Desturum sevgi oldu hep,

Yürürken O’nun yolunda.

Üstüme alınmadım sitemi, nefreti

Yana yakıla ağlasam da.

 

Bir dilekti benimki

Belki bir çırpınış,

Sadece ermekti o mertebeye

Kul olmanın hakkıyla.

 

Birer birer soldu çiçekler

Çok sevmiştim oysa

Ve boyunlarını büktüler teker teker

Kızgın güneşti belki de canlarını yakan.

 

Ne fırtınalar bitti ne kasırgalar

Islanırken Hakkın rahmetinde,

Ellerim boş kalsa da

Sığındım O’nun gölgesine.

 

Usul usul çekip gitti dostlar

Yalanlarının yanına varlıklarını katık yaptılar.

Ezeli bir düşmanmışçasına

Canımdan can kopardılar.

 

Dikenleri batarken gülün

Fısıldarken kulağıma adımı hüzün,

Can çekişmekte duygular

İnindeyken kimsesizliğin.

( İnindeyken Kimsesizliğin başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 26.02.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.