam halimdin, bütün…

Yarımım şimdi yârim, sensiz büsbütün!

 

Sen olmayınca düşüyorum sevinçlerimi kendimden, mutluluklarımı, gülümsemelerimi, hayallerimi, umutlarımı… Kalbim bir eskici dükkânına dönüyor. Hatıralara kalıyorum, senli anlara dalıyorum, yokluğuna banıyorum. Sen varken mutluydum, yalanmış meğer!

Düşe düşe bir hallere giriyorum, kahroluyorum, mahvoluyorum.  Düşe kalka yaşıyorum seni, düşüyorum hep! Düşlerde arıyorum seni, düş düş dolaşıyorum, karanlıklar yolum oluyor, çileler çiçeğim oluyor, dikenler yastığım oluyor. Istırabımı kimselere bildirmiyorum. Sancılarımı kimselere duyurmuyorum.

Diken üstünde yaşıyorum, battı batacak kalbime! Güle rengini veren bülbülün kanıysa geceye rengini veren de benim ahımdır. Yüreğimden çıkan her bir ah, boyar siyaha semayı.

Kalbim elimde seni arıyorum, sana koşuyorum.

Sensizliğim aklıma geliyor kalbim soluyor bir gül misali ölüyor.

 

Sen benim toptan halimdin, yek.

Yarımım şimdi yârim, sensiz tek!

Sen olmayınca boynu bükük duruyor çiçekler saksıda. Kuşlar ötmüyor kafeste. Balıklar yüzmüyor akvaryumda! Bahçe saksı oluyor, ağaçlar kafes oluyor, denizler akvaryum oluyor ansızın. Sen olmayınca her şey doğallığını yitiriyor, çiçekler plastikten oluyor, kuşlar telden, balıklar kâğıttan oluyor.

Sular boydan boya sensizlik akıyor. Yağmur sensizlik yağdırıyor. Rüzgâr sensizliğin rayihasını getiriyor. Güneş inadına yakıyor sensizlikten beter.

Sen olmayınca bahar gelir mi bir daha coğrafyama? Güler miyim yürekten şen kahkaha? Ağlar mıyım sevinçten güle oynaya?

Dişe diş bir mücadeleye giriyorum sensiz, mağlup oluyorum.

Çokluğumdun, kalabalığımdın.

Ah edip yandığım oldun şimdi!

Hep bir eksik, hep bir noksandır sensiz yaşanan her şey ve de herkes! Gökyüzü mavi değildir mesela, yeryüzü esmer değildir. İçtiğimiz su berrak değildir, yediğimiz ekmek taze değildir.

Zehirdir abı hayat, kahırdır soluduğumuz hava! İnsanlar mutlu değildir mesela!

 

Yağmur duasına çıkanlar sen duasına da çıkarlar burada. Yürekler çoraktır ruhlar kuraktır baştanbaşa… Hisler çalınmıştır taştan taşa… Gözler körelmektedir yaştan yaşa…

Mutlu bir yüz yoktur bedenlerde, gülümseyen bir çift göz, gönül okşayan üç beş söz… Diyorum ya eksiktir bu yaşamda sensiz her şey ve de herkes. Sensiz kördür insanlar, sağırdır hem, laldir bal gibi, kimse demez ki bu ne haldir? Kimse bilmez ki bu ne beladır?

Sensiz istemem hiçbir şeyi! Eksik olsun mutlu olmak, gülmek, eğlenmek… Mal mülk varsın olmasın sensiz! Manası yok yaşamanın, tadı yok şekerin bile! İstemem sensiz hiçbir kimseyi… Âlem sağır kesilsin hiç de!

 

Sen benim mükemmel halimdin, tarzımdın

Yarımım şimdi yârim, sensiz arızayım.

 

( Sen Benim Mükemmel Halimdin başlıklı yazı GürhanGürses tarafından 13.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu