Online Üye
Online Ziyaretçi
Desturum sevgi oldu
hep,
Yürürken O’nun yolunda.
Üstüme alınmadım
sitemi, nefreti
Yana yakıla ağlasam da.
Bir dilekti benimki
Belki bir çırpınış,
Sadece ermekti o
mertebeye
Kul olmanın hakkıyla.
Birer birer soldu
çiçekler
Çok sevmiştim oysa
Ve boyunlarını büktüler
teker teker
Kızgın güneşti belki de
canlarını yakan.
Ne fırtınalar bitti ne
kasırgalar
Islanırken Hakkın
rahmetinde,
Ellerim boş kalsa da
Sığındım O’nun
gölgesine.
Usul usul çekip gitti dostlar
Yalanlarının yanına
varlıklarını katık yaptılar.
Ezeli bir düşmanmışçasına
Canımdan can
kopardılar.
Dikenleri batarken
gülün
Fısıldarken kulağıma
adımı hüzün,
Can çekişmekte duygular
İnindeyken
kimsesizliğin.