Güneþ yine yeryüzüne elveda diyecekti yarým saat sonra . Elif okuldan henüz gelmemiþti . Elif ‘ in babasý Ahmet bey ise iþ yerinden yeni gelmiþti ve sabah acele ile evden  çýktýðýndan Elif ‘ in odasýný toplayamamýþtý . Bu yüzden de kýzý okuldan gelince odayý toplu bulsun diyerek Elif ‘ in odasýný toplamaya baþladý .

         Ýlk iþ Elif ’ in yataðýndan baþlayacaktý. Çünkü kýzý uyurken epey bir daðýnýk yatmýþtý . Eliyle yastýðý düzeltirken birden  kýzýna verdiði pembe kapaklý defterin yastýðýn altýnda olduðunu fark etti ve defteri alýp Elif ‘ in çalýþma masasýnýn üstüne koyuyordu ki  defterin içinden üç sayfa yere düþüverdi .

         Bu sayfalar  Elif ‘ in annesine yazdýðý mektuplardý . Bu mektuplarý okumaya baþlayan Ahmet Bey birden beyninden vurulmuþa döndü . Bunca yýl kýzýný üzmemek için annesi hakkýnda pek bir þey anlatmamýþtý .Ama görüyordu ki bu bir hataydý  ona annesini anlatmayarak iyilik deðil kötülük etmiþti . Böyle bir þey olacaðý nasýl aklýna gelmemiþti ki . Neden ?

         Kýzý annesine olan sevgisiyle alev alev yanýyordu . Yavaþ yavaþ hem annesinden uzaklaþýyor ayný anda da yaklaþýyordu .  Artýk annesi hakkýnda bazý þeyleri bilmesi gerekiyordu . Elif ‘ in gelmesine daha yarým saat vardý . Ahmet Bey odasýndan  çok sevdiði karýsýyla ilgili  sakladýðý ne varsa çýkardý , önce fotoðraflar sonra birkaç  kaset . Tozlanmýþlardý kasetleri temizledi . Birden zil çaldý Elif gelmiþ olmalýydý . Kapýyý açtý güzel kýzýna gülümseyerek . Bu gün bir farklýlýk vardý babasýnda fark etti Elif ama üzerinde durmadý .

         Aradan birkaç saat geçmiþti , Ahmet Bey için artýk vakti gelmiþti karanlýklarýn aydýnlýða çýkmasýnýn . Elif ‘ i yanýna çaðýrdý ve Elif ‘ in  ’’ ne oldu ? ’’

sorusuna yanýt vermeden önce eþinin – yani Elif ‘ in annesinin  -  ve kendisinin olduðu o mutlu günlerde çekilmiþ kasetleri koydu . Elif hiçbir þey anlamamýþtý öylece bakýyordu.Ama o an …O an kendisinin on – on iki yýl sonraki halini gördü Elif  ancak yinede  týpký kendisine benziyordu . Yoksa …Yoksa bu annesi miydi ? Birkaç kiþi  daha çok aðzýndan kaçýrýr gibi de olsa  - aslýnda gibi deðil tamda öyleydi – annesine benzediðini söylemiþlerdi. Donup kalmýþtý birkaç saniye bu þaþkýnlýðý üstünden atamadý . Babasýnýn yanýna oturdu .

 Bir kayalýðýn yanýndaydýlar hemen yanýnda da deniz vardý annesi  þarký söylüyordu kahkahalar atarak .Elif de gülümsedi gülmek herkesten çok annesine yakýþýyordu. Babasý anlatmaya baþladý meðer burasý annesinin gelmeyi en çok sevdiði yerlerdenmiþ bu görüntüde annesiyle ilk geldikleri zaman çekilmiþ . Elif kendini tutamadý ve’’ Bizde gidelim ’’dedi . Bunu derken aðlýyordu ama yalnýz deðildi babasý da aðladýðýný belli etmek istemese de o da duygulanmýþtý .’’ Tabi , istediðin zaman ’’ dedi sadece, diyebilecek baþka bir þey yoktu buna .Ardýndan baþka bir görüntü geldi babasý tek tek anlatýyordu  nerede ne zaman olduðunu . Bütün görüntülerin bitmesi bir buçuk saati bulmuþtu . Annesi bütün görüntüler boyunca  hep gülüyordu .

         Kaset bitince bu sefer  fotoðraflarla devam edildi . Bebeklik fotoðrafý olmasa da  annesi beþ yaþýndayken ki fotoðrafý vardý .Siyah uzun saçlý buðday tenli zeytin gözlü hem çok þirin hem de çok güzel bir çocuktu annesi . ’’ Sen týpký annene benziyorsun kýzým .’’ dedi Ahmet Bey . Birkaç fotoðraf daha baktýktan sonra Ahmet Bey Elif ‘ e annesinden  üzülmesin diye bahsetmediðini söyledi ve annesiyle ilgili bütün gerçekleri anlattý .

Sonra da sordu Elif ‘ e  ’’ Annen nerede þimdi biliyor musun ?’’ diye . Elif ’’ Mezarlýktaymýþ öyle diyor herkes .Ölenlerin evi mezarlýk olurmuþ .’’ . Baba ise kafasýný hayýr anlamýnda salladý iki yana ve ’’ Orada deðil annen kýzým . Annen senin kalbinde .’’  dedi . Elif  ’’ Ama herkes mezarlýkta diyor annem nasýl kalbimde oluyor ki baba  ? ’’Baba devam ediyordu konuþmasýna ’’ Kýzým onlar için öyle ama  annen seni çok sevdiði için senin kalbinde .Yani annenin evi bu dünyada ki en güzel yerde .Onun evi senin kalbin kýzým . Cevabýný alamadýðýn  bir soru olursa kalbine sor .Annen sana cevap verecektir .Týpký þimdiye kadar kalbinin sesini dinlediðin bütün anlarda cevap verdiði gibi ,hepte verecek .Ve kalbini hep temiz tut, içerisine kötülüklerin girmesine izin verme ki annen temiz bir evde yaþasýn . Tamam mý kýzým ? ’’

Elif evet anlamýnda  baþýyla iþaret etti . Bu iki saat içerisinde annesi hakkýnda öðrendikleri , annesinin o muhteþem gülümseyiþi , rüzgarla oynayan su dalgasý saçlarý  bütün her þey gözlerinin önünden geçiyordu hala ve hala babasýnýn anlattýklarý kulaklarýnda yankýlanýyordu , bütün bunlar sesinin soluðunun kesilmesine yol açmýþtý .Artýk bütün hayatý deðiþmiþti . Bundan sonra her þey farklý olacaktý . Birden aklýna babasýna  neden özellikle bu gün anlattýn demek geldiyse de bunun bir anlamý olmadýðýný fark etti ve önemsemedi .Bir süre daha konuþtular babasýyla.

Artýk yatma vakti gelmiþti . Odasýna gitti ve defteri almak için masaya uzandý açýp baktý o üç sayfa son üç gün  yazdýðý yazýlar kopmuþtu defterden ayrýca bu defter burada da durmuyordu ki nasýl gelmiþti ? Ýþte o zaman anladý babasýnýn defteri bulduðunu , böyle olacaðýný bilseydi kendisi daha önce söylerdi babasýna bunu ve gerçekleri daha erken öðrenirdi . Artýk öðrenmiþti ya gerçeði  umursamýyordu ‘-mýþ’ larý .Yataðýna uzandý ve defteri açýp yazmaya baþladý . Þunlar döküldü kaleminden .

’’Annem ,

Benim biriciðim , caným, gülüm , nurum ,her þeyim…Seni gördüm bu gün yanlýþ anlama biliyorum ’’Hep görsün  beni zaten , ben hep yanýndayým .’’ diyeceksin ama bu sefer öyle deðil hayalin ,gölgen deðildi . Kahkahalarýný duydum , biliyor musun gülünce çok güzel oluyormuþsun , gülmek sana çok yakýþýyor .Galiba bu yüzden sen hep güldün biz ise senin ardýndan aðladýk .

Anne sana benziyormuþum  bunu babamdan duydum ve o anda o kadar sevindim ki anlatamam ama sen zaten biliyorsundur deðil mi ?  Babam bu gün her þeyi anlattý bana . Seni görmemi saðladý , seninle nasýl konuþacaðýmý öðretti .Meðer ben hep senle konuþuyormuþum aslýnda da haberim yokmuþ . Babam bana senin benim kalbimde olduðunu söyledi , oradan konuþabilirmiþim seninle .Bu mektup sana son mektubum o yüzden.

Annem gül kokunla hiç boðazýmý yakýp gelemesen de þunu bil ki ben seni çok seviyorum . Ve o konduðun yer , benim kalbim yani  orasý hep  senin temiz evin olacak çünkü ben kalbime kötülüklerin girmesine hiç izin vermeyeceðim . Þimdilik sana veda ediyorum . Ama insan yanýndan gidene veda ederdi deðil mi ?Olmaz ben sana veda edemem çünkü sen hep yanýmdasýn .

O zaman ben de seni öpüyorum ,hep gülümse . ’’

Evet insan yanýndan gidene veda ederdi ama onun annesi hep yanýndaydý veda olmazdý yanýnda olana . Bir kalp eðer yanýyorsa onun yanmasýný durduramazdý insan . Hiçbir su söndüremez bu yangýný . En acýsý da kalbi yakan kiþi söndürmek için bu yangýný gelemiyorsa iþte o zaman küllenmez yangýn hep yanar kalbin sahibi ölene kadar . Ýþte bu yüzden deli denir insana .

Bir delilikti belki Elif ‘ inkisi  ama her deli bir ömür boyu beklemezdi .